Ξέρω, ξέρω σε παραμέλησα. Πάρα πολύ. Τόσο που άλλαξες από μόνο και κόντεψα να μην σε γνωρίσω με αυτά τα Dynamic Views του Βlogger. Τι μαλακία, ω Θεοί! Τελευταία στιγμή με θυμήθηκες και επανήλθες; σώθηκε η σχέση μας.
Δεν έχω να πω και κάτι που δεν το λένε άλλοι. Πόσο Drama Queen μπορείς να γίνεις στις μέρες μας;
Βλέπω τον Πάγκαλο και αλλάζω κανάλι να μην πάθω καρδιά. Μόνιμη διεύθυνση θα δηλώσει το IP του υπολογιστή μου να τελειώνουμε, αφού δεν ξέρω ακόμα ούτε σε ποια χώρα θα μείνω. Έχω πολλή δουλειά και είμαι πτώμα ενώ δεν έχω δουλειά (νομίζω αποτελεί μοναδικό ταλέντο που μόνο εγώ το έχω καταφέρει αυτό). Γενικά αφήνω τον χρόνο να περνάει με μια στοϊκότητα και όχι νωθρότητα - πράγμα στο οποίο ήμουνα πολύ καλή - με ένα υπόκωφο άγχος. Προσπαθώ να μην βλέπω τον ελέφαντα έχει μπει στην κουζίνα και αφοσιώνομαι στο να την καθαρίζω υστερικά, γιατί απλά δεν ξέρω τι να κάνω. Παρεπιπτόντως καθαρίζω και υστερικά πλέον. Και δεν βαριέμαι να καθαρίζω πλέον. Σχεδόν κρύβομαι από τη ζωή.Έχω έναν
τρελό που παίζει Wii στο διπλανό δωμάτιο και εκτός από το γ***μένο το μπαλάκι του τέννις που ακούγεται συνέχεια τον βρίσκω αναψοκοκκινισμένο και λαχανιασμένο να προσπαθεί να αρθρώσει κάτι ενώ το δωμάτιο είναι σπαρμένο με κάλτσες τόσο που η αίσθηση της ακοής μου σταματά και απλά τον βλέπω να ανοιγοκλείνει το στόμα. Οι Θεοί με εκδικούνται για όλους τους πρώην που μου συμμάζευαν τα ρούχα και το σπίτι. Η μαλακία με το Wii είναι ότι δεσμεύει την τηλεόραση και επειδή κοιμάμαι με τηλεόραση γύρω στα μεσάνυχτα(σε λίγο) αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις=ο χαμός.Περιμένω πως και πως να βγάλω ταυτότητα σαν να περίμενα να βγάλω visa για να φύγω. Θα φύγω. Και βλέπουμε για πολύ ή για λίγο.
Σε κλείνω τώρα γιατί ο καρπός μου με εγκαταλείπει.
Δική σου για πάντα όπως με ήξερες,
Drama Queen
