31.8.08

Κυριακή, τα μπάνια του λαού


Ναι! Είσαι αποφασισμένη να περάσεις καλά σήμερα. Οργανώνεται το πουλμανάκι της χαράς, όλα τα ζευγαράκια από την πλευρά του καλού σου (σόι, φίλοι, κτλ,)  και  από την δική σου (κολλητή, φίλοι φίλων που έχουν και άλλων φίλων) θα καταλήξουμε όλοι στην ίδια παραλία μέσω της Αγίας Αττικής Οδού.

Απλώνεις πετσέτα και την πέφτεις με freddoccino και τα τσιγάρα σου στην πετσέτα και απολαμβάνοντας όμορφα και ήσυχα το μπλε που διακόπτεται από τους άλλους 3.000 που είχαν την ίδια φαεινή ιδέα με σένα.

Ο καλός σου πάει με τα άλλα αγοράκια να παίξει (σου πετάει κάτι τύπου «θέλω να δω αν είμαι σε φόρμα και αν είναι κάποιος καλύτερος», αλλά είναι σύνδρομο καταδρομέα αυτό, οπότε κάνεις πως δεν ακούς) και εσύ χαίρεσαι γιατί μόλις κατέφτασαν οι δικές σου φιλεναδίτσες. Τι καλά!

Μετά από μία ώρα και αφού η συζήτηση έχει πάρει φωτιά – το ίδιο και τα φτυάρια μας – και φωνάζουμε τόσο που ξεχάσαμε ότι έχουμε κόσμο γύρω μας, τσιροκοπάει ο δίπλα και συνειδητοποιούμε ότι  δεν είμαστε μόνες  μας.

-       ΠΩ!!! ΜΑΚΑΚΑ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΑΥΤΟ;

Πέρασε το μπαλάκι με 40km/h και έσπασε τον καφέ ενός παιδιού που καθόταν στην άλλη άκρη της παραλίας.

Γελάμε κάτω από τα μουστάκια μας όλες και συνεχίζουμε. Μετά από λίγο ο παραδίπλα (ξέρεις είναι αυτά που βλέπουν τα πρώτα τραπέζια και μεταδίδονται από στόμα σε στόμα και σε εμάς τους πίσω):

-       ΜΑΚΑΚΑ του φύγε η ρακέτα σφαίρα και έσκασε δίπλα στο κεφάλι ενός παιδιού. Νεκρός για εκατοστά θα ταν.

Σταματάμε την κουβέντα και αναζητάμε με τα μάτια μας τον killer της παραλίας. Εμείς και οι υπόλοιποι 3.000.

-       ΝΑ! Αυτός εκεί με το μαύρο μαγιώ, (συνεχίζει o speakerman)

Και παγώνουμε όλες και όλοι στην παρέα.

Και εκεί παίζει το τραγούδι για μένα: «Αυτός ο άνθρωπος αυτός, ήταν ο άλλος μου εαυτό, ήταν το άλλο το μισό από το μισό μου».

Και γιατί ίσως θα πρεπε να του πάρεις τα κουβαδάκια του για να παίζει άλλη φορά στην παραλία. Πιο ασφαλές...

Δεν υπάρχουν σχόλια: