4.9.08

Ο Καφρος και ο καφριλος (Νο. 2)

(Το post αποτελεί συνέχεια {και τέλος} του Κάφρου και Καφρίλου. Παρακαλώ διαβάστε πρώτα το ΝΟ. 1, για να εγκλιμαστείτε!)

Και αφού έχεις κάνει meditation όλο το βράδυ με την ίδια κασέτα που ακούς ΚΑΘΕ φορά που βλέπεις τον καλό σου (ναι, περισσότερο από ότι παίχτηκε το Begging),  έρχεται η ανακουφιστική για την νευρική σου υγεία, ώρα του αποχωρισμού.

-       Άντε και μην γκομενίσεις πολύ στο επόμενο νησί που θα πας τώρα.. λίιιγο!

Του λες και γελάς, γιατί πως αλλιώς να αντιμετωπίσεις τον σουρεαλισμό που ζεις.

-       Όχι μωρέ. Καθόλου δεν θα γκομενίσω.

Μένεις κόκαλο όταν το λέει αυτό γιατί

  1. έκανες πλάκα, και σου απαντάει σοβαρά, λες να το εννοεί κιόλας;
  2. έδωσε την σωστή απάντηση
  3. είναι πολύ καλό για ναι πραγματικότητα
  4. να αρχίζεις να νιώθεις τύψεις; Μήπως το αδικήσαμε το παιδί δηλαδή;

Αλλά όπως όλα τα πράγματα που μας δίνουν χαρά, έτσι και αυτό δεν κράτησε πάνω από 5 sec.

Και συνεχίσει:

 - Βαρέθηκα τόσο πολύ να γκομενίζω στο προηγούμενο νησί που πραγματικά ΔΕΝ αντέχω άλλο και θέλω να ξεκουραστώ...

.....

.....

.....

Ένας κάφρος φεύγει, κάποιος άλλος έρχεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια: