29.5.09

Joey Doesn't Share Food - Στο σπίτι του Εργένη

Στο σπίτι του «εργένη» υπάρχει μόνο ένα ουίσκι και μια κέτσαπ, όλα είναι πλαστικά και στο ψυγείο υπάρχει μόνο κοκα-κόλα. Ούτε καφές. Αυτή την στιγμή γράφω σε μια καφετέρια με ένα κλαμπ κοτόπουλο δίπλα μου.


Καθώς ήταν μεγάλη βλακεία αυτό που παρήγγειλα για να φάω έξω την Κυριακή ενώ ο κύριος χόρτασε, με εξαγόρασε να φύγουμε γιατί είχαμε και ταξίδι μπροστά λέγοντας μου πως αν πεινάσω το βράδυ θα πάμε για σουβλάκια. Δέχτηκα η ανόητη καθώς δεν πεινούσα και τόσο εκείνη την στιγμή. Μετά από αρκετές ώρες που φτάνουμε στο σπίτι του, ζαλισμένοι σαν τα κοτόπουλα, ταλαιπωρημένοι και άυπνοι, διαπιστώνω πως πείνασα. Και αφού μου το έταξε, ξαναμπαίνουμε στο αμάξι και πάμε για σουβλάκι, τα λείψανα μας δηλαδή με σαγονιάρες και σχεδόν πιτζάμες. Φτάνουμε τα παίρνω πακέτο και στα 5 λεπτά της διαδρομής, τα χαϊδεύω, τα μυρίζω και τα εκθειάζω «Πω, πω, πω, τι είναι αυτό που θα φάω τώρα», και «Τι φρέσκο το ζυμωτό ψωμάκι» και «σπιτικές είναι οι πατάτες, σίγουρα!».
Τα ανοίγω στην κουζίνα και τα δοκιμάζω καθώς ετοιμάζω με δόξα και τιμή την ιεροτελεστία: τον θρόνο μου(το κρεβάτι με τον δίσκο μπροστά στην τιβί), τα σερβίτσια(πλαστικά κόκκινα πιάτα πάρτυ, δεν είχε κανονικά ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ), την μπάντα του δήμου(εγώ να λέω «άξιζε τον κόπο»), τα ποτά (την κοκα-κόλα σε πλαστικό ποτήρι) Μόνο κεριά δεν άναψα για να φάω καθώς ήταν η καλύτερη στιγμή μιας εξουθενωτικής μέρας.
Έχω ανοίξει το ψωμάκι για να φαίνεται ακόμα πιο μεγάλο και έχω ψιλοξενερώσει που δεν μου βάλαν κέτσαπ και μουστάρδα. Αλλά ,να! Δίπλα ακριβώς στο χέρι μου, μου χαμογελάει το κόκκινο μπουκάλι. Την πιάνω σαν τρόπαιο και ζωγραφίζω σαν άλλος Πόλοκ όλο το πιάτο μου. Και εκεί που πάει να ξεκινήσει ο θρίαμβος ακούγεται η φωνή του.
«Ημερομηνία λήξης είδες;»
…..
Παγώνει ο χρόνος, παγώνουν τα πάντα. Προς στιγμήν δεν απογοητεύτηκα γιατί ξέρω ότι έχουν αρκετό περιθώριο, κανένα μήνα δηλαδή αυτά τα προϊόντα. Κοιτάω και τι να δω..12/7/08. Είχε σχεδόν χρόνο που έληξε. Φυσικά τσίριξα από τον κακό μου, γιατί δεν είναι δυνατόν να μου συμβαίνει εμένα αυτό το πράγμα, έπαθα υστερία, άρχισα να χτυπάω το πόδι μου κάτω στα πλακάκια μανιασμένα σαν τα παιδάκια. Άρχισα να μυξοκλαίω «Να πας να μου πάρεις άλλο τώρα….». Φυσικά τέτοια περίπτωση δεν υπήρχε καθώς είχε ήδη στρωθεί στον καναπέ. Αντικρίζοντας το φαγητό μου και ειδικά τις πατάτες κατεστραμένες, το στομάχι μου όπλισε το χέρι αψηφώντας τις συνέπειες (όχι δεν τον έπνιξα αν και θα του άξιζε) και βούτηξα σα λυκόσκυλο που του πετάς μπριζόλα και την πιάνει στον αέρα δυο πατάτες αποφασισμένη να της φάω. Και θα της έτρωγα. Εκεί σηκώθηκε άρχισε να με κηνυγάει «Φτύστο!» και όχι ότι ποτέ ακούω αλλά είχε τόσο χάλια γεύση αυτό που πριν από ένα χρόνο ήταν κέτσαπ που το έφτυσα.
Πέταξα όλες τι πατάτες, την μισή τυροσαλάτα, το μισό ψωμάκι και έπλυνα κάτω από την βρύση το σουβλάκι και όλα αυτά πεινώντας και νιώθοντας τον παραλίγο δολοφόνο μου από πίσω να πνίγει τα γέλια του.
Φυσικά καθώς έτρωγα είχα πάρα πολλές απορίες σε πολύ καυστικό τόνο.
Πόσα χρόνια πριν μπορεί να την είχε αγοράσει για να είναι ληγμένη εδώ και ένα χρόνο; ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ να κρατάς κάτι ληγμένο ένα χρόνο στο σπίτι σου και να μην το πετάς; Τι ωραία που θα περνούσαμε στο νοσοκομείου να μου κάνουν πλύση στομάχου, κ.α.
Αφού ηρέμησε να γελάει καθώς με έβρισκε διασκεδαστικότατη μου είπε πως η κέτσαπ είχε αγοραστεί πριν από δύο χρόνια που μετακόμισε σε αυτό το σπίτι και πως θα έπρεπε να προβληματίσει πως την είδα δίπλα στο ουίσκι, αφού πίνει μόνο βότκα.
...
...

25.5.09

Τα ζώδια του Έρωτα - 1 μήνα πριν

Μια επιστημονικά άρτια και ορθά τεκμηριωμένη ανάρτηση

Κριός
Άντρες: Πουλάκια μου... Σας πάει η άνοιξη! Λες και δεν κυνηγάτε συνέχεια βέβαια, κάποια στιγμή θα στεριώνατε και κάπου, δεν γίνεται!
Γυναίκες: Στην σχέση που ήσασταν να τον τραβάτε από την μύτη και ταυτόχρονα να καταπιέζετε και τον ευατό σας - μοναδικό ταλέντο-.

Ταύρος
Άντρες: Ακόμα σκέφτεστε τι να κάνετε στην ζωή σας, τον επόμενο μήνα, την επόμενη μέρα. Φαντάζομαι πόσο δύσκολο θα σας είναι να κάνετε κάποιο βήμα απειροελάχιστο βήμα για κάποιον/α. Μπα, αφήστε το....
Γυναίκες: Οι παντρεμένες μάθαν να μην κλαίνε και οι ελεύθερες να μην τους φαίνεται η α*^μία. Μόνο μπράβο μπορώ να πω και να κρατήσουν αυτή την συμπεριφορά.

Δίδυμοι
Άντρες: Μπα; Καταλάβετε ότι κάτι έγινε τώρα που γλίστρησε μέσα από τα χέρια αυτό που θέλατε; Δείτε τον/την τώρα να φεύγει με τον Κριό και ρίξτε το (πάλι) στο ποτό!
Γυναίκες: Δεν σας έκανε πάρτε το χαμπάρι και σταματείστε να κλαίγεστε σε όλους. Το ποτό και το ξενύχτι δεν σας γέμισε τα κενά, για αυτό ξεκινάτε εργασιοθεραπεία. ΑΜΗΝ.

Καρκίνοι
Άντρες: Γλυκά πλάσματα εκ φύσεως είστε σε μια φάση που θέλετε να διασκεδάσετε με τους φίλους σας και εντάξει είναι ωραίο που έχετε και μια σχέση.
Γυναίκες: Από την βαρεμάρα σας που είστε μετά από τόσα χρόνια με αυτό τον ίδιο άνθρωπο τον τρελαίνεται στην γκρίνια για την δουλειά και πάλι κάτι δεν σας κάνει.

Λέων
Άντρες: Φαγωθήκατε όλο τον χειμώνα για αλλαγές, ποιος σας φταίει τώρα που μείνατε μόνοι σας και ξέρετε ότι ο άλλος έχει δίκιο που δεν σας έκατσε;
Γυναίκες: Μια χαρά σας βρίσκω με το άλλο μισό που έχετε βρει να περνάτε ωραία και την λαδόκολλα να σφίγγει γύρω του.

Παρθένος
Άντρες: Μια ερώτηση μόνο πότε να ραφτώ για τους αρραβώνες, απλά σταματείστε να τσακώνεστε για να μου απαντήσετε κιόλας!
Γυναίκες: Ναι τελικά το καταλαβαίνετε και μόνες σας, είστε καλά με αυτόν που είστε αν και του έχετε σκάψει ήδη οικογενειακό τάφο στις φίλες σας.

Ζυγός
Άντρες: Μια η/ο πρώην, μια η/ο επόμενη/ος, τα μπλέξατε τα μπούτια σας είχατε δεν είχατε και εκείνη/ος η/ο φίλη/ος που γουστάρατε σαν να χάθηκε κάπως.
Γυναίκες: Εγκαταλείποντας το καβούκι σας μετά από πολύ καιρό αποφασίσατε να λάβετε λίγο πιο ενεργή δράση, ασχέτως της ανταπόκρισης που είναι σπασμωδική. Καλό θα σας κάνει.

Σκορπιός
Άντρες: Σαν να βλέπετε φως στο τούνελ, ξεστραβωθήκατε για την ακρίβεια και εκτιμήσατε πόσο καλά περνάτε με την σχέση σας, αν και ακόμα έχετε εφιάλτες πως σας τα φοράει.
Γυναίκες: Το ζορίσατε μέχρι που αποφασίσατε να μην σκάτε, αλλά ποιον κοροϊδεύετε; Ακόμα το ζορίζετε.

Τοξότης
Άντρες: Μετά από το χαστουκάκι που φάγατε καταλάβατε πως τελικά αυτή/ος η/ο φίλη/ος είναι μια χαρά. Στα όλα της/του δηλαδή. Για αυτό μένετε και με αυτή. Που να τρέχετε;
Γυναίκες: Κάποιο πρόβλημα στο σεξουαλικό τομέα υπάρχει για αυτό αφήστε τα σάπια και μην το παίζετε υπεράνω, καταντάνται γραφικές.

Αιγόκερως
Άντρες: Δεν πάτε καλά. Καθόλου καλά και το ξέρετε. Εντάξει είχατε καιρό να νιώσετε έτσι αλλά με αυτά που κάνετε επιβαρύνετε ακόμα περισσότερο το ήδη εν βρασμώ μυαλό σας.
Γυναίκες: Τώρα σας έπιασε η εργατικότητα που βρέθηκε ένας άνθρωπος να σας καταλαβαίνει στον δρόμο σας; Καλή η άμυνα σας πάλι...

Υδροχόος
Άντρες: Ναι, ξέρω έχετε προβλήματα. Αλλά αυτό δεν θυμάμαι πότε σας σταμάτησε από το να πάρετε τον/την πρώην τηλέφωνο για να κλαφτείτε ενώ είστε με άλλον/η.
Γυναίκες: Πάντα σας άρεζαν τα ταξιδάκια για τον έρωτα, πόσο μάλλον τώρα που παίζετε και εκ του ασφαλούς. Άντε βρε, πάντα τέτοια! (Από επάνω εσείς δηλαδή.)

Ιχθύς
Άντρες: Ένα περίεργο πράγμα να μην σας κάθεται τίποτα αλλά ευτυχώς έχετε φίλες/ους που κάπως σαν να σας ιντριγκάρουν το ενδιαφέρον στην ζωή σας.
Γυναίκες: Ξεχάσατε πως είναι να περνάτε καλά χωρίς τον/την σύντροφο για αυτό και για το καλό των φίλων σας, συνεχίστε να βγαίνετε μόνο μαζί του/της.

13.5.09

Ο Εφιάλτης στον δρόμο με τα πεύκα (Μια παραγωγή των Depeche Mode)

Πως μια παρέα 5 ατόμων στριμώχτηκε μαζί με άλλα 30.000 στην Μαλακάσα για να τους ανακοινώσουν πως δεν θα γίνει η συναυλία.

Φτάσαμε αργά, παρκάραμε, μπροστά, μπήκαμε μέσα στηνόμαστε και πάω για πιπί μου, όπου εκείνη την στιγμή της χαλάρωσης ακούω τα μαντάτα. Βγαίνω έξω αλαφιασμένη και ρωτάω τον πρώτο άνθρωπο που πέφτει πάνω μου "Τι είπανε; Ποιοι δεν θα έρθουν οι Puressence ή οι Depeche Mode;". Κατάλαβες; Ήθελα να ακούσω και το support στις 10 το βράδυ που φτάσαμε! Η κοπέλα ήταν άσχετη και μου λέει για τους πρώτους. Με μεγάλη χαρά αλλά με ερωτηματικό γιατί φεύγαν όλοι άκουσα από πρώτο χέρι τις δικαιολογίες του κώλου, από τότε που την υπερβολική δόση την λένε προβλήματα υγείας. Εγώ και οι υπόλοιποι 30.000 έπρεπε να φύγουμε σταδιακά για να μην προκαλέσουμε και κανένα πρόβλημα. Αφού γιoυχάραμε, καθίσαμε να πιούμε μπύρες, πιούμε μπύρες, πιούμε μπύρες, απολαύσαμε τα ιπτάμενα μπουκαλάκια νερών προς την σκηνή, φάγαμε ότι σκατά είχε μείνει και αρχίσαμε να προχωράμε για το αμάξι.
Εδώ θέλω να ορκιστώ ενώπιον σας πως δεν θα ξαναπάω με γυναίκες σε συναυλία. Κάνανε shopping μπλούζα που λέει 12 MΑΥ ΑΤΗΕNS(μουχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχα), φοβούντουσαν γενικά τα πάντα, δεν θυμόντουσαν τον δρόμο, γκρίνιαζαν γιατί μου σκάσαν με μπαλαρίνες και σαγιονάρες, και γενικότερα σέρνουν τα πόδια τους. Το βρίκαμε τελικά το αμάξι, αφού στα σκοτάδια προχωρούσα πρώτη για να τους αποδείξω πως δεν υπάρχει το "ΚΑΤΙ" εκεί κάτω, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αυτοκινητάκια που τα είχαν εγκαταλείψει φυσικά οι οδηγοί τους στην μέση του δρόμου και είχαν βγει έξω, καθώς δεν είχε κανένα απολύτως νόημα να είναι μέσα με αναμμένη την μηχανή, κολλημένη στο μποτιλιάρισμα.
Εκεί βρίκαμε και την υπόλοιπη παρέα. Στην αρχή ανάψαμε τα φώτα και το ράδιο. Μπούρδες. Μετά από λίγο και για τις υπόλοιπες 3 ώρες συνιθίσαμε να σκάει κάποιος δίπλα μας μέσα στα σκοτάδια αφού δεν βλέπαμε την μύτη μας και δεν τρομάζαμε πια. Μισοκοιμόμασταν στο πίσω κάθισμα, μιλούσαμε στο κινητό που κατά τις 12 30 έπιανε(μεγάλη επιτυχία), βρίζαμε τους Depeche Mode.
Τα τρόφιμα είχαν τελειώσει, η αλλεργία μου με αγκάλιασε τρυφερά προκαλώντας μου πολλά δάκρυα συγκίνησης, το δάσος έβγαλε κρύο και σκεπαζόμασταν με ότι είχαμε και πραγματικά εκείνες τις ώρες πίστευα πως δεν θα πάω ΠΟΤΕ σπίτι μου.

Στο τηλέφωνο
"¨Ελα τώρα βρήκα σήμα. μπουρ μπουρ μπουρ..." (εκτονώθηκα)
"Και τι θα κάνεις; Θα πας και αύριο αν γίνει;"
"Εννοείται! Τόσους μήνες πριν έκλεισα το 80άρι, έζησα όλα τα κακά της συναυλίας σήμερα, εκτός από την συναυλία την ίδια, και δεν θα έρθω;"
"Χμ..." (όταν λέει χμ ξέρω ότι έχει την τελείως αντίθετη άποψη)
"Γιατί εσύ δεν θα το έκανες;"
"Τι να σου πω; Πιστεύεις ότι αξίζει τόση ταλαιπωρία σήμερα και άλλη τόση αύριο 80 ευρώ;"

.....

Υ.Γ. Κοιμήθηκα σαν τα νεογνά με το λευκό καρτελάκι στο χέρι μου αφού δεν μπορώ ακόμα και τώρα να το βγάλω και γράφω με αυτό, για να ξυπνήσω, να το δω, και να ξανασυγχυστώ. Ο Gahan πήγε στο Υγεία, αλλά εμείς έχουμε πονοκέφαλο από τα νεύρα μας σήμερα...

UPDATE
Μετά από 6ο χρόνια

"Και για πες γιαγια DQ βρήκα ένα εισιτήριο DM στο σεντούκι σου, τους είδες live;"
"Καλό μου εγγονάκι.. την δικογραφία από την ομαδική μήνυση λίγο πιο κάτω δεν την είδες;"

9.5.09

E Γκρικ Νάιτ Άουτ - Ο Ψυχαναγκασμός της στεναχώριας που ονομάζουν διασκέδαση

Είναι από αυτά που δεν μπορείς να λείψεις ούτε να αποφύγεις γιατί τον αγαπάς πολύ τον άλλον που γιορτάζει και σας βγάζει έξω και χαίρεσαι να χαίρεται απλά.

Ρεμπετάδικο στις 11
Ψυχοπλακωτικά δωμάτια με διακόσμηση βγαλμένη από ταινία τρόμου γιατί σε περίπτωση σεισμού θα τεμαχιζόμασταν όλοι από τους μπαλτάδες/χατζάρες/και άλλα εργαλεία χασάπη που θα πέφταν πάνω μας. Ξεπερνάς τον φόβο ή μαθαίνεις να τον διαχειρίζεσαι καλύτερα και πίνεις για να χαλαρώσεις. Το κρασί ξύδι, οι πατάτες, και όλα τα τοιαύτα κατευθείαν από τον φούρνο μικροκυμάτων.
Και ξεκινάει η μουσική, το συνθεσάιζερ δηλαδή να παίζει το τέμπο "ραγίζει απόψε η πενιά". Φωτορυθμικά ντίσκο να γράφουν πολύχρωμα νερά πάνω στο σιγκούνι της καραγκούνας που ήταν καρφιτσωμένο τον τοίχο (και εκεί φαντάζεσαι τον Τζον Τραβόλτα ως η Τάσους) και μια τραγουδίστρια που δεν ξέρω από που την ανέστησαν που πρώτο της μέλημα μόλις βγήκε από τον τάφο ήταν να κάνει λίφτινγκ.
Το κέφι απογειώθηκε από τους θαμώνες που χτυπούσαν κάτι κουδούνες για πρόβατα για να γουστάρουμε και όταν βγήκε το kinder έκπληξη (η ποικιλία με τα κρέατα) κλείναμε τα μάτια για να μην βλέπουμε τι τρώμε. Φυσικά οι καούρες μετά από αυτό το δεν-θέλω-να-ξέρω-τι-έφαγα-δεν-θα-ρωτήσω-για-αυτό-μην-μου-πεις ήρθαν να κάνουν το ζορισμένο χαμόγελο στο πρόσωπο μου να γίνει κανονική ξυνίλα.
Μπήκα χαρούμενη βγήκα βρίζοντας μέσα από τα δόντια μου.

Σκυλάδικο στις 3
Πρώτο τραπέζι πίστα με λαϊκές αοιδούς να τραγουδάνε Καζαντζίδη και Μητροπάνο με τσιριχτή φωνή λες και έχεις βάλει το cd να παίζει πιο γρήγορα, σε ένα σημείο έκλεισα διακριτικά το αριστερό μου αυτί. Με τράβηξαν στην πίστα για μπέλι ντάσινγκ, αυτό που χόρευα θύμιζε πιο πολύ μάμπο αλλά ευτυχώς επειδή είχα ντυθεί ο εαυτός μου, φαινόμουν ότι δεν το είχα. Κάθισα αισίως με όλα τα άκρα μου στην θέση τους από την πίστα (πατινάζ από τα γαρύφαλα) και προσπάθησα να καπνίσω και πιω ακόμα περισσότερο.
Φυσικά για να περάσεις και καλά πρέπει να μην απειλείσαι. Να μην έχουν βάλει σκοπό να σε αφήσουν τυφλή οι διπλανοί σου από κοτσάνι γαρούφαλου. Ούτε να τινάζεσαι κάθε τρεις και λίγο από πέταλα. Με το ρεπερτόριο να μας κάνει να νιώθουμε λες και έχουμε χάσει δικό μας άνθρωπο και είμαστε στην κηδεία του, καθόμασταν σαν τις Μεγάλες Παρασκευές και δεδομένου του γαρύφαλου που έρεε ενσαρκώναμε τον Επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής.
Προσπαθούσα να κάνω χαρούμενες σκέψεις όσο έπαιζε το Αλίμονο αλλά μάταια. Το γέλιο στα πρόσωπα μας ήρθε από τους θαμώνες. 5οάρηδες από γάμο να σκάνε σαν τα καρπούζια στην πίστα αφού τα δώσαν όλα στον χορό με φιγούρες που ξύπνησε ο Νουρέγεφ μέσα στο ουίσκι που πίναν, ο κλαρινατζής να κοζάρει με νόημα την φίλη μας όσο φυσάει τις νότες, και να νιώθω ότι είμαι σε κωλάδικο, καθώς είχαν σχολάσει τα κορίτσια από τα διπλανά μαγαζιά διανθίζοντας το οπτικό μας πεδίο με πολύ γυμνό.
Το πρόγραμμα δεν άργησε να κάνει στροφή στην κατάθλιψη στο σημείο που κατάλαβα πως είχα τελειώσει όλους τους ξηρούς καρπούς. Και αφού απέφυγα με τον γνωστό μου τρόπο όταν γίνομαι αντικοινωνικός άνθρωπος γνωριμίες στο σκυλάδικο στις 7 το πρωί, ήρθε η λυτρωτική ώρα γυρίσω σπιτάκι μου, στο ψαράκι μου, στις πιτζαμούλες μου, σε ένα ειρηνικό, φιλήσυχο περιβάλλον που βασιλεύει η χαρά και η γαλήνη.