Blogspot sucks! I hate google, I hate google, I hate google, I hate google, I hate google, I hate google, I hate google, I hate google, I hate google,

Παίρνω φόρα και το φτύνω. Η google έχει αρχίσει να μου την σπάει. Τι είναι αυτά τα profile, και friend connection, και buzz και φορ κράιστ σέικ GET A LIFE! Δεν θέλω να περάσω όλη μου την ζωή μαθαίνοντας ό,τι καινούργια πλατφόρμα κατεβάζει η γκλάβα σας, που φυσικά την ανεβάσατε πιλοτικά αντιγράφοντας άλλης εταιρίας του Silicon Valley και υποχρεωτικά πρέπει να συνδεθώ με την μαλακία ενώ θέλω να κάνω κάτι άλλο και ουυυυυυυπς!!!!! πριν το καταλάβω έχει κάνει ERROR shd929, ERROR shd929, ERROR sjksl, διαβάζω το πανιλήθιο help, μπαίνω από άλλο browser (στο μεταξύ εννοείται αυτό που ήθελα να κάνω αρχικά εννοείται πως ΔΕΝ έχει γίνει) και σου λέει ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Εκεί τι λες; Δηλαδή πόσο ηλίθιο μπορεί να είναι;
Γουγλάρετε blogger sucks για να διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι σίγουρα δεν είμαι η μόνη...











Τελικά έκανα ότι είπε και ιδού.
HAPPY HOLIDAYs, LEARN HOW TO MAKE A BANNER!!
Γκρρρρρρρρρρρρ........
Θα τελειώσω εδώ γιατί θέλω να πάω για ύπνο δεν χρειάζεται να διαβάσετε παρακάτω.



Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks, Blogspot sucks,

Ευχαριστώ.

Τι θες να φάμε την Πρωτοχρονιά;

Τελευταία έχει αρχίσει να επιδεικνύω οργανωτικές ικανότητες σε μία χώρα που φημίζεται για αυτό, ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο μου πρότεινε να το γυρίσω στο project&team management. Tου απάντησα πως δεν θέλω να πεθάνω στα 40 από καρκίνο.

DQ- Τι θες να φάμε την Πρωτοχρονιά;

E- Χαχαχα! Καλό! Μωρό μου, ΤΙ ΛΕΣ;

DQ- Λέω ότι όταν γυρίσουμε από το ταξίδι το ψυγείο θα είναι άδειο και όλα θα είναι κλειστά.

E- ....Πω,πω...έχεις δίκιο..

DQ- Λοιπόν κότσι γουρουνόπουλοy με πατάτες και σταφίδες στον φούρνο πως σου φαίνεται;

E- Ό,τι θες, άλλωστε εσύ τα κανονίζεις όλα καλύτερα!

DQ-...

E-Εισιτήριο έκλεισες;

DQ-Όχι... μόνο αυτό δεν έκανα ακόμα. Το βρήκα όμως, θες να το κλείσεις εσύ;

Μαλώναμε για μία ώρα στο τηλέφωνο, ποιος θα ψωνίσει ισοθερμικές φανέλες και κάλτσες(αν και προσφέρθηκε βλέπω να το κάνω εγώ), ποιος κλείνει εισιτήρια (εγώ), ποιος κλείνει ξενοδοχεία(εγώ) για τα άπειρα ταξίδια που έχουμε κάνει, ποιος κανονίζει που και τι(εγώ), ποιος ετοιμάζει πλάνο(εγώ), και επειδή σηκώθηκε από το κρεβάτι να κλείσει ένα εισιτήριο που του πήρε 10 λεπτά μου είπε ότι του γκρίνιαζα μία ώρα ενώ αν το είχα κάνει μόνη μου θα τελείωνε το θέμα νωρίτερα.

Τελευταία παρέχω γραμματειακή και ταξιδιωτική υποστήριξη στον Εργένη και σε άλλα άτομα, αναλαμβάνω καταστάσεις που σκάτωσαν άλλοι και απλά τις τελειώνω, καλά δεν περιμένω ευχαριστώ, απλά, λίγο pampering λίγη φροντίδα και προδέρμ που και που για να τραβάει ο γάιδαρος.

Και αν αναρωτιέστε πως έφτασα ως εδώ να σας πω πως ήμουν το πλέον ανοργάνωτο άτομο, ποτέ δεν είχα συγκεκριμένη ώρα που έπρεπε να πάω για ύπνο, φάω, δω τηλεόραση, διαβάσω, ενίοτε η μάνα μου δεν με άφηνε να βγω μέχρι να συμμαζέψω το δωμάτιο μου γιατί δεν μπορούσε να φτάσει στο μπαλκόνι να απλώσει ρούχα πατώντας πάτωμα, και γενικα ήμουν του παρά 3 ή του και 5.

Ψυχαναγκασμούς να ξέρω που θα θέλω να κάνω διακοπές το καλόκαίρι ή αν θα βγω το Σάββατο, ευτυχώς δεν έχω και δεν επιβάλω σε κανέναν. Ότι ταξίδια πήγαμε με τον Εργένη το κανονίζαμε 2 μέρες πριν χωρίς να έχουμε ιδέα, αλλά πλέον όσο τα οικονομικά μου στενεύουν τόσο κανονίζω πιο νωρίς. Όσο το μεταπτυχιακό τελειώνει τόσο κοιτάω το πρόγραμμα και έχω "κλείσει" μεχρι το καλοκαίρι.

Όλα ρέουν πιο ομαλά και τα πληρώνω λιγότερο. Και δεν αναγκάζομαι να φορέσω λερωμένα ρούχα γιατί η ντουλάπα μου αποτελεί υπόδειγμα. Αλλά θέλει χρόνο. Και ενίοτε γίνομαι δυσάρεστη και συχνά τσατίζομαι κρατώντας την ψυχραιμία μου. Και είναι εύκολο να βασίζονται πάνω σου για τους άλλους αλλά όχι για σένα.

Προσπαθούσα σήμερα να θυμηθώ πόσο ωραία πρέπει να ήταν να είμαι ο παλιός μου ανοργάνωτος εαυτός.

26A-(στερητικό) γενέθλεια

Χωρίς δράματα
Χωρίς κλάματα
Χωρίς αντικαταθλιπτικά
Χωρίς ναρκωτικά
Χωρίς καινούργιο φόρεμα
Χωρίς να "κλείσω" ή να κεράσω
Χωρίς πολύ κόσμο
Χωρίς να με έχει ξεχάσει κανένας που δεν θα ήθελα να με ξεχάσει
Χωρίς να είμαι "σπίτι", Ελλάδα ή να μιλάω Ελληνικά
Χωρίς να ζητήσω δώρο από κανέναν
Χωρίς να μου αγοράσει κανένας δώρο από μαγαζί
Χωρίς να μην λατρέψω ό,τι χειροποίητο μου φτιάξανε για τα γενέθλεια μου
Χωρίς να ξέρω κανέναν από τους παρευρισκόμενους φίλους μου πάνω από χρόνο
Χωρίς να αγχωθώ να περάσουν όλοι καλά
Χωρίς να προσπαθώ να το παίξω η "βασίλισσα" του μαγαζιού και της μέρας
Χωρίς να ψωνίσω τίποτα ως "δώρο στον εαυτό μου"
Χωρίς να με πειράξει κάτι
Χωρίς να περιμένω κάτι
Χωρίς κανόνες, πρέπει και μη
Χωρίς τυπικότητες
Χωρίς παράπονα
Χωρίς μοναξιά
Χωρίς πλάνο
Χωρίς τακούνια
Χωρίς τούρτα
Χωρίς λεφτά
Χωρίς να φοβάμαι
Χωρίς να κάνω ευχή
Χωρίς να μου λείπει κάτι από την ζωή μου

Ice, ice baby!

Όχι δεν ξέθαψα εκείνες τις απαίσιες που καταντάνε υπέροχες παντελόνες της εποχής του τραγουδιού από την ντουλάπα της μαμάς μου, αλλά έχει παγώσει ο κ@λος μου γιατί έχει -5 και έχει πάγο παντού.



Βασικά είμαι με το πουλόβερ του Εργένη μες το σπίτι, εκείνα που τσιμπάνε γιατί είναι μάλλινα μάλλινα, πληκτρολογώ μέσα από τα μανίκια σχεδόν, και είμαι μία μπάλα από πάνω. Θα μπορούσα κάλλιστα να είμαι και 100 κιλά με αδύνατα πόδια με αυτά που φοράω, θα μπορούσα να γίνω ένας τόφαλος και να μην το πάρει κανείς χαμπάρι με το στυλ "boyfriend" που έχω υιοθετήσει από ανάγκη, γιατί τα γυναικεία ρούχα είναι τα πλέον αντιπρακτικά, εκτός και αν πρόκειται για στολή σκι.

Λόγω κρύου τα μαλλιά μου θέλουν λούσιμο κάθε μέρα σχεδόν επειδή λαδώνουν ενώ έχω ξηρά μαλλιά σε φυσιολογικές θερμοκρασίες. Φυσικά δεν υπάρχει χειρότερο γιατί δεν μου πάει η καρδιά να ξεβρακωθώ για να μπω στην μπανιέρα ούτε για αστείο. Πραγματικά αν δεν είχα να βγω έξω στην κενονία θα πλενόμουν ξανά με το καλό όταν ανέβαινε η θερμοκρασία. Φυσικά δεν ξέρω πόσα κιλά είμαι γιατί να ανέβω στην ζυγαριά με τα εσώρουχα, ούτε για αστείο, απλά λέω πως είμαι στα ίδια.

Εγώ ξεχάσει ότι έχω σώμα θαμμένο κάτω από φανέλες, κορμάκια, μάλλινα καλσόν και κάλτσες. Το μόνο που θυμάμαι είναι τα χέρια που ξεφλουδίζονται, έχουν κοπεί, έχουν και λίγο γράσο γιατί μου βγήκε η αλυσίδα από το ποδήλατο σε κεντρική λεωφόρο και τα θυμάμαι γιατί με "τραβάνε" ακόμα και τώρα που γράφω, όχι για κανένα άλλο λόγο. Υπάρχει και ένα καλό στην όλη υπόθεση βέβαια ότι μαζί με το σώμα μου ξέχασα και το σουτιέν καθώς είναι παντελώς άχρηστο. Χθες έβαλα έτσι για να το θυμηθώ, και ένιωσα μια καταπίεση και το πέταξα πάλι.

Φυσικά το ποδήλατο, ποδήλατο. Α... όλα και όλα! Οι μηχανές των αυτοκινήτων έχουν πρόβλημα, εσύ κύριος ζεσταίνεσαι. Το θέμα είναι να γκαζώνεις και να μην σταματάς, ούτε στο κόκκινο γιατί αν κρυώσουν τα πόδια σου και πάθεις καμιά κράμπα δεν θα μπορείς να κάνεις ποδήλατο μετά.


Αγαπητοί καπνιστές,
Μη γελιέστε. Το τσιγάρο δεν κόβεται επειδή παγώνει η ανάσα σου. Δεν καπνίζω μέσα στο σπίτι, βασικά το σιχαίνομαι να βρωμάει τσιγαρίλα, και θέλω να καπνίζω μετά τις 6 το απόγευμα. Έχω βάλει στόχους και πολύ περήφανα ανακοινώνω πως κάνω 1-5 τσιγάρα την ημέρα πλέον. Αλλά ρε φίλε με τον υπέροχο εσπρέσσο μόκα που έκανα με τα χεράκια μου και τον πασπάλισα και με κακάο από επάνω και έτσι όπως άχνιζε, βγήκα στους -3 σήμερα στις 7 το πρωί στο μπαλκόνι σαν τον τρόφιμο ψυχιατρίου που λέει και η μάνα μου να καπνίσω.

Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν θα μπορώ να πάω αύριο στην πλατεία που μαζευόμαστε και κάνουμε χούλα χουπ πίνοντας μπύρες. ΦΑΚ!

Υ.Γ. Θα αγοράζω παγοπέδιλα σαν κίνηση στρατηγικής! Αφού μου αρέσει το πατινάζ να έχω ένα λόγο να χαίρομαι για το παγόκρυο. Και να βγαίνω από το σπίτι επίσης για να πάω μέχρι το παγοδρόμιο...

Υ.Γ.2 Κομμένο το ποδήλατο. Ρίχνει ΤΟΣΟ ΧΙΟΝΙ όσο δεν έχω ξαναδει στη ζωή μου.

Υ.Γ.3 Στην φωτογραφία ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ.

Γιατί η μόρφωση δεν πρέπει να είναι για όλους

Κάνω το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία σε ένα πολύ σνομπ και "λόρδικο" πανεπιστήμιο που όταν το λέω στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες κατουριούνται πάνω τους. Γιατί δεν ξέρουν.
Προς μεγάλη τους μαλακία με ψήφισαν και φέτος απουσία μου ως πρόεδρο της χρονιάς αλλά καλά να πάθουν γιατί εγώ πέρυσι κατάλαβα ότι το πανεπιστημιακό άσυλο δεν ισχύει σε αυτή την χώρα και έχω αναφέρει ότι ο πάππος μου ήταν αντάρτης. Το σύστημα βέβαια εδώ δεν είναι ΤΟΣΟ εξοργιστικό όσο στην Ελλάδα και συνήθως τα πράγματα λειτουργούν και βρίσκεις τον υπεύθυνο να στο λύσει. Βέβαια το ιστορικό πλαίσιο των πανεπιστημίων ήταν για να σπουδάζουν οι λόρδοι, τα διοικούσαν οι λόρδοι, τα έχουν (ναι εννοώ τα έχουν σαν ιδιοκτήσια και σαν επιχείρηση) λόρδοι ακόμα.
Την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε το forum (γενική συνέλευση) με τον πρύτανη. Έναν γλοιώδη τύπο που φυσικά είναι μπλεγμένος στα πολιτικά και φυσικά είναι Tori (συντηρικός) όπως και ο πρόεδρος του πανεπιστημίου, άλλος μαλάκας και αυτός να τριγυρνάς με κουστούμι και να λέει μπούρδες αντί να σπουδάζει. Φυσικά και δεν ήθελε να μπει σε πολιτικές συζητήσεις (ειλικρινά δεν κατάλαβα ποιος ήταν ο σκοπός της συνέλευσης) και όταν του είπα για την ποιότητα, γιατί καλέ μου αν γεμίζεις το πανεπιστήμιο με κινεζάκια που δεν μπορούν να αρθρώσουν τι σπουδάζουν πάει η φήμη σου και το χαρτί μου εμένα κάηκε, που είπε ότι δεν μπορεί να μου απαντήσει.
Οφ δε ρέκορτ είπε στον Αυστριακό μου ότι "Δεν έχει νόημα η μόρφωση να είναι για όλους." Όχι ότι μου πέσαν τα μαλλιά, καθώς δεν περίμενα καλύτερη στάση, επειδή είναι στην θέση που είναι γιατί έχει σφίξει τα χέρια με το σύστημα και όχι για τις διοικητικές τους ικανότητες, αλλά με βάση ποιο λογικό επιχείρημα δεν έχει λογική η μόρφωση να είναι για όλους; "Μην με ρωτάς, δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω απόψεις που δεν ενστερνίζομαι." μου απάντησε ο Αυστριακός. Μου γεννήθηκε όμως η απορία ΓΙΑΤΙ να μην έχει νόημα. Σίγουρα "σαλαγάς" πιο εύκολα ένα κοπάδι πρόβατα από ένα κοπάδι λύκων. Αλλά εκτός από τον εύκολο σφετερισμό του ευρύ κοινού ποιος θα μπορούσε να είναι άλλος λόγος να μην θέλεις να δημιουργήσεις σκεπτόμενα άτομα σε μια κοινωνία;
Αυτά μετά από μια βδομάδα που άρχισα να πιστεύω ότι δεν είναι τελείως βόιδινα και πρόβατα. Και για όσους δεν ξέρουν κάνω quote:
"Σοβαρά επεισόδια πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια σημερινής διαδήλωσης χιλιάδων φοιτητών και καθηγητών στην Αγγλία, για την ανακοίνωση της κυβέρνησης περί τριπλασιασμού των ετησίων διδάκτρων στα πανεπιστήμια της χώρας, στις 9.000 λίρες. Κεντρικό κτίριο του Λονδίνου έχει καταληφθεί από φοιτητές, με τις συγκρούσεις να εντείνονται στο κέντρο της πόλης.
Η εισήγηση για την αύξηση των διδάκτρων, που έγινε δεκτή από την κυβέρνηση, ανήκει στο λόρδο Μπράουν, που είχε αναλάβει να εξετάσει τη βιωσιμότητα των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων μετά τις περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση.
Όπως προβλέπει η επίμαχη πρόταση, οι φοιτητές θα λαμβάνουν δάνειο για την κάλυψη των διδάκτρων, το οποίο θα αρχίζουν να αποπληρώνουν όταν αποκτήσουν ετήσιο εισόδημα 21.000 λιρών.
Να σημειωθεί πως αυτή τη στιγμή οι Βρετανοί και οι Ευρωπαίοι φοιτητές πληρώνουν έως 3.290 λίρες για κάθε έτος σπουδών στα πανεπιστήμια της Αγγλίας."




Εγώ δίνω τώρα 3.000 λίρες γιατί είμαι Ευρωπαία. Λοιποί δίνουν πάνω από 9.000 λίρες τον χρόνο! Δηλαδή από του χρόνου η καθηγήτρια μπορεί να το κάνει πάνω από 22.000 λίρες τον χρόνο γιατί στα μεταπτυχιακά δεν υπάρχει πλαφόν. Τουλάχιστον δεν θα φύγω με χρέος γιατί πληρώνει η μανούλα μου, αλλά μέχρι να φτάσεις στο σημείο να βγάζεις πάνω από 21.000 λίρες θα ασπρίσουν τα μαλλιά σου απλά για ένα πτυχίο ούτε καν μεταπτυχιακό.

Το λογικό που σκέφτηκα λοιπόν είναι απλά ότι θα εισάγουν φοιτητές από την Κίνα, πλουσιόπαιδα που δεν καταλαβαίνουν τι τους γίνεται, αγοράζουν πτυχία, αγοράζουν εξετάσεις και βαθμούς. Και ξοδεύουν λεφτά, όχι αστεία. Πάντα θεωρούσα μεγάλη εξυπνάδα των Άγγλων το ότι κάνανε βιομηχανία το ακαδημαϊκό τους σύστημα. Γενιές και γενιές άχρηστων και μη, Ελλήνων και μη έχουν αφήσει εκατομύρια λιρών σε πανεπιστήμια και ενοίκια εδώ, φεύγοντας με ένα χαρτί. Αλλά κοίτα αυτό! (Ας με συγχωρέσουν αυτοί που δεν το έχουν το Αγγλικό.)

Foreign students in UK to be hit hard by immigration cuts

Το λοιπόν έχουν 200.000 διεθνείς (μη Ευρωπαίους φοιτητές) και θέλουν να τους ρίξουν σε μερικές χιλιάδες. Εκεί τράβηξα τα μαλλιά μου. Πως γίνεται κάτι που αποδεδειγμένα σου φέρνει λεφτά να το κόβεις; Όμως όταν κάνεις τις λάθος ερωτήσεις, παίρνεις τις λάθος απαντήσεις.

Τα πράγματα είναι απλά. Οι Άγγλοι έχουν ανάγκη τους μετάναστες για εργατικό δυναμικό, γιατί ο αντίστοιχος Άγγλος ή ζει με επιδόματα και είναι 3ης γενιάς άνεργος ή έχει σπουδάσει και δουλεύει σε γραφείο ή του έκοψε και διδάσκει Αγγλικά στη Μεσόγειο.
Αν η μέση και η εργατική τάξη δεν σπουδάζει αυτόματα δημιουργεί πληθώρα ανειδίκευτων, άρα δεν χρειάζεται να εισάγει. Φυσικά ΔΕΝ θα σπουδάσει με τα δίδακτρα που θα φτάσουν σε αξιοσέβαστα ποσά. Όσο για το ποιος θα μπορεί να πληρώσει αυτά τα εξωφρενικά δίδακτρα, μέση αστική τάξη θα είναι αυτή που θα μπει στη λούπα, και έτσι φυσικά η ψαλίδα θα μεγαλώσει, καθώς η φτωχοί θα γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Όσο για το πως οι ήδη πλούσιοι δεν προτιμάνε να δίνουν λιγότερα, σίγουρα θα βρούνε την άκρη τους από την "κρίση" που πληρώνουμε εμείς. Φυσικά και τώρα καταλαβαίνω γιατί η μόρφωση δεν έχει νόημα να είναι για όλους.
















Θα μπορούσα να πω και άλλα, αλλά το βουλώνω λέγοντας πως ξέρω άτομα που βόδια μπήκαν και βόδια βγήκαν από το πανεπιστήμιο, καθώς και καλλιεργημένους ανειδίκευτους εργάτες, είναι διαφορετικά πράγμα η εκπαίδευση, η μόρφωηση και η παιδεία και πως η έλλειψη μέσης τάξης είναι φαινόμενο φτώχειας μιας κοινωνίας και τριτοκοσμικών χωρών.


Θυμάμαι εκείνο ποίημα του Μπρεχτ που έλεγε να μην διαβάσεις, να μην μορφωθείς, να μην σκεφτείς αφού βαριέσαι, και μετά θα έρθει ένας fuehrer να πάρει όλες τις αποφάσεις για σένα.. (κάπως)

A lot of understanding, skype & easy jet

Είναι απαραίτητα και ίσως και ό,τι χρειάζεσαι για μια "LOve LOng DInstance".
Με ρώτησαν προχθές και απάντησα εγώ.



Γενικά μην το κάνεις αν το αίμα σου βράζει, αν δεν το αξίζει πραγματικά ο άλλος αλλά και εσύ, αν δεν είναι στις προτεραιότητες σου αυτός ο άνθρωπος αυτός ή αν ταξιδεύεις πολύ/ μετακομίζεις συχνά.
Ή πάρ'τον μαζί σου ή τελείωνε. Αμάν πια!

And I will thank you for your collaboration.


Υ.Γ. Ίσως και ένας δονητής Jessica Rabbit που μου τον έχουν εκθειάσει τελευταίως.

Αυτός ο πούστης ο γάβρος και η "Ευρωπαϊκή" του καριέρα!

Και η πουτάνα η μπάλα. Χαλάνε την σχέση μας. Δεν υπάρχει επικοινωνία. (Δεν σηκώνει το τηλέφωνο όταν παίζουνε.)
Και τι την βλέπεις την ρημάδα αφού NA!

Ο Ταϋλανδός πρώην συγκάτοικος κυκλοφορεί με αναπτήρα Ολυμπιακός. Επίσης η φίλη μου η Άραβας με μπρελόκ. Η αγάπη μου φροντίζει πολύ καλά για την διαφήμιση του Ολυμπιακού όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά ΚΑΙ στην Ασία πλέον. Βέεεεεεεεβαιαααααααααα....

Hoop the hoola sexyhooper!

Ax, είμαι κατενθουσιασμένη πιο πολύ από ότι είμαι πιασμένη. Φτύσε κατάμουτρα τους σφίχτερμαν στα γυμναστήρια, τις παλαβωμένες γκόμενες στις πιλάτες και την γιόγκα και κουνήστε τα κωλαράκια σας σαν να είστε σε πάρτυ! Ο χώρος δε που το έκανα είχε κάτι πεταμένους πίνακες, κάτι φυτά, μπαρ, ψυγεία..α! και ένα μικρόφωνο από τα 20s κάπου πίσω.

Χθες έκανα το πρώτο μου μάθημα. Λοιπόν καταρχάς δεν έχω μέση δαχτυλίδι, θεωρώ ότι δεν έχω και πολύ μέση, οπότε αν σου πέρασε από το μυαλό ότι ανατομικά μα, μου, κιλάκια και μπούρδες, δεν ισχύει, ξέχασε το. Κατά δεύτερον δεν έχω κάνει "κοριτσίστικα" αθλήματα, μπαλέτα, ενόργανη και δεν συμμαζεύεται και κατά τρίτον έχω δοκιμάσει πανάπειρες φορές να σηκώσω το γαμημένο το hoola hoop χωρίς ποτέ να τα καταφέρω. Αλλά με έψησε η φίλη μου η Ιρλανδέζα να την σπάσουμε στο πρώην γκομενάκι της τον Ισραηλινό που της έκλεψε την ιδέα ενώ αυτή ήθελε να πάει πρώτη (όχι δεν είναι 10χρονα και τα δυο τους) που αποφάσισα να την στηρίξω να γίνει η θεά hooper.

Πάμε στο "μάθημα" και είναι όλοι ένας και ένας. Ότι να ναι, ότι μπορείς να φανταστείς από κιλά, μπόι, φύλο, στυλάκι, ευτυχώς ήταν μια άλλη Αμερικανίδα που ήταν εξίσου ανίκανη μαζί μου. Αρχίζουν όλοι να hoopάρουν και να γουστάρουν και εγώ κάθομαι και τους κοιτάω προσπαθώντας να χαμογελάω χαριτωμένα. "Άντε" μου λέει η διπλανή μου, "Αν δεν δοκιμάσεις δεν θα μάθεις!" και συνέχισε να κουνάει τους γοφούς της.

"ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ." είπε και ελάλησε τόσο κλασσικά ο εαυτός μου σε άρνηση.

Η δασκάλα η Άννα αμφιβάλω κατά πολύ αν είναι γυμνάστρια. Προσωπική γνώμη ότι είνα χορεύτρια σε trance parties αλλά όταν είδα το χέρι της τρόμαξα. Ενώ είναι μικροσκοπική, να εύχεσαι να μην φας μπουνιά. "Λοιπόν κορίτσια.. ένα πόδι μπροστά κουνάτε γοφούς και κατεβαίνετε χαμηλά όταν νιώθετε ότι σας πέφτει, πετώντας τον κώλο σας έξω." Τι έριξα μια από αυτές τις επαγγελματικές ματιές που ρίχνω, που και καλά υπολογίζω κάθε κίνηση. Άντε να το δοκιμάσω λέω, παρά το σεξουαλικό υπονοούμενο.

Ε, εντάξει αυτό ήταν. Τι και αν μου έπεφτε. Τι κι αν άρχισα να ιδρώνω, τι και αν ψόφησα και πήραν φωτιά οι υπό εξαφάνιση κοιλιακοί μου. Ήταν σαν να είμαι σε ένα τα πιο ωραία πάρτυ έβερ. Χτυπιόμουν ξανά και ξανά αμετανόητα.

"Πάμε να κάνουμε τρικ τώρα".."Αυτή την στάση την λέω άβολο σεξ." Δεν θα μπορούσε να το περιγράψει καλύτερα. Τα χέρια πίσω από κεφάλι και , γέρνεις πίσω και αρχίσεις να χτυπιέσαι πηδώντας προς τα μπροστά κρατώντας φυσικά το hoola hoop. Όχι, εδώ θα στο χαλάσω. Το άβολο σεξ είναι όσο δύσκολο ακούγεται, δεν το κατάφερα. Αλλά κατάφερα το "Από πίσω άβολο σεξ" γέρνεις μπροστά και χτυπάς τον κώλο σου. Η Άννα το θεώρησε αναμενόμενο καθώς "Ναι, τα αγοράκια μάλλον είναι πιο συνηθισμένα στο πρώτο" είπε γελώντας.

Αποφασίσαμε να κάτσουμε και την δεύτερη ώρα, αφού ιδρώσαμε και ξαναιδρώσαμε και είχαμε μόλις αρχίσει να γουστάρουμε. "Και τώρα θα μάθουμε να το πετάμε ψηλά να το πιάνουμε με το χέρι μας και να το βάζουμε μέσα μας. Εδώ να πω ότι το hoola hoop θέλει πολύ γερά χέρια και δυνατή πλάτη. Ότι πιασίματα είχα στην πλάτη μου πέρασαν καθώς γυρνάς σφούρα σαν να είσαι μικρή ξανά και αν σου φύγει δεν πειράζει. Και τον αλλονών περίπατo πάνε.

Την δεύτερη ώρα ήρθε η Γερμανίδα φίλη της φίλης μου με μια άλλη που δεν ήμουν σίγουρη τι ήταν, σίγουρα Βησιγότθα και αυτή, λαοί όχι και τόσο γνωστοί για την χάρη και την θηλυκότητα τους. Χέλγκα. "Και τώρα αρχίστε να χορεύετε και να κάνετε βήματα!" Τέλος. Εγώ αρχίζω καριέρα ως hooper σας το λέω να το ξέρετε. Το έκανα με τα γόνατα μέχρι το στήθος. Κάναμε και άλλα και άλλα τρικ με το χέρι, με το πόδι. Τρικς για τα οποία έχω μελανιές σήμερα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μπορείς να καταλάβεις πως κάνει σεξ ο άλλος από τον τρόπο που κάνει hoola hoop. H φιλενάδα μου ας πούμε το κοιτούσε χαμογελώντας. Η Χέλγκα έκανε συνεχώς το ίδιο πράγμα με ένα ηλίθιο χαμόγελο καρφωμένο. Η φίλη της Χέλγκας ήταν το πιο άχαρο πλάσμα που έχω δει, μετά από μία ώρα είναι δυνατόν να μην το νιώθεις γύρω και να χτυπιέσαι σαν το χταπόδι-νταλικιέρι. Μια κοπέλα είχε δύο. Ναι, την ζήλεψα. Μια χοντρούλα και ψιλή ήταν τόσο χαριτωμένη που χαιρόμουν να την κοιτάω.

Όσο για μένα. Όταν μας είπε "Ρίξε το στους γοφούς να το νιώθετε και κρατείστε το εκεί!" βρήκα την χαρά μου καθώς συνειδητοποίησα ότι μου είναι πολύ εύκολο να κουνάω τους γοφούς μου καθώς χορεύω, πέφτω χαμηλά και ανεβαίνω, πετώντας τους επιδεικτικά έξω σε άχαρες Βησιγότθες που δεν μπορούνε και σε λοξοκοιτάνε ανταγωνιστικά.

Prince - Kiss

Τα φυστίκια της Τζεϊλάν

20 χρόνια πριν μπήκα στο σπίτι της φίλης μου της Τζεϊλάν χωρίς να χτυπήσω την πόρτα όπως έκανα συνήθως. Δεν ήταν άλλωστε και καμιά φοβερή πόρτα οπότε την άφηναν ανοιχτή. Και τι να κλέψεις. 3 δωμάτια σπίτι με το χωλ. Στρωμένο όμως με υπέροχα κόκκινα κιλίμια, χαλιά ούτε καν μπορούσα να τα ξεχωρίσω. Η Τζεϊλάν καθόταν ως συνήθως στο πάτωμα μιας και δεν υπήρχαν έπιπλα για να κάτσεις εκτός από τα ντιβάνια στο άλλο δωμάτιο.
"Θες;" μου λέει, και απλώνει την παλάμη της με αυτό το κέλυφος που μέσα είχε φυστίκια και που είχε σπύρει παντού, πάνω της, γύρω της. "Πόσο φτωχοί πρέπει να είναι" σκέφτηκα "Να μην έχουν τα αγοράσουν τα καθαρισμένα που έχουμε εμείς στο σπίτι μας στην πιατέλα δίπλα στον Γιάννη που περπατάει."
Η οικογένεια της Τζεϊλάν δεν ήταν φτωχοί, ήταν απλά πομάκοι νομάδες (δεν ξέρω αν υφίσταται κοινωνιολογικά τέτοια κατηγορία, αλλά αυτό ήτανε). Πηγαίναν όπου υπήρχει δουλειά και φτηνό σπίτι. Για αυτό και μείναν για ένα διάστημα στην γειτονιά της γιαγιάς μου που ανακαινίζαν τις εργατικές κατοικίες.

Εγώ ήμουν 5 και η Τζεϊλάν 11 αλλά έτρωγα μαζί τους στον μεγάλο ασημένιο δίσκο (γιατί οι δικοί μου ήταν πολύ μπίζι), αφού περιμέναμε τον μπαμπά της να προσευχηθεί προς την Ανατολή στον Αλάχ, κάναμε ποδήλατο και δεν υπήρχει καμιά διαφορά εκτός το ότι φορούσε μόνο φούστες μακρυές και τερλίκια με ανοιχτές παντόφλες. "Εγώ θα πάω στην Ξάνθη να παντρευτώ του χρόνου!" μου είπε μια μέρα όταν έφερα τα βιβλία μου να διαβάσουμε γιατί ήταν Κυριακή. "Τι να το κάνω το σχολείο;" Θυμάμαι το σοκ μου "Μα να μην σπουδάσει;"
Φυσικά μια μέρα φύγανε. Άλλοι είπαν πως πήγαν στην Γερμανία, άλλοι στην Ξάνθη, κανένας δεν ήταν σίγουρος.
Μετά από 10 χρόνια ξαναείδα τα ίδια φυστίκια σε κλαμπ και τα λέγαμε τα φυστίκια του ελέφαντα με την κολλητή μου, σνομπάροντας την τσιπιά τους αντί να μας βγάλουν κάσιους. Ωραία χρόνια. Καρφί δεν μας καιγόταν. Είχαμε και οι δύο ζόρια στο σπίτι και πολλά γκομενάκια γύρω μας να παίζουμε αλλά πάλι μαζί γυρνούσαμε σπίτι γιατί ναι καταβάθος δεν θέλαμε να στεναχωρέσουμε τις μαμάδες μας.
20 χρόνια μετά και ακόμα δεν ξέρω πως λέγονται αυτά τα φυστίκια αλλά τα είδα εδώ στην ξένη γη και για πρώτη φορά τα πήρα να τα δοκιμάσω. Και γιατί είμαι φτωχή πλέον, και γιατί τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα για αυτά που πρέπει να κάνω και πιο μπερδεμένα για αυτά που πρέπει να νιώσω, ακριβώς όπως τότε.
Και αυτό που έκανε η Τζεϊλάν στην ζωή της μου φαίνεται πιο ξεκάθαρο από τα παράλληλα πλαίσια που έχω τοποθετήσει τον εαυτό μου τώρα.

Τζεϊλάν, τα φυστίκια σου έχουν πολύ πλάκα να τα τρως αλλά χάλια γεύση.

Xwris ellhnika sto plhktrologio

Tetarth 30 Iouliou: Eisagwgh sto nosokomeio - Exagwgh thn idia mera. "oi yatroi ta exoun xamena" apothfgema yayas epivevaiwthike
Pempth 1 Iouliou: Teleytaia mera sth douleia
Paraskeyh 2 Iouliou: Metakomish
Kyriakh 3 Iouliou: Paradosh project
Deytera 4 Iouliou(twra): Aerodromio-> Ellada, me paralavmanei o pelaths mou kai arxisoume douleia. Elpizw to apogeyma na dw kai thn mama mou.
Paraskeyh 9 Iouliou: Parasousiash mesw skype ston pelath toy project ths Kyriakhs

Kai to Savvato mou leei na pame sta vafthisia toy tade sthn allh akrh ths Elladas?

ME TO IDIO SWMA H NA ARXIZW TA NARKWTIKA?


Apolyomai psaroukles ta mallia mou kanw boukles!

Kalo kalokairi eipa? Den eipa..
;)

Αγαπητό ημερολόγιο,

Θέλω σε τόσους ανθρώπους να τσιρίξω δυνατά μέσα το αυτί τους τελευταία και δεν μπορώ για αυτό το γράφω εδώ.

Μια μεγάλη ασιατική εταιρία μου ζήτησε να σχεδιάσω ένα application και απόψε όλοι οι φίλοι συζητούσαν περήφανοι για αυτό και εγώ έσφιγγα τα δόντια πως θα αντέξω τον Ασιάτη πελάτη. Και ζορίστηκα τόσο πολύ να χαμογελάσω για να μην με πουν αρνητική.

Ένας φίλος μου πρότεινε να δώσω συνέντευξη σε ένα τοπικό περιοδικό. Κόντεψα να πάθω πανικοφοβικό σοκ. Δεν τα πάω καλά στις συνεντεύξεις. Δεν κάνω καλές δημόσιες σχέσεις και το ξέρω. Η ανθρώπινη ηλιθιότητα μου την δίνει στα νεύρα. Μια ακόμα βαρετή συζήτηση για σκηνοθέτες και θα κάνω εμετό.

Δεν έχω και καλό δημόσιο προφίλ. Είμαι η νυν γκόμενα του αδερφού της φίλης της αδερφής, του σκύλου του πρώην γκόμενου, της ουράς της γάτας, που κάποτε έβγαινα. Και εκείνο το βράδυ που μπλέξαμε, εγώ ήμουν. Και αν με ρωτήσεις θα στο τρίψω και στα μούτρα, δεν θα το αρνηθώ. Και αν με διαβάζεις για να κάνεις κουτσομπολιό, δεν με νοιάζει. Ο μόνος που ασχολείσαι είσαι εσύ.

Θα γράφω και λέω ότι θέλω σε αυτό το blog. Και όταν είμαι λυπημένη, θα το λέω. Δεν είμαι προγραμματισμένη για να είμαι χαρούμενη. Είμαι χαρούμενη μόνο με ανθρώπους που με καταλαβαίνουν. Δηλαδή με που τους την σπάνε πολλά γύρω τους. Είναι πολύ λίγοι αλλά όταν τους ανακαλύπτω νιώθω τόσο καλά να μην νιώθω τόσο περιθωριακή, περίεργη και αρνητική. Και περνάω τόσο υπέροχα μαζί τους!



Αφιερωμένο στην μόνη Αμερικανίδα φίλη μου που έφυγε για Νέα Υόρκη και πραγματικά πέρασα υπέροχα μαζί της. Ήταν μια ηλιαχτίδα βαθιάς σκέψης και συναισθήματος και η ευτυχή εξαίρεση όλων των πανηλιθίων Αμερικανών που ανέχτηκα με θύματα εγκεφαλικά κύτταρα όλο τον χειμώνα.

Νέα γυναίκα μόνη ψάχνει - casting συγκατοίκων (μέρος Α')

Αποφάσισα να περάσω 2 ολόκληρους μήνες στην αφρικανική χώρα καταγωγής μου φέτος, και με τις ευλογίες του σπόνσορα μου να κάνω ΔΙΑΚΟΠΕΣ! Κέρδισα και έναν διαγωνισμό εδώ και πήρα λεφτά, οι πελάτες μου στην Ελλάδα αποφάσισαν μόνοι τους να μου αυξήσουν την αμοιβή μου , μου κάναν και δώρο τα εισιτήρια, ένα bagel το βγάζω. Στην εταιρία πάω καλά οπότε έχω το θάρρος να πω στον υπεύθυνο αν με χρειάζονται από Σεπτέμβρη.
Το άλλο άγχος ήταν το σπίτι. Άγχος που θα μείωνε τις διακοπές μου. Προτιμώ να μου κρύψετε καρφίτσα στα άχυρα. Κάποια στιγμή θα την βρω. Το ότι θα μείνεις με άγνωστους δεδομένο, το ότι θα πληρώνεις τα μαλλιοκέφαλα σου δεδομένο, το ότι θα προτιμάς το ποδηλατάκι έστω και μέχρι το μετρό δεδομένο.
Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο.
"'Ελα, τον θυμάσαι τον φίλο μου τον Q? Φεύγει η συγκάτοικος του πίσω για Σουηδία τον Σεπτέμβρη. Ενδιαφέρεσαι;"
Τον φίλο της τον Quentin τον θυμόμουνα. Ένα καχεκτικό γαλλάκι, συμπαθέστατο κατά τα άλλα που έλεγε "Πατατούα" (εκ του πατατούλα) τόσο χαριτωμένα.
"Είναι καθαρός;" Είναι γάλλος και σαν παιδί και εγώ έχω τις προκαταλήψεις μου.
"Εμ, έχουν γυναίκα που τους καθαρίζει" ελληνίδα φοιτήτρια που δεν έχει να φάει άλλα έχει καθαρίστρια, έβλεπα ήδη το post του τρωκτικού με το περίγραμμα μου και ένα ερωτηματικό."Κάτσε να τους γνωρίσεις πρώτα. Την συγκάτοικο του την Claudia την θυμάσαι; Γιατί η άλλη είναι που φεύγει."
Και τότε με χτύπησε. Είναι μια γερμανίδα όνομα και πράγμα που όταν χαμογελάει σε τρομάζει. Μια αγριόφατσα που όταν μου πρόσφερε ζάχαρη νόμιζα πως απειλούσε να με μαστιγώσει. Μια FRAU.
Ο Tarantino είναι ένα φιλήσυχο ανθρωπάκι πριν το γνωρίσεις καλά, όπως όλοι οι Γάλλοι δηλαδή, και μετά βγάζουν την λόξα τους. Λόξα που μου αρέσει πολύ όμως.
Αποφάσισα να του στείλω mail να βρεθούμε. Κανονίσαμε να βρεθούμε όλοι μαζί αύριο. Η κατάσταση μοιάζει με ραντεβού στα τυφλά - προξενιό. Όλοι ξέρουμε γιατί ήρθαμε αλλά κανένας δεν το παραδέχεται. Η αμηχανία είναι μεγάλη. Όλοι ξέρουμε τον λόγο αν κάποιος δεν θέλει να ξαναδεί τον άλλον. Και οι δύο πλευρές μπορούνε να πάνε ανά πάσα στιγμή πίσω. Και τι βαρόμετρο δημοτικότητας είναι αυτο; "Α! Η Drama Queen πολύ συμπαθητική, θέλω τόσο πολύ να μοιράζομαι το ενοίκιο μαζί της. Φαντάζομαι το γάλα της δίπλα στο δικό μου στο ψυγείο μας." Μπλιαχ δηλαδή αν το πει αυτό η Γερμανίδα. Αλλά από την άλλη το σπίτι είναι δίπλα στο κανάλι, και καινούργια πολυκατοικία.
Και από την άλλη πως τους ρωτάς αν είναι καθαροί; "Καλή η μπύρα, Claudia; Και δεν μου λες, πόσο συχνά αλλάζεις βρακί;" Και πως ρωτάς κομψά αν είναι τακτικοί "Ακούστε τι έπαθε ένας φίλος μου, σκόνταψε στο παπούτσι του συγκατοίκου και έσπασε το πόδι του! Εσείς πως τοποθετείστε πάνω στο θέμα;" Αν φέρνουν φίλους στο σπίτι συνέχεια "Έχεις γίνει τόσο λιώμα ΄ώστε να καλέσεις άγνωστους στο σπίτι για πάρτυ; Αν ναι πότε ήταν η τελευταία φορά;" Αν κάνουν θόρυθο "Έχεις μετρήσει ποτέ σε ντεσιμπέλ πόσο φωνάζεις στο σεξ;"


Υ.Γ. Να, γιατί έκανα τόσο κακό dating. Τρομοκρατώ τον εαυτό μου από πριν. Ενώ ο Εργένης με έβγαζε έξω με το πρόσχημα να διαλέγουμε μια για το ένα, μετά για το άλλο, μου έβαζε project και εγώ έκανα focus εκεί.

Stalking

Έχετε νιώσει να σας παρακολουθούν; Να σας ακολουθούν στο δρόμο μέχρι να σας μιλήσουν; Να σας κάνουν δώρα άτομα που τα ξέρετε ελάχιστα έως καθόλου; Να σας κοιτάνε επίμονα σε μια απλή συζήτηση ευγένειας;
Δεν μιλάω για φλερτ. Μιλάω για το βλέμμα του τρελού. Μιλάω για την προσοχή που δεν αρμόζει στην περίσταση. Για κάποιον πολύ κοντά σου που τον τρως στην μάπα γιατί συνεργάζεστε επαγγελματικά. Και είναι τόσο τέλειες οι αφορμές που σου μιλάει που δεν ξέρεις αν το πρόβλημα είσαι εσύ.
Στις μέρες μας είναι ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ χάρη στα social networks. Και τα γενέθλια σου, και οι κολλητές σου και γκόμενος σου και το CV σου και η γάτα είναι όλα εκεί. Το skype και το msn είναι για να μιλάς όταν έχεις κάτι να πεις. Και είμαι online γιατί έχω οικογένεια και φίλους σε άλλη χωρα. Μου περισσεύει το small talk που αναγκάζομαι να κάνω καθημερινά και δεν έχω χρόνο.
Μικρή έβλεπα έναν εφιάλτη ότι ένας κλόουν ήταν κολλημένος στην πόρτα και δεν με άφηνε να φύγω. Τους σιχαίνομαι τους κλόουν. Και τους ανθρώπους που δεν είναι αληθινοί σιχαίνομαι τώρα που μεγάλωσα.
Δεν γράφω άλλα, φοβάμαι.
Αν με διαβάζεις, δεν ΕΙΜΑΙ τόσο καταπληκτική όσο νομίζεις. Δουλεύω σκληρά για αυτό που βλέπεις, διαχειρίζομαι πολύ πίεση, έχω απλά κάποιους καλούς φίλους, και λίγο χρόνο για ενδιαφέροντα πράγματα και ταξίδια και ζορίζομαι πολύ περισσότερο από εσένα.

ΥΓ. Τα θερμότατα συγχαρητήρια μου στην Τρομεροοικογένεια για το νέο μέλος, μας δίνετε όλους μας χαρά! Ήταν τα καλύτερα νέα που άκουσα σήμερα!

Contemporary dance

"Και τι θα πας να δεις;"
"Σύγχρονο χορό. Είναι τόσο συναισθηματικό."
"Μπα, απέκτησες άποψη ΚΑΙ για τον χορό;" έχει τα δίκια του για έχω άποψη για πάρα πολλά θέματα.
"Μου είπε ότι είναι εμπνευσμένο από Pina Bausch και σε κλείνω γιατί θέλω να μπω μπάνιο και δεν θα προλάβω."
Προφητικό γιατί στο μπάνιο άργησα, ο ρεσεψιονίστ μου κάλεσε μεταφορική αντί για ταξί, το ταξί άργησε, βρήκα ένα άλλο και ακύρωσα το προηγούμενο, κολλήσαμε στα φανάρια και επειδή οι φίλοι μου είχαν το το εισιτήριο μου μετά από 30 τηλέφωνα θα έβρισκα την ανέλπιστα εξυπηρετική χοροθέτρια Veta. Φυσικά οι παραστάσεις ξεκινάν στην ώρα τους και έτσι μας μάζεψαν όλα τα καθυστερημένα που βλέπαμε την παράσταση στην οθόνη και μας οδήγησαν στην κορυφή. Ήταν σαν να βλέπεις την παράσταση από ελικόπτερο, χάρηκα πάρα πολύ που άργησα τελικά.
Στην αρχή είπα "Τι κάνουν; Μιμούνται τους clubbers που έχουν πάρει το καινούργιο ναρκωτικό miaw;" Ήταν σαν εφιάλτης με αυτούς τους ήχους που βγάζαν. Τα κορμιά γινόταν μάζες, κουβάρια. Μετά είχε στόρυ. Μετά μου θύμισε κάποιον. Μετά μου θύμισε όλους μας. Μετά είχε χιούμορ και γελούσαμε όλοι στο θέατρο. Μετά είχε πλάκα, στα αλήθεια είχε πλάκα. Είχε και πραγματική διάδραση. Και ήταν τόσο ευαίσθητο.
Και για πρώτη φορά στην ζωή μου (εκτός από συναυλίες) παρά την κούραση μου δεν ήθελα να τελειώσει η παράσταση.
Les balletes C de la B μια βέλγικη ομάδα του Alain Platel με χορευτές από παντού Out of Context for Pina. Απολαύστε το!

Για γερά δοντάκια!

Αν νομίζετε ότι θα σας διηγηθώ μια ιστορία τρόμου στον οδοντίατρο είστε πολύ γελασμένοι. Τον αγαπάω τον οδοντίατρο μου στην Ελλάδα. Πάντα με κερνάει τσιγάρο, κάνα ουισκάκι, έχει υπέροχη θέα στο κέντρο που όπως λέει "κάνω καλό κουτσομπολιό". Πήγαινα μέχρι πρόσφατα κάθε χρόνο για να μου δώσει απλά τα συγχαρητήρια για το πόσο γερά δόντια έχω. Και τι σέξυ χαμόγελο βεβαίως βεβαίως.
Όλα αυτά μέχρι το Πάσχα. Πήγαμε στο χωριό της γιαγιάς, ναι αυτό στην μέση του πουθενά που τα κατσίκια είναι περισσότερα από τους ανθρώπους όπου σε μια αυτοεξέταση στον καθρέφτη διαπίστωσα ένα καφέ λεκέ στο εσωτερικό δόντι. Μετά τα εγκεφαλικά έτρεξα στη μαμά μου πανικόβλητη.
"Α, έτσι θα είναι από εδώ και πέρα" είπε με μια απάθεια "Θα σου γίνουν καφέ και τα άλλα σε λίγο και πρέπει να στο βγάλει αυτό το κομμάτι γιατί είναι τερηδόνα." Αν δεν την είχα μάνα μπορεί και να την έβριζα. "Να το δεις πάνω όταν γυρίσεις" έχει μείνει ενθουσιασμένη με το σύστημα υγείας εδώ γιατί απλά λειτουργεί. ΟΥΑΟΥ.
"Α! Η τερηδόνα είναι κολλητική! Από τον δικό μου θα το κόλλησες που έχει σάπια δόντια!" γνωμάτευσε η μαμά του Εργένη όταν την ρώτησα αν ξέρει κανέναν καλό οδοντίατρο. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Ιστορικό ασθενή:
Η μαμά μου δεν μου έμαθε τίποτα για να προσέχω τα δόντια με αποτέλεσμα να κάνω 12 σφραγίσματα στα πρώτα μου δόντια. Σε ηλικία ούτε 5 ετών θυμάμαι ακόμα το ταβάνι του οδοντίατρου τις ατελείωτες ώρες που κρατούσε το μαρτύριο μου.
Μόλις μου βγαίναν τα πρώτα δόντια η μαμά μου με ξυπνούσε κάθε πρωί και μου πατούσε με δύναμη τα μπροστινά ούλα με σκοπό να μου βγούνε ίσια. Ναι η μάνα μου πήγε σχολείο και πανεπιστήμιο και τα σιδεράκια είχαν ανακαλυφθεί το 92 αλλά το κόμπλεξ είναι διαταξικό και της μάνας της έμεινε γιατί είχε στραβά δόντια και την κορόιδευαν τα παιδιά στο σχολείο. Για να με προστατέψει λοιπόν από την κακία του κόσμου τράβηξα και άλλο μαρτύριο αυτό της πρωινής πίεσης ούλων.
Το αποτέλεσμα ήταν άλλο από το αναμενόμενο καθώς τα παιδάκια στον σχολείο ουδέποτε με κορόιδεψαν για τα δόντια μου αλλά μου έμειναν 2 λευκά στίγματα στα μπροστινά δόντια καθώς από την πίεση ατρόφησαν από μαγνήσιο (νομίζω). Όλοι μου λεν ότι δεν φαίνονται αλλά εγώ τα βλέπω και αυτό μου φτάνει για να της το χτυπάω όσο συχνά θέλω.
Μετά από αυτό τίποτα. Κινητά σιδεράκια για 3 μήνες και έκτοτε ούτε σφράγισμα.

Σήμερα
Τρομοκρατημένη πήρα 3 οδοντόβουρτσες, 2 οδοντόκρεμες, στοματικό διάλυμα και νήμα στο χρονικό διάστημα μέχρι το ραντεβού που έχασα και ένα γιατί άργησα 7 ολόκληρα λεπτά.

Κοινωνικός περίγυρος
Ο Εργένης αρνείται πεισματικά να "κάτσει" στον οδοντίατρο, γιατί έχει χάλια δόντια. Μια φίλη μου έδωσε 350 ευρώ για μια απονεύρωση, ο δε μπαμπάκας μου ήθελε να τον βάλει να υπογράψει ότι δεν θα τον επισκεφτεί για τα επόμενα 2 χρόνια αν του "κάτσει". Έχω ακούσει για τρελά ποσά για γέφυρες, τούνελ και άλλες κατασκευές που νομίζω όλες τις έχουμε στην κατοχή μας στο στόμα της μαμάς μου. Γενετικά άστα δλδ.

Η επίσκεψη
Πήγα έτοιμη για όλα. Έκανα δύο τσιγάρα για αντιμετωπίσω την τερηδόνα και τις συνέπειες της. Αντί αυτού ακούστε τι ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ:

Α) 3 γεύματα την ημέρα, όχι σνακ, πολύ νερό ενδιάμεσα. ΟΚ, εύκολο, εδώ 2 κάνουμε συνήθως.
Β) Όχι ζάχαρη στον καφέ. Ότι και να πείτε εγώ μαζί σας. Εδώ δεν έβαζα ζαχαρίνη για δίαιτα και τώρα βάζω για τα δόντια μου.
Γ) Αναψυκτικά με καλαμάκι. Αποφεύγεται η επαφή με τα δόντια.
Δ) Να κόψω το τσιγάρο γιατί μειώνει το ασβέστιο στα δόντια μου. Αυτό με προβλημάτισε. Μου έδωσε και ένα ωραίο φυλλάδιο που δεν μου πάει η καρδιά να το κοιτάξω
Ε) Να συνεχίσω βούρτσισμα και νήμα. Το διάλυμα είναι επουσιώδες καθώς είναι η μηχανική του καθαρισμού που μετράει.

Κατά τα άλλα δεν υπάρχει ίχνος τερηδόνας στα δοντάκια μου, δεν θέλω σφράγισμα και αν τα προσέξω ενθουσιασμένη μου είπε η γιατρός ότι θα τα έχω για μια ζωή. Πήρα το αστραφτερό μου χαμόγελο και έφυγα πετώντας από χαρά!

Α! Ο λεκές είναι από το τσιγάρο. Μπλιαξ, με την μαλακία που αναπνέω πια γαμώτο... Αυτά. Και μην είστε αρνητικοί. Ένα βήμα την φορά.

Summer in bankrupt Greece - 1

Ναι, το ξέρω ότι δεν φαλιρίσαμε. Αλλά έτσι μας αντιμετωπίζουν όλοι, κι ας τους εξηγώ ότι θα μας συνέφερε πολύ περισσότερο να δηλώσουμε χρεωκοπία. Έχει πολύ πλάκα όμως πως ξαφνικά σε αντιμετωπίζουν σαν να είσαι από τριτοκοσμική χώρα. Συγνώμη χαμηλού εισοδήματος έτσι λέμε πλέον τις αναπτυσσόμενες χώρες που πριν τις λέγαμε υπανάπτυκτες, θυμάστε; Και μετά οι ιντελεκτουέλ αστούρες (αστοί στο μέγιστο) το χρησιμοποιούσαν για βρισιά; "Τι υπανάπτυκτος Θεέ μου...!"'Ελα μου ντε κυρά μου που για σένα λένε τώρα, εσένα με το τεριέ και το εξοχικό στην Αντίπαρο. Τι και αν ακόμα βγάζεις τα τσιγάρα σου και παίρνεις με πίστωση (όχι πιστωτική) το συνολάκι σου το βάζεις ένα βράδυ και μετά το πας πίσω στο μαγαζί γιατί και καλά δεν σου έκανε όταν το έβαλες σπίτι; Ας μην ήταν απελπισμένη η ιδιοκτήτρια και θα σου έλεγα εγώ. Και ας έχεις περισσότερα τετραγωνικά σπίτι και μπαλκόνι και ήλιο από τον μέσο ευρωπαίο. Νομίζεις θα τα έχεις για πολύ;
Έμαθα πολλές ωραίες λέξεις φέτος. Μια μέρα θα τις γράψω όλες. Αλλά έμαθα μία που μου άρεσε πολύ. Sustainable. Αν δεν το καταλάβατε δεν πειράζει, δεν πειράζει καθόλου γιατί στην Ελλάδα ήταν μια λέξη πραγματικά άχρηστη παντελώς καθώς δεν υπάρχει κανένα υπαρκτό παράδειγμα για να σας δώσω. Δεν παράγουμε τίποτα σαν χώρα το οποίο να καταναλώνουμε εμείς(το λάδι από το χωριό δεν πιάνεται) και γενικά τα ρούχα μας είναι ιταλικά, τα αυτοκίνητα μας γερμανικά, τα βρακιά μας γαλλικά, οι μπύρες μας βελγικές, και τα λεφτά μας αμερικάνικα.
Το ίδιο πρόβλημα ακριβώς έχει και η Αφρική. Όταν ζούσα στην Ελλάδα νόμιζα πως το πρόβλημα της Αφρικής είναι οι φυσικοί πόροι. Λάθος. Είναι καθαρά και μόνο πολιτικό. Παράγουν ότι δεν καταναλώνουν και καταναλώνουν ότι δεν παράγουν. Γιατί; Γιατί ο καφές που παίρνεις από τα Starbucks είναι εξευτελιστικά φτηνός για αυτά και στην ίδια γη δεν θα βάλουν ποτέ σιτάρι για να ταΐσουν τον λαό τους γιατί η Sierra Leone ... well, μάντεψε ποιος είναι ο κτηματομεσίτης; Ο Τόνυ Μπλερ! Πήραν δάνειο από το ΔΝΤ; Ναι, πήραν! Βλέπεις πόσο κοντά ήσουν στην Αφρική βρε και δεν το είχες καταλάβει παρά μόνο όταν η σκόνη έφτανε με τον καύσωνα;
Δυστυχώς όσο έχω facebook βλέπω ακόμα την μεγαλομανία και την επιδειξιoμανία του φο λαμέ επάνω στα τραπέζια στα μπουζούκια και πλέον δεν ξέρω αν το κοιτάω με ειρωνεία όπως παλιά όσο με λύπηση γιατί αν οι φωτό περιέχουν φίλους, μου έχουν πει ότι περιμένουν απόλυση ή μείωση μισθού από Σεπτέμβρη. Και ο Chivas στο μπουκάλι σου χαμογελάει όσο και ο ιδιοκτήτης που το νόθευσε γιατί σου πιάνουν τον κώλο όσο και το αφεντικό σου για να μείνεις στην δουλειά. Αλλά έχεις ακόμα ωραίο κώλο και ωραίες φωτογραφίες .Και έβρισες του πολιτικούς και αποκάλεσες τους συμπολίτες σου ζώα. Και η οργή σου ήταν πιο μεγάλη από το πουλί σου. Και τώρα που συνήθισες ότι τα λεφτά σώθηκαν βλέπω πάλι στην πηγή σύγχυσης και αιτία εγκεφαλικού μου το facebook ΠΑΣΟΚ στις πολιτικές πεποιθήσεις ή χορός της ΔΑΠ στις συγκεντρώσεις που θα παρεβρεθείς. Και φυσικά δεν μπορώ να σου πω ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ γιατί πιστεύω ότι το ξέρεις ήδη.





Υ. Γ. Στους φίλους bloggers
Χάθηκα γιατί δουλεύω σε γραφείο, πανεπιστήμιο και από το σπίτι, ο ύπνος είναι είδος πολυτελείας. Όχι λόγω εγκυμοσύνης καθώς η πράξη της γονιμοποίησης απαιτεί χρόνο. Σας διάβαζα όλο τον χειμώνα βέβαια για να κρατήσω την πνευματική μου (εύθραυστη ομολογουμένως) ισορροπία Στο χαρτί του μεταπτυχιακού θα σας βάλω στις ευχαριστίες.

Υ. Γ. 2 Και μέσα σε όλο το global που νομίζουμε ότι είμαστε, μου στείλαν να διαβάσω και αυτό Βία και "FREE GAZA" που πραγματικά συνοψίζει την άποψη ότι οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες και ότι η Άθενς Βόις πάει για κλείσιμο και παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Το κείμενο μου θύμισε Παπαδόπουλο. Όποιος ξέρει περισσότερα παρακαλώ να με ενημερώσει.
Ευχαριστώ.