ΑΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

και του μήνα μην σου πω...

Γιατί αυτές που γνωρίζει ο πρώην σου έχουν πανηλίθια ονόματα;

Δεν μιλάμε για ονόματα κομμωτριών (Κούλα, Λίτσα, κτλ) αυτά είναι ΟΚ,
μιλάμε για ονόματα αλόγων, καρτούν, σπάνια, όλα ξενικά που μεταφράζουν το πρώτο συνθετικό τους βαπτιστικά όπως το Καλλιόπη ή το Σουλτάνα,
δυσεύρετα ονόματα που πρώτη φορά απαντώνται...

Γιατί;
(Γιατί πρέπει να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο;)

Γενέθλιο ελάττωμα

Είναι κάτι σαν "ευαίσθητο κοινωνικό στρώμα" το να έχεις γεννηθεί γυναίκα τελικά.

Το να σου κλέψουν την τσάντα είναι ένα θέμα. Χωρίς σπίτι να μείνεις (γιατί τα κλειδιά είναι μες την τσάντα), χωρίς να μπορείς να επικοινωνήσεις με κανέναν, χωρίς να έχεις λεφτά για να πας οπουδήποτε.

Το να στην πέφτει όμως ο δράστης και μετά ο μπάτσος που ασχολείται με την υπόθεση είναι ένα άλλο. Το κοινό τους είναι ότι στερούνται επαγγελματισμό, ότι μπλέκουν τα προσωπικά με την δουλειά.
Αλλά και εμένα δεν μου αρέσει να με αγγίζουν. Ούτε να μου χαζοτρίβονται κλέφτες, ούτε να μου χαιδεύουν το μάγουλο μπάτσοι.
Στο τέλος ο κλέφτης με τον μπάτσο θα γίνουν κολλητοί και θα βρίζουν τις γυναίκες πίνοντας μπύρες για το πόσο άκαρδες και κρύες είναι σε μια συζήτηση με μπύρα και μεζεδάκια.

Ευτυχώς όμως εσύ έχεις άγιο. Πραγματικό άγιο που σε σώζει. Και ΔΕΝ τον δανείζω!!!!

Υ.Γ. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις ευχαριστώ, αλλά δεν είμαι σίγουρη συχνά ότι τα καταφέρνω αρκετά καλά.

Food for thought

7 πράγματα που με κάνουν να νιώθω καλά

Όταν πια ακόμα και η μαύρη σοκολάτα δεν σου κάνει τίποτα

1. Βόλτα στην μαρίνα

2. Να μου βγάζει την γλώσσα ένα δίχρονο στο μετρό

3. Οι ξαπλώστρες που κάνουν μασάζ στο κομμωτήριο (βρίσκεσαι τελείως σε οριζόντια στάση καθώς η γκέισα σου τρίβει απαλά με νερό το κεφάλι)

4. Να βγάζω τον σκύλο βόλτα

5. Να ανεβαίνω με το τελεφερίκ ενώ έχω υψοφοβία

6. Να περπατάω στην βροχή χωρίς ομπρέλα

7. Να φτιάχνω playlists

I AM Α MILLION DIFFERENT PEOPLE FROM ONE DAY TO THE NEXT

Ξυπνάς ένα πρωί

και είσαι σε άλλο σπίτι

σε άλλη πόλη

σε άλλη δουλειά

και είναι κάποιος άλλος που κοιμάται δίπλα σου.

Δεν είναι όνειρο, ούτε εφιάλτης. Ούτε καλύτερα, ούτε χειρότερα. Δική σου επιλογή ήταν όλα, ή μήπως αναγκάστηκες να πάρεις αυτές τις αποφάσεις; Δεν σου λείπει το πριν, αλλά δεν μπορείς να συνηθίσεις και το τώρα. Όλα είναι δικά σου, αλλά τελικά τίποτα δεν σου ανήκει. Έχεις τάσεις φυγής αλλά αυτοεξορίζεσαι εκεί που νιώθεις πατρίδα. Αυτά που νόμισες πως θα σου κρατούσαν το ενδιαφέρον, τελικά γίναν ρουτίνα. 

Όλα αυτά είναι οι πρώτες ερωτήσεις που σου κάνει κάποιος μετά το όνομα σου,(αυτό τουλάχιστον έμεινε ίδιο), για να γνωρίσει εσένα. 

Αλλά δεν θες να απαντήσεις γιατί αυτά δεν κάνουν εσένα. Είναι άλλα που φτιάξαν αυτό που βλέπει απέναντι του. Προτιμάς να του πεις μια αλληγορική ιστορία από τον Μικρό Πρίγκηπα. 'Iσως έτσι καταλάβει περισσότερα για σένα. 

Η αύρα της οικογένειας

Μια αμφισβητούμενη θεωρία για το σεξουαλικό μας κάρμα

- Ρε συ, η Γιάννα είναι παρθένα.

-ΤΙΙΙΙΙ?????? Σου πέφτει ο καφές από το χέρι γιατί η Γιάννα είναι 24 χρονών, κορμάρα, πολύ ωραίο πρόσωπο και sexy ντύσιμο κι όταν βγήκατε δεν άφησε αρσενικό να ξεφύγει από το radar της.

- Βασικά, όλες στην οικογένεια είναι έτσι. Η αδερφή της ήταν μέχρι τα 28 και τον πρώτο της τον παντρεύτητε, η ξαδέρφη της 32 και αυτή παρθένα, ενώ ψάχνονται απελπισμένα. Και η Γιάννα ψάχνεται. Για ωμό σεξ, δεν σου μιλάω για σχέση. Απελπισμένα ψάχνεται, και την πέφτει και σε γκόμενους. Αλλά μάταια.

- Πως γίνεται ρε Δάφνη αυτό στην εποχή που ιδρώνουμε για να ΜΗΝ φαινόμαστε εύκολες; Εξήγησε το μου!

- Δεν μπορώ. Είναι η αύρα της οικογένειας μάλλον. Να θέλουν και να μην μπορούν. Δεν πιστεύεις πως κάθε οικογένεια έχει την αύρα της;

Και κάθισα και το σκέφτηκα.

Από το ένα σόι η συμβουλή της γιαγιάς μου ήταν "Κράτα τα πόδια σου κλειστά για να μην σε τυλίξει κανένας." Και δεν είχε άδικο, αφού όλες τις κόρες της τις κηνυγούσαν απελπισμένα, στο τέλος δε, τις τύλιγε ο πιο επιμένων με το "κλασικό, χωριάτικο και πάντα πετυχημένο κόλπο", τις γκάστρωνε και αναγκάζονταν να τον παντρευτούν. 

Από το άλλο σόι, όλες επιμέναν να ρίχνουν χυλόπιτες μέχρις εσχάτων, διάλεγαν τον καλύτερο, λειτουργούσαν με απίστευτα προγραμματισμένη στατηγική, μέχρι που φυσικά τον παντρευότουσαν όπως και όπου θέλαν αυτές. Δεν είναι τυχαίο που οι 2 αγαπημένοι μου θείοι είναι εξ αγχιστείας. 

Το σόι της μιας μου φίλης πάπου προς πάπου (ή καλύτερα γιαγιά προς γιαγιά) παντρευόντουσαν τον πιο πλούσιο.

Της άλλης μου της φίλης όλες χώριζαν και ξαναπαντρευόντουσαν μέχρι τα βαθειά γεράματα.

Της άλλης όλο της το σόι αγαπάει πραγματικά τα παιδιά του λαού και την εργατική τάξη, νομίζω ο πιο ειδικευμένος άντρας στο σόι της είναι χειριστής μπετονιέρας, ενώ όλες οι γυναίκες είναι μεταπτυχιακές.

Τελικά υπάρχει οικογενειακή αύρα ή μόνο εγώ και Δάφνη βλέπουμε patterns?

Σε έχω ικανή

Father bless me for I sin daily and I like it.

1. Σκουπίζεις τα παπούτσια σου στο πατάκι του γείτονα. (έχει οικιακή βοηθό)

2. Ποτέ δεν λες σε κανέναν συγγενή σου πότε είσαι άρρωστη, παρά μόνο το χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία όταν σκας από υγεία για να αποφύγεις τραπέζια και άλλα τέτοια semi-formal γλυκανάλατα. (θα εντυπωσιαστείς από το πόσο μοιάζει το hang-over με τροφική δηλητηρίαση)

3. Έχεις βαφτίσει το SNICKERS = πορτοκάλι και την MARS = μήλο. Στην ερώτηση "Τρως φρούτα;" απαντάς τίμια "Κάθε μέρα, πρωί και βράδυ συνήθως.."

4. Όταν σου λεν "Αδυνάτισες" ΠΑΝΤΑ απαντάς "Τώρα; Τώρα πάχυνα!" (Μπούρδες, όντως αδυνάτισες)

5. Εκφέρεις άποψη για βιβλία ή ταινίες που βαρέθηκες και τα παράτησες ούτε καν στην μέση, τεκμηριώνοντάς την με ένα highlight που σου έκανε εντύπωση. (Συπτωματικά το μόνο που διάβασες/είδες).

6. 'Εχεις βάλει επίτηδες υπερβολικά πολύ σκόρδο και κρεμμύδι τελευταία στιγμή στο φαγητό όταν σου είπε ο καλός σου ότι έρχεται ο "αγαπημένος" σου φίλος του. (Απέτυχες βέβαια, γιατί του άρεσε και το χλαπάκιασε) 

7. Έχεις βγάλει SPAM αρκετούς καλούς φίλους στο mailbox σου που νομίζουν ότι τα 3.124 ανέκδοτα που στέλνουν είναι άξια ανάγνωσης. (Αλλά τους αγαπάς, τι να κάνεις..)

8.  Βρίσκεις πλέον τις ειδήσεις του STAR με τις cartoon κότες πιο fun από τις λαϊκοselling λεζάντες του MEGA για σοβαρά θέματα τύπου "Έγινε της μονής!". Οπότε βλέπεις STAR. Μόνιμα.

9. Στην ταινία "Plein Soleil" με τον Alain Dellon σε πήρε λίγο ο ύπνος μες τον κινηματογράφο. (Δεν είχε καμία σχέση με το βιβλίο, για αυτό..)

10. Έχεις κλωτσήσει (γερά) γκόμενο που κοιμόταν δίπλα σου επειδή ροχάλισε και έκανες μετά ότι κοιμόσουν όταν ξύπνησε αλαφιασμένος.

Χαμένη στην μετάφραση

- By default θεωρώ ότι τα vibes σου κάνουν εύκολα register στο hard disk μου και πολύ καλό synchronising με όλο το hardware μου..." σου είπε αυτός.

- Εγώ πάλι πιστεύω πως ακόμα με custom set up από εμένα, την RAM σου και τον scanning processor που έχεις, από multiple sources δεν θα μπορέσω ποτέ να τα αντέξω!" του είπες εσύ.

Και αυτές ήταν οι τελευταίες σας κουβέντες. Μετά σε πήρε η μαμά σου και σου ζήτησε να της εξηγήσεις ακριβώς τι έγινε με εκείνο το παιδί που έβγαινες. Τι είπατε δηλαδή και σταμάτησες να βγαίνεις μαζί του;;;; ["Χαζή είναι η μανούλα; Πες εσύ και θα καταλάβω!"]

...

...

...

Πρέπει να είσαι τσαγκάρης για να έχεις ψυχή την Δευτέρα;

Σε βρήκε ένας παληός σου συμμαθητής online, ο υπέρτατος loser αλλά καλό παιδί (σε είχε ψηφίσει και για να βγεις πρόεδρος οπότε κάνεις τουμπεκί).

Αφού τα είπατε για τις ζωές σας, και δεν έχετε και κάτι άλλο να πείτε, φτάνει (νομίζεις)!

'Εκτοτε κάθε φορά που σε πετυχαίνει ονλάιν ακολουθεί ο συνήθης μονόλογος του:

"'Αλλο, Drama Queen, καλά;" Τον αγνοείς, είσαι μπίζι.

"Καλά όλα;" όχι, αλλά πάλι δεν του το λες. 

"Κανένα νέο;" είναι που ήξερε τα παληά ας πούμε...

"Καλά είσαι;" όχι, κι αν συνεχίσει θα χειροτερέψεις!!!

Κάποιοι άνθρωποι όμως απλά δεν πτοούνται από το κατά συρροή γράψιμο και συνεχίζουν.

Σήμερα Δευτέρα (δηλαδή τα νεύρα που έχεις από την μέρα που γεννήθηκες εις τον κύβο = νεύρα Δευτέρας) λοιπόν σου λέει:

"'Εχω βρει κάτι που είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι θα σε ενθουσιάζει."

Και σου στέλνει τα παρακάτω:

Αν γινόμουν τσαγκάρης, ο Θεός θα με λυπόταν τις Δευτέρες;

Saturday night fever

Έχεις κάνει μια συμφωνία με τον καλό σου όταν είναι να βγείτε, προς χάριν της αρμονικής σας συμβίωσης. Να τον ενημερώνεις 10 λεπτά πριν να είσαι τελείως έτοιμη για να μην σε περιμένει. Fair Enough.
Σήμερα όμως θα βγείτε με άλλα 2 ζευγάρια ΝΩΡΙΣ (το τονίζω) σε ένα εστιατόριο που μόλις άνοιξε για να βρείτε να κάτσετε. Επειδή όμως σήμερα το απόγευμα έπρεπε να πας στο γραφείο (του τηλεφώνησες να ανάψει τον θερμοσίφωνα για να μην χαθεί second), και με το που φτάνεις στο σπίτι και αρχίζεις το SPRINT!
Σαν το σίφουνα μπαίνεις στο μπάνιο, βγαίνεις, ξαναμπαίνεις, όσο ο καλός σου χαϊδεύει νωχελικά την γάτα στον καναπέ βλέποντας μπάλα.
«Μπεμπέ, σήκω σιγά σιγά να δεις τι θα βάλεις γιατί σε μισή ώρα θα είμαι έτοιμη» του φωνάζεις από το μπάνιο ανάμεσα σε ένα πιστολάκι που καίει και μια βούρτσα. Γυρνάει το βλέμμα και σε κοιτάει σε φάση ότι απορροφήθηκε τόσο πολύ στο ματς που ξέχασε ότι είχατε κανονίσει με τα παιδιά να βγείτε. Προσπαθώντας να καταπολεμήσει την σπαρίλα που τον έπιασε και έχοντας γνώση ότι δεν τον παίρνει να γκρινιάξει γιατί ΑΥΤΟΣ λύσσαξε να πάμε σε αυτό το εστιατόριο απόψε, αναγκάζεται να δώσει μια απάντηση με το ύφος του Βούδα «Καλά… τώρα… σηκώνομαι…».
Δεν δίνεις σημασία και συνεχίζεις να θυμίζεις τον Κλαρκ Κεντ που γίνεται Σούπερμαν σε τηλεφωνικό θάλαμο. Και μιλάμε για υπερπαραγωγή, όχι για ένα απλό μπλε κολάν τώρα, έτσι;
«Σε 10 θα είμαι έτοιμη» κρούεις τον κώδωνα του κινδύνου σιδερώνοντας το μαύρο σου φόρεμα.
Πιάνεις τον καθρέφτη του μπάνιου, πιάνει τον καθρέφτη της κρεβατοκάμαρας και κάνετε την ατομική σας προσπάθεια για να ετοιμαστείτε.
Νιώθεις πολύ περήφανη για το άψογο μακιγιάζ σε χρόνο d.t. που έκανες, το υπέροχο styling στο μαλλί, και τις υπέροχες 12ποντες γόβες σου.
Ο χρόνος σας τελείωσε.
«Αγάπη είσαι έτοιμος; Θα αργήσουμε…» κάνεις την αναγνωριστική ερώτηση.
«Ε..τώρα..».
Μέχρι να ετοιμαστεί λοιπόν, εσύ, παρά το ντύσιμο που έχεις κάνει…
μαζεύεις το σπίτι….[«Μωρό μου τα στήσαμε τα παιδιά, να τους πω να ρθουν να μας πάρουν από το σπίτι;» «Ναι, πες τους»]
πλένεις τα πιάτα… [«Αγάπη σε 5 λεπτά θα είναι από κάτω, κανόνισε!» «ΟΚ!!!»..]
ταΐζεις την γάτα…[«Άντε ρε Γιάννη, είναι η 3η φορά που με παίρνουν τηλέφωνο, είναι από κάτω!!», καμιά απάντηση…]
μαζεύεις τα σκουπίδια…[«Τι κάνεις τόση ώρα;;;!!!!»]
Ιδρωμένη και ψόφια, να τον περιμένεις σαν την λατέρνα στην πόρτα, πας να δεις ΤΙ κάνει επιτέλους ΤΟΣΕΣ ΩΡΕΣ αυτός ο άνθρωπος.

Το θέαμα προκάλεσε την πτώση της τσάντας από τα χέρια σου.

Γιατί όσο ο Κλαρκ Κεντ(εσύ) ντυνόταν Σούπερμαν, ο Μπάτμαν ήταν απασχολημένος με την μετακίνηση μιας τρίχας από τα 2 εκατοστά απόσταση στα 2,4 και πάλι πίσω αέναα, ντυμένος με τις φόρμες του που φορούσε και πριν στον καναπέ.

Τα δε μαλλιά καμιά διαφορά με πριν.

Γίναμε Βίδες

Μετά από μια φάση άρνησης που πέρασες τους τελευταίους δύο μήνες αφού χωρίσατε, σου την δίνει να βλέπεις το σπίτι μέσα στις κούτες και αποφασίζεις να πάρεις επιτέλους την κατάσταση στα χέρια σου και να το φτιάξεις. 

Ανοίγεις κούτες, τρως σκόνη, πετάς πράγματα, γεμίζεις τον τόπο κολλητική ταινία, το κοπίδι παίρνει φωτιά! Ιδρώνεις, ψοφάς αλλά νιώθεις ικανοποίηση που στήνεις μόνη σου την βιβλιοθήκη! (Βέβαια προς το παρών απλώς έχεις κάνει ένα λόφο με 1.231.023 βιβλία και άλλα τσίτζιλι-μίλιτζι στο χωλ). Και εκεί που παλεύεις μόνη ανάμεσα σε δύο σίδερα δυο φορές όσο εσύ με τρόμο συνειδητοποιείς πως ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΙΔΕΣ.

Δεν βάζεις τα κλάμματα, ούτε παθαίνεις κρίση. Απλά αν μπορούσες να εκφράσεις τα νεύρα σου εκείνη την ώρα θα μπορούσες να βρυχηθείς σαν το λιοντάρι της Paramount. 

Το ανακοινώνεις λοιπόν σε όλους όσο κάνεις το σπίτι ακόμα πιο *ώλο από ότι ήταν. Στην κολλητή σου που σου είπε ότι θα βγει με έναν καινούργιο την ώρα που μανιασμένα ψάχνεις τα ντουλάπια της κουζίνας, σε έναν φίλο που σου έστειλε μήνυμα όσο ξεσκίζεις και τις υπόλοιπες κούτες, στην μαμά σου. Και όλο αυτό το κακό για 4 μικρές βίδες. 

'Ολοι τους ξέρουν πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον πάρεις τηλέφωνο και να πεις 

"'Ελα! Εγώ είμαι, για πες, τις βίδες για την βιβλιοθήκη που τις έβαλες στην μετακόμιση;"

Το ίδιο και εσύ. Οπότε συνεχίζεις να ξεσκίζεις το σπίτι καλύτερα από το FBI στις ταινίες.

Την επόμενη μέρα όλοι σε πήραν να σε ρωτήσουν αν είσαι καλά αλλά κυρίως ΑΝ βρήκες τις βίδες.

Φυσικά και τις βρήκες. 

Καμιά προτωτυπία αυτός ο άνθρωπος. Τις είχε κολλήσει δίπλα στα σίδερα της βιβλιοθήκης με μια ετικέτα "Βίδες βιβλιοθήκης".

Ο Καφρος και ο καφριλος (Νο. 2)

(Το post αποτελεί συνέχεια {και τέλος} του Κάφρου και Καφρίλου. Παρακαλώ διαβάστε πρώτα το ΝΟ. 1, για να εγκλιμαστείτε!)

Και αφού έχεις κάνει meditation όλο το βράδυ με την ίδια κασέτα που ακούς ΚΑΘΕ φορά που βλέπεις τον καλό σου (ναι, περισσότερο από ότι παίχτηκε το Begging),  έρχεται η ανακουφιστική για την νευρική σου υγεία, ώρα του αποχωρισμού.

-       Άντε και μην γκομενίσεις πολύ στο επόμενο νησί που θα πας τώρα.. λίιιγο!

Του λες και γελάς, γιατί πως αλλιώς να αντιμετωπίσεις τον σουρεαλισμό που ζεις.

-       Όχι μωρέ. Καθόλου δεν θα γκομενίσω.

Μένεις κόκαλο όταν το λέει αυτό γιατί

1. έκανες πλάκα, και σου απαντάει σοβαρά, λες να το εννοεί κιόλας;
2. έδωσε την σωστή απάντηση
3. είναι πολύ καλό για ναι πραγματικότητα
4. να αρχίζεις να νιώθεις τύψεις; Μήπως το αδικήσαμε το παιδί δηλαδή;

Αλλά όπως όλα τα πράγματα που μας δίνουν χαρά, έτσι και αυτό δεν κράτησε πάνω από 5 sec.

Και συνεχίσει:

 - Βαρέθηκα τόσο πολύ να γκομενίζω στο προηγούμενο νησί που πραγματικά ΔΕΝ αντέχω άλλο και θέλω να ξεκουραστώ...

.....

.....

.....

Ένας κάφρος φεύγει, κάποιος άλλος έρχεται.

Μικρές Αγγελίες

Και ήρθε η ώρα να ψάξετε σπίτι με τον καλό σου.

Σου ρίχνει μια ιδέα που ΜΟΛΙΣ του ήρθε για το Χαλάνδρι. Why not?  λες. Να το δούμε. Πάτε για καφέ και επί τρεις ώρες πλέκει το εγκώμιο της περιοχής. Τον ακούς και το επεξεργάζεσαι. Μετά από λίγες μέρες σε πάει για φαγητό Χαλάνδρι. Του εξηγείς ότι δεν πετάς και την σκούφια σου, αλλά να το δούμε. Το συζητάς και το σκέφτεσαι.

ΔΕΝ σου αρέσει, ούτε σε βολεύει, οπότε ποιο το νόημα;

Ξεκαθαρίζεις την θέση σου και πάτε παρακάτω.

Τυχαία πάλι ο καλός σου επισημαίνει πόσο στο στυλάκι σου είναι η αγορά του Χαλανδρίου και τι υπέροχο shopping έχεις να κάνεις.

«Είπαμε, γλυκιέ μου, άλλες!»

Μέρες μετά συναντιέστε για καφέ και τις εφημερίδες και οι δύο για να αποφασίσετε ποια σπίτια θα δείτε σήμερα. Φυσικά όλη του η εφημερίδα ήταν κύκλοι  στις περιοχές κοντά στο πατρικό του, στους φίλους του αλλά με φωσφορούχο και μανία είχε κυκλώσει το Χαλάνδρι.

«Όχι Χαλάνδρι είπαμε!» τώρα είσαι αυστηρή, δεν μπορεί θα το καταλάβει!

Οι μέρες περνάς και σου έρχεται απελπισία από την όλη διαδιακασία.

Το μπλοκάκι με τα ραντεβού σου έχει γεμίσει.

Τέλος ξυπνάς ένα πρωι και ο καλός σου κόβει και ράβει κάτι. Με ενθουσιασμό στο παραδίδει.

Είναι ένα κολάζ αγγελιών για σπίτια στο Χαλάνδρι, που φιλοτέχνησε αφιλοκερδώς και με τα χεράκια του όλο το πρωί στο μπλοκ σου.

Το αείμνηστο μπλοκάκι ποτέ δεν χρειάστηκε ανακύκλωση. Τα χεράκια σου κάναν υπέροχη δουλειά πολτοποιητικής μηχανής.

Cardpostal

Είσαι μακριά από τον καλό σου 5 μέρες και δεν απάντησε στο χθεσινό μήνυμα. Ανοίγεις το κινητό σου το πρωί παράλληλα με τα μάτια σου. Σου έρχεται ένα ΜΜS.  Με ρυθμούς χελώνας. Είναι από τον καλό σου!!!!

Να ναι φεγγάρι, να ναι λουλούδια, ή να ναι τοπίο για να σου πόσο πολύ θα θελε να ήσουν και εσύ εκεί;;;

Παραδόξως το τίποτα.

Δεν υπάρχει τίτλος, δεν υπάρχει μήνυμα, παρά μόνο μια απαίσια φωτογραφία με τα μούτρα του.

Περιμένεις! Δεν μπορεί! Κάτι θα θέλει να σου πει για να επικοινωνήσει μαζί σου!

Όχι. Κι όμως.Απλά ήθελε να σου στείλει την αφεντομουτσουνάρα του.

Και αναρωτιέσαι αν τελικά χρειάζονται δύο για την εγωπάθεια του, ή θα τα καταφέρει και μετά την δική σου αποχώρηση;...

Κυριακή, τα μπάνια του λαού

Ναι! Είσαι αποφασισμένη να περάσεις καλά σήμερα. Οργανώνεται το πουλμανάκι της χαράς, όλα τα ζευγαράκια από την πλευρά του καλού σου (σόι, φίλοι, κτλ,)  και  από την δική σου (κολλητή, φίλοι φίλων που έχουν και άλλων φίλων) θα καταλήξουμε όλοι στην ίδια παραλία μέσω της Αγίας Αττικής Οδού.

Απλώνεις πετσέτα και την πέφτεις με freddoccino και τα τσιγάρα σου στην πετσέτα και απολαμβάνοντας όμορφα και ήσυχα το μπλε που διακόπτεται από τους άλλους 3.000 που είχαν την ίδια φαεινή ιδέα με σένα.

Ο καλός σου πάει με τα άλλα αγοράκια να παίξει (σου πετάει κάτι τύπου «θέλω να δω αν είμαι σε φόρμα και αν είναι κάποιος καλύτερος», αλλά είναι σύνδρομο καταδρομέα αυτό, οπότε κάνεις πως δεν ακούς) και εσύ χαίρεσαι γιατί μόλις κατέφτασαν οι δικές σου φιλεναδίτσες. Τι καλά!

Μετά από μία ώρα και αφού η συζήτηση έχει πάρει φωτιά – το ίδιο και τα φτυάρια μας – και φωνάζουμε τόσο που ξεχάσαμε ότι έχουμε κόσμο γύρω μας, τσιροκοπάει ο δίπλα και συνειδητοποιούμε ότι  δεν είμαστε μόνες  μας.

-       ΠΩ!!! ΜΑΚΑΚΑ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΑΥΤΟ;

Πέρασε το μπαλάκι με 40km/h και έσπασε τον καφέ ενός παιδιού που καθόταν στην άλλη άκρη της παραλίας.

Γελάμε κάτω από τα μουστάκια μας όλες και συνεχίζουμε. Μετά από λίγο ο παραδίπλα (ξέρεις είναι αυτά που βλέπουν τα πρώτα τραπέζια και μεταδίδονται από στόμα σε στόμα και σε εμάς τους πίσω):

-       ΜΑΚΑΚΑ του φύγε η ρακέτα σφαίρα και έσκασε δίπλα στο κεφάλι ενός παιδιού. Νεκρός για εκατοστά θα ταν.

Σταματάμε την κουβέντα και αναζητάμε με τα μάτια μας τον killer της παραλίας. Εμείς και οι υπόλοιποι 3.000.

-       ΝΑ! Αυτός εκεί με το μαύρο μαγιώ, (συνεχίζει o speakerman)

Και παγώνουμε όλες και όλοι στην παρέα.

Και εκεί παίζει το τραγούδι για μένα: «Αυτός ο άνθρωπος αυτός, ήταν ο άλλος μου εαυτό, ήταν το άλλο το μισό από το μισό μου».

Και γιατί ίσως θα πρεπε να του πάρεις τα κουβαδάκια του για να παίζει άλλη φορά στην παραλία. Πιο ασφαλές...

Πενταήμερη VS biz. trips

- Πως είναι το ξενοδοχείο; ρωτάει η κολλητή σου.

- Τέλειο! Πενταήμερη χωρίς σπασίκλες! 

Γιατί τώρα είναι δίκλινο ενώ είσαι μια ψυχή, (όχι ΟΛΕΣ μαζί επειδή αγαπιόμαστε)

'Εχεις το αχούρι της έφηβης αλλά όλοι σε σέβονται και σου μιλάν στον πληθυντικό (αφού μεταμφιέζεσαι σε γιάπισσα κάθε πρωί),

Καλείς όποιο γκομενάκι θες, δεν τρέχεις στα γκαζόν και στις πισίνες για να τον βρεις,

Μπαίνεις ότι ώρα θες για μπάνιο (αφού το πάρτυ που δεν τελειώνει ποτέ δεν γίνεται στο δωμάτιο σου),

Σκας μύτη (μετά από ποτάρες) στις μικρές ώρες για το κλειδί σου και ο receptionist σε θαυμάζει για την εργατικότητα σου (λολ!)

Τέλος και κυρίως, σε πληρώνουν γιατί νομίζουν ότι περνάς άσχημα και 

δεν πληρώνεις γιατί νομίζεις ότι περνάς καλά.

Ελπίζω ποτέ κανένα αφεντικό να μην διαβάσει τα παραπάνω.

O Kάφρος και ο Καφρίλος

Επιτέλους!!! Τον βλέπεις μετά από 8 ολόκληρες μέρες!!!

- Πως πέρασες, καλέ μου, στο νησί με τον φίλο σου;

- Ε...(το λέει και βαριέται, κάθεται και λίγο πιο άνετα πίσω στον καναπέ).

  Τα κλασσικά.. ΓΚΟΜΕΝΕΣ, φαγητά, ποτά, έξω, μπάνια, έξω,.... ξέρεις τώρα...

Αναρωτιέσαι αν ακούς καλά, πείθεις τον εαυτό σου ότι κάνει πλάκα και του γελάς πονηρά, περιμένοντας να γελάσει και αυτός.

-ΤΙ; Ρωτάει σαστισμένα. Γιατί γελάς;

Εκεί καταλαβαίνεις πόσο ηλίθια είσαι για το υπέροχο ρομαντικό μήνυμα που του έστειλες, για το γκομενάκι που δεν φλέρταρες, και γιατί έχεις μείνει μουδιασμένη με ένα χαμόγελο από την προηγούμενη σκηνή. Μετά, γεμάτος αγνό ενδιαφέρον σε ρωταέι αν έχεις κάτι. Και σε εκείνο ακριβώς το σημείο, το αστρικό σου σώμα του δίνει μπουνιά.