19.10.09

Ξύπνησα πάλι

με το ίδιο όνειρο. Εφιάλτη για την ακρίβεια. Ότι είμαι έγκυος και κάτι πάει τελείως στραβά. Είτε είμαι 7 μηνών έγκυος και δεν το έχω καταλάβει και γεννάω πριν καν προλάβει η μαμά μου να έρθει, είτε ότι πάλι είναι πολύ προχωρημένη η κατάσταση και δεν μπορώ να βρω το κουράγιο να το ανακοινώσω, είτε ότι κάνω υπερηχογράφημα και το κεφάλι του παιδιού είναι τεράστιο γιατί πάλι δεν το κατάλαβα νωρίς. Το κουφό είναι ότι σε όλα τα όνειρα έχουμε την ίδια ημερομηνία γέννησης και το ίδιο φύλο, αγόρι 20 Ιανουαρίου. Το υποσυνείδητο μου είναι τόσο σαλταρισμένο που μέσα στο όνειρο σκέφτηκα ότι είναι Υδροχόος και θα τα πηγαίνουμε καλά τουλάχιστον γιατί είμαι τοξότης.
Το μόνο σίγουρο είναι πως έγκυος δεν είμαι και δεν σκοπεύω να μείνω, οπότε κάποια λογική εξήγηση πρέπει να υπάρχει. Πριν φύγω από Ελλάδα δεν ξέρω πως έσπασε ο διάολος το πόδι του και οι πάνω κάτω συνομίληκες ξαδέρφες μου που παίζαμε μαζί ή γίναν μαμάδες ή αρραβωνιάστηκαν, το οποίο για το δικό μου περιβάλλον είναι σαν να προσγειώθηκε Αρειανός στην ταράτσα μας. Δεν ζήλεψα, δεν της έκρινα, απλά είμαστε διαφορετικές και το θέμα τελείωσε εκεί. Η μαμά μου νομίζω ότι θα πάθει κάτι κακό στην υγεία της (3,5-5,5 εγκεφαλικά) αν τυχόν μου συμβεί στα επόμενα (τουλάχιστον τρία) χρόνια. Γενικά κανένας δεν έχει τέτοιες επιδιώξεις από εμένα.
Ένας τυπικός ονειροκρίτης θα δώσει 50 διαφορετικές εξηγήσεις. Ότι η εγκυμοσύνη συμβολίζει την γέννηση μιας ιδέας, την δημιουργικότητα αλλά και σχετίζεται και με το άγχος και με τον κύκλο αν είσαι γυναίκα (!) (αυτό δεν ισχύει σίγουρα, το όνειρο το βλέπω καθ'όλη την διάρκεια του κύκλου μου), αλλά και δυσκολίες σχετικά με την προσαρμογή στον περιβάλλον, και δυσκολίες και τα μύρια όσα.
Κατά τα αρχέτυπα του Γιουνγκ, ενηλικιώνομαι και αρχίζω να αντιμετωπίζω τις ευθύνες μου απέναντι στην κοινωνία. Κατά τον Φρόυντ, πραγματικά δεν θέλω να ξέρω, θα βρει κάτι να παραφράσει την λέξη "μωρό" σε σεξουαλικό υπονοούμενο. Κατά μία φίλη μου Yogi, είναι το βιολογικό μου ρολόι που χτυπάει (εγώ δεν το ακούω, το ομολογώ) επειδή σε λίγο γίνομαι 25 και το γεννετήσιο ένστικτο μου είναι να μείνω έγκυος γιατί είναι η καλύτερη ηλικία για το σώμα μιας γυναίκας (τό ξερες αυτό Λάμπη μου; εγώ πρώτη φορά το άκουσα).
Το μοναδικό μου άγχος μου είναι πάντως το project μου και πρέπει να κοιτάξω αν έχω τελικό deadline 20 Ιανουαρίου...

Update (για να σηκώσω και άλλο την τρίχα της manetarius)
10 Δεκέμβρη έχω τελικό deadline.

14.10.09

Buraka Som Sistema

Θυμάσαι τότε που χορεύανε όλοι;



ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ. Είναι Πορτογάλοι αφρικανικής καταγωγής, με βραβείο από το Μtv και ο χορός είναι κάτι μεταξύ αφρικανικής ρούμπας, trance και λίγο latin. Αν σταθείτε αρκετά τυχεροί να πετύχετε Πορτογάλο χορευταρά κλαμπόβιο, την έχετε κάνει λαχείο, γιατί απλά θα σας πέσει το σαγόνι. Είναι από τα πιο εκφραστικά και απελεθευρωτικά πράγματα που έχω κάνει, αρχέγονο θα έλεγα, νιώθεις ζωντανός σε όλο σου το σώμα και είναι απλά σύνθημα για όποιον έχει μείνει ειδικά Λισαβόνα να αρχίσει να χτυπιέται από πάνω μέχρι κάτω, είναι το δικό τους old school. Αρχίζεις να χαμογελάς από μόνος σου, κάνεις ότι θες και στο τέλος θα το κάνεις από μόνος σου σωστά λόγου ρυθμού (Δοκιμάστε το!). Οι συναυλίες τους από το Coachella μέχρι το lascala γίνονται μύθοι. Δεν θα πω τίποτα άλλο, απλά χτυπείστε το στην αναζήτηση το youtube και βρείτε το remix που σας αρέσει, είναι άπειρα.
Τι; Ακόμα δεν σηκώθηκες από την καρέκλα;

10.10.09

Party Life

Ο καινούριος μου κολλητός ονόματι Sasha είναι θεός και διάολος μαζί.

- Είσαι σίγουρη ότι ήρθαμε στο πάρτυ των μεταπτυχιακών και όχι στην συνεστίαση της Κορεάτικης Ένωσης;
- Ναι, έχεις δίκιο. Πάμε έξω να καπνίσουμε.

Και μας πετυχαίνει....

Άγνωστη Ασιάτισσα:- Γεια, θέλω να σας γνωρίσω!
Sasha: -
Άγνωστη Ασιάτισσα: Πως σας λένε;
Sasha: Είμαι ο Αlexandar και είναι η Drama Queen αλλά μας φωνάζουν Ποπ και Λολ.
Άγνωστη Ασιάτισσα: Ωραία...(Αμάσητο) Φαίνεται να γνωρίζεστε χρόνια..
(Η αλήθεια είναι πως την δίνουμε αυτή την εντύπωση)
Sasha: Ήμουν ο ατζέντης της στην Ελλάδα για τις πορνό ταινίες που διανέμαμε στην Αμερική και την Ασία, και ξαναβρεθήκαμε μετά την αλλαγή φύλου που έκανα.
....

Ακολούθησε παράνομο πάρτυ(άνευ μεταπτυχιακών) και δεν έδωσα σημασία στο περιστατικό, σήμερα που ξεμέθυσα θυμήθηκα ότι μοιραζόμαστε κάποια κοινά μαθήματα με την άγνωστη.

5.10.09

FRIENEMY - Μέρος 2ο - Σπαρτιάτες εναντίον Βίκινγκς

Στις εγγραφές φυσικά σούρθηκε μαζί μας το βλαμμένο. Ήξερα τον δρόμο γιατί ξέρω καλύτερα την πόλη. Σε κάποια φάση αποφάσισε να πάμε από αλλού. Ακολούθησα. Αν με πας εκεί που θέλω δεν με νοιάζει το πως. Εννοείται πως έκανε λάθος και χαθήκαμε. Γύρισε και μου είπε (γιατί ΜΟΝΟ σε μένα αναρωτιέμαι) πόσο λυπάται και συγνώμη και μπερδεύτηκε. Χέστηκα. Τους ξανέβγαλα στον σωστό δρόμο.
Χαθήκαμε εκεί μέσα ώσπου ξαναβρεθήκαμε όλες και την περιμέναμε την Δανεζοβλαχάρα να τελειώσει πιπί της. Μέχρι να δω αν θα παρακολουθήσω ένα άθλημα είχαν εξαφανιστεί. Τις ξαναβρήκα έξω να μου λένε οι υπόλοιπες πόσο λυπούνται που βγήκανε και τώρα μου στέλνανε μήνυμα που θα με περίμεναν. Φυσικά η βλαμμένη τραβούσε μπροστά. Τους είπα ότι θα γυρνούσα μόνη μου σπίτι γιατί νύσταζα. Όλες μου είπαν γεια εκτός από την Εχθρό. Γύρισαν μετά από 2 ώρες γιατί τα πρόβατα χάθηκαν.
Το βράδυ κάναμε meeting όλοι στην κουζίνα ορίζοντας τις υποχρεώσεις μας και όλοι δημοκρατικά αποφασίσαμε αυτά που έγραφα και το κρέμασα στον πίνακα ανακοινώσεων. Η βλαμμένη και μια ακόμα έλειπαν.
Σε εκείνο το σημείο νόμιζα ότι οι σχέσεις μας τελείωσαν, έγραψα το πρώτο post και πήγα για ύπνο. Θα την αγνοώ είπα και έτσι απλά δεν θα υπάρχει στην ζωή μου.
...
Τα αποκορύφωμα ήρθε το ίδιο βράδυ που στις 3 το πρωί ήρθε στην κουζίνα με ένα φίλο της και χάλασαν τον τόπο από τα υστερικά τους γέλια μέχρι τις 5 το πρωί με αποτέλεσμα να μην κοιμηθώ καθόλου. Στο διαλογισμό μετά από 4 ώρες που έπρεπε να ξυπνήσω, προσκυνούσα από την νύστα αντί να συγκεντρώνομαι και όλοι με ρωτούσαν γιατί έχω τέτοιους μαύρους κύκλους, κάνοντας τα διαόλια μέσα μου να χορεύουν. Ρώτησα και τους άλλους, έτσι για να σιγουρευτώ πως εγώ δεν είμαι η περίεργη. Κανένας δεν κατάφερε να κοιμηθεί. Και περίμενα...

...μέχρι που την πέτυχα στην κουζίνα. Με χαμόγελο την ρώτησα τι κάνει και μετά τις ζήτησα ευγενικά την επόμενη φορά να κάνει πιο ήσυχα γιατί δεν κοιμηθήκαμε. Η αντίδραση ήταν παραπάνω από απλά μη αναμενόμενη. Άρχισε να μου ζητάει ασταμάτητα χιλιάδες συγνώμη και πόσο λυπάται και την έπιασε μια νευρικότητα άνευ προηγουμένου. Με έπιασαν γέλια και της είπα να μην κάνει έτσι γιατί αυτά συμβαίνουν στον καθένα μας και την επόμενη φορά θα την κάνω εγώ την φασαρία.
Συνέχισε να μου λέει σπασμωδικά συγνώμη πως ποτέ δεν θα το έκανε αυτό αν δεν ήταν μεθυσμένη.
Δανέζα: Τι εννοείς δεν κοιμηθήκατε; Σου είπαν και άλλοι ότι του ξύπνησα.
DQ: Εμ.. βασικά και ο Kon και η Antonia..
Δανέζα: ΠΩ, ΠΩ! ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ... ΩΧ.. ΠΩΣ ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΕΤΣΙ...AΧ, ΑΧ, Λυπάμαι και πάλι αλήθεια να το ξέρεις.
(Είναι αλήθεια τόσο επώδυνο να ζητάς συγνώμη από κάποιον;)

Έπαθα σοκ. Δεν ήξερα αν το έπαιζε, ή αν στα αλήθεια η γκόμενα έπαθε λαλά επειδή έπρεπε να ζητήσει συγνώμη. Άρχισε να κάνει νευρικές κινήσεις και για να την βγάλω από την δύσκολη θέση της είπα για τους κανόνες της κουζίνας και πως αν θέλει να γράψει και αυτή. Συμφωνούσε απόλυτα σε όλα. Δηλαδή μου έλεγε "Μάλιστα έχεις απόλυτο δίκιο!" με στρατιωτική πειθαρχεία και κάπως τρομακτική προσήλωση. Με ρώτησε αν το είχαμε κανονίσει το meeting και αν ήταν η μόνη που έλειπε. Όχι φυσικά απλά έτυχε. Και αφού μου έκανε μια νευρωτική επίθεση φιλίας, πήγε στο δωμάτιο της σχεδόν τρέχοντας.
Χαμογέλασα.

Δανία - Ελλάδα σημειώσατε 2, είπα.

Αυτό που δεν ήξερα είναι ότι ήταν η αρχή της πρώτης της κρίσης.
Δείτε το video για να καταλάβετε τι εννοώ...

1.10.09

FRIENEMY - Μέρος 1ο

(Αύριο το πρωί θα πάω για διαλογισμό σε ένα πάρκο μακρυά, η βλαμμένη δεν το ξέρει. Ελπίζω ο διαλογισμός να με βοηθήσει να γράψω με λιγότερη λάβα το επόμενο post.)

Το ήξερα από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι της ότι δεν ήταν για καλό. Έβαλε όλες τις μαλακίες που πήρε στο δικό μου ράφι, αγνοώντας το δεύτερο σχεδόν άδειο ψυγείο δίπλα ακριβώς. Της πρόσφερα εσπρέσσο και έβαλε γάλα η ξεδιάντροπη εξηγώντας μου ότι αυτή είναι η ιδέα της του cafe latte. Την ρώτησα τι γνώμη έχει για τους Βέλγους. Ερώτηση παγίδα. Τους μισώ. Έχει κολλητό Βέλγο. Με ρώτησε αν έχω ξαναμείνει μόνιμα εξωτερικό. Όχι. Αυτή μετράει Νότια Γαλλία, Σιγκαπούρη και αλλού και κάπου αλλού. Στα αρχίδια μου ήθελα να της πω.
Ξαφνικά ένα βράδυ έκαναν επιδρομή τα ψηλά hobbits! Κάτι χτικιάρικα, άσχημα, ξαθνομπάμπουρα αγοράκια με διπλωμένα τα μπατζάκια τους να πατάνε ξυπόλιτα στο πενταβρώμικο πάτωμα της κουζίνας μας και να πετιούνται σαν πυγολαμπίδες μέχρι να πάθω ίλιγγο. Οι φίλοι της και η βλαμμένη κατέστρεψαν κάτι πολύ ωραία fusilli που αγοράζαν και πήγαν να κάνουν ναπολιτέν, καταλήγοντας τα καημένα να φάνε ένα πιάτο που θύμιζε μακαρόνια μπλουμ.
Και ενώ όταν έχω κόσμο πάντα την καλώ και την συστήνω σε όλους μου τους φίλους (είμαι κοινωνικός ανθρωπος με τρόπους από το σπίτι μου), αυτή όχι απλά δεν με σύστησε στα χόμπιτ που τα φιλοξενήσαμε κιόλας στο διαμέρισμα ΜΑΣ, μιλούσαν μπροστά μου μόνο στην μπουρδουκλωμένη γλώσσα τους. Ποτέ δεν μιλάω ελληνικά αν υπάρχει έστω και ένας που να μην καταλαβαίνει.
Στο πάρτυ που κανόνισα να πάω με την Ν.Β.F = New Best Friend = καινούργια μου κολλητή = γκόμενα μου, μας κουβαλήθηκε και αυτή γιατί η γκόμενα μου ανακοίνωσε στην κουζίνα ότι θα πάμε και από ευγένεια(αυτό μας μάρανε πανάθεμα μας) μαζεύτηκε η Σάρα η Μάρα και το Κακό (και για την βλαμμένη μιλάω) συναπάντημα.
Από την πρώτη μέρα που την γνώρισα ξέρει ότι μιλάω Γερμανικά γιατί με έχει ακούσει, συζητήσαμε και μου είπε ότι μοιάζει με την δική της αλλά άφησε να εννοηθεί πως δεν ξέρει. Στο πάρτυ πλησιάζει ένα πολύ ωραίο γκομενάκι και μου μιλάει, ο Ivo από την Αυστρία, και μιλάμε Γερμανικά για λίγο αλλά το κόβουμε γιατί είπαμε είναι αγένεια. Τον γνωρίζω σε όλη την παρέα (γιατί είπαμε εγώ έχω τρόπους από την Ελληνίδα μανούλα μου) και αναγκαστικά στην βλαμμένη. Η οποία παθαίνει Ω εκ του θαύματος Γερμανική γλωσσοδιάρροια. Φυσικά όμως η βλαμμένη δεν καταλάβαινε γρι από αυτά που της έλεγε ο Ivo (ο οποίος επειδή είναι από την Αυστριά και έχει γούστο το παιδί) ακόμα και όταν βγήκα έξω για τσιγάρο με τον Έλληνα φίλο μου, την παράτησε και ξαναήρθε στην παρέα μας όταν γύρισα. Στο ενδιάμεσο ο πιο άσχημος του πάρτυ της είχε πιάσει κουβέντα, όσο αυτή κοιτούσε πλαγίως τον Ivo, που κοιτούσε εμένα.
Χο,χο,χο!
5 μέρες πριν ρώτησα στην κουζίνα αν ήθελε κάποιος να αρχίσει Γιόγκα γιατί θα πήγαινα σε ένα δοκιμαστικό μάθημα του πανεπιστημίου που θα μπορούσαν να έρθουν μαζί μου. Η γκόμενα μου και μια άλλη ψήθηκαν και το συζητούσαμε για μέρες όσο η βλαμμένη δεν έλεγε τίποτα μπροστά μας. Όταν ήρθε η ώρα να πάμε στις εγγραφές των δραστηριοτήτων μας είπε πως θα γραφτεί Γιόγκα.
Ποια το είπε πρώτη μωρή μαλάκω, μην χέσω!
(Συνεχίζεται..)

23.9.09

Σήμερα

είναι η πρώτη μέρα που νιώθω μόνη μου. Είχα κόσμο στο δωμάτιο μέχρι το βράδυ, μίλησα με άλλους στο τηλέφωνο τόσο που το έκλεισα γιατί βράχνιασα, και με άλλους τόσους σε chat, και με άλλους τόσους, τόσο που δεν είχα να πω κάτι άλλο σήμερα.
Εννοώ που νιώθω χωρίς εσένα. Το ξέρω πως μιλήσαμε πάνω από 4 ώρες στο τηλέφωνο και δεν θα μπορούσες να μου μιλήσεις άλλο γιατί δουλεύεις, κοιμάσαι και κάνεις ότι κάνεις πάντα, το έκανες λιγότερο σήμερα.
Δεν φταίει που είμαι άρρωστη, ούτε ότι δεν έκανα τίποτα που δεν μπορώ να κοιμηθώ σήμερα.
Για πλάκα ανοίγω τον χάρτη και βλέπω πόσο μακρυά είσαι με το πόδια. Είσαι 12 μέρες και 20 ώρες. Αν η σχέση μας δηλαδή είχε χρονική απόσταση θα ήταν 12 μέρες και 20 ώρες μακρυά από το σήμερα.
Όσο για την υλική σου υπόσταση θα μπορούσες να κατοικείς και μέσα στο laptop μου. Με βλέπεις, σε βλέπω, μέχρι να πέσει το σήμα και να σταματήσεις να υπάρχεις εκεί μέσα. Δεν θέλω να στο πω, αλλά καμιά φορά όταν ο χρόνος δεν είναι πραγματικός σε βλέπω έτσι.


Στην πραγματικότητα σε βλέπω τις τελευταίες 10 μέρες πιο συχνά έτσι παρά όπως είσαι κανονικά.

Κανονικά ξέρω πως στην πραγματικότητα δεν είσαι έτσι, αλλά ο χρόνος περνάει πιο αργά από ότι κινείσαι και ο χώρος δεν είναι ίδιος όπως παλιά, σήμερα.
Δεν θέλω να σε πάρω να σου πω πόσο μου λείπεις, γιατί αύριο που θα είσαι εδώ δεν θα έχει καμία σημασία, και χθες που ήταν καλοκαίρι και ήμασταν μαζί ήταν υπέροχα και ας ήξερα ότι θα έρθει το σήμερα.
Έλεγα ότι είμαστε μόνο χημεία, έλεγα ότι είμαστε απλά ζώα, γονιδιακά προγραμματισμένοι να βαδίζουμε στην άγνοια της φύσης μας με την υπεροψία του μυαλού μας να μας αφήνει να πλανώμαστε ακόμα πιο αβίαστα και αθώα στις πρωτόγονες καταβολές μας, σαν παραίσθηση της πραγματικότητας, αλλά μήπως η δυαδική πραγματικότητα μιας παραίσθησης δεν είναι ο έρωτας; Γράφω ήδη τόση ώρα και ήδη πέρασε το σήμερα.

17.9.09

COMMON PEOPLE

Η Γιαπωνέζα τρώει καθισμένη στις φτέρνες τις και πίνει το τσάι σε μπωλ. Ακριβώς όπως στις ταινίες. Έχω βουτήξει δάχτυλα και κεφάλι στην μακαρονάδα μου - ότι πιο νόμιστο έφαγα εδώ και μια εβδομάδα - με τα πόδια στο τραπεζάκι. Η Νορβηγίδα τρώει παγωτό και θεωρεί πως ο καιρός είναι πολύ καλός, όταν η κοπέλα από την έρημο αγκαλιάζει το καλοριφέρ. Έμαθα στον Ταϋλανδό να καπνίζει τα Lucky Strike του κάτω από τον απορροφητήρα. Ο Πολωνός πιστεύει πως η μοναρχία είναι το καλύτερο πολίτευμα. Την Παρασκευή στο διπλανό σπίτι κάνανε χοντρές ντίλιες. Η κοπέλα που γνώρισα την Κυριακή θα εμφανιστεί στο Mtv. Ο εργένης μου ζήτησε να μην κάνω γυμνή φωτογράφιση στο όνομα της τέχνης. Να αναφέρω πως δεν είχα τέτοια πρόταση;

4.9.09

Αξεπέραστο!

Όποιος πιστεύει πως μπορεί να βρει κάποιο χειρότερο τραγούδι σε μιξάρισμα, σύνθεση, στίχο, και βίντεοκλιπ σε φωτογραφία, σενάριο, σκηνοθεσία, γραφιστική και γενικότερα αισθητική, παρακαλώ να το καταθέσει. Διαγωνιζόμαστε σε όλες τις κατηγορίες μεμονομένα αν προτιμάτε.
Είναι το υπέρτατο χειρότερο του 2009(και ίσως που έχω δει;) με διαφορά!

2.9.09

Σταυρωμένο ψηφοδέλτιο στο inbox σας!

Είμαι σίγουρη πως τις επόμενες μέρες θα πονέσουν τα μυαλά κάποιων αλλά θα το ανακαλύψουν και αυτό μέχρι τις 3/10.

Σήμερα με έκανε add ένας βουλευτής στο facebook. Συμμαθητής μου δεν ήταν, φίλοι δεν υπήρξαμε, ούτε καν γνωστοί, την ίδια μουσική δεν ακούμε, τα ίδια ενδιαφέρονται δεν έχουμε, τις ίδιες ανησυχίες δεν έχουμε (Χαχαχαχαχαχα! Μα, πως μού'ρχονται και τα γράφω ώρες ώρες η άτιμη...), σαν γκομενάκι δεν μετράει μία(εμετικός για την ακρίβεια) οπότε ΓΙΑΤΙ να θέλω να γίνω φίλη μαζί του;
Είναι γεγονός. Είναι η πρώτη online προεκλογική εκστρατεία στην Ελλάδα που "στρατολογεί" από social networks. Θα θεριέψουν τα posts, οι κωλοτρυπίδες (ωχ, μπαρντόν, τις απόψεις εννοούσα), οι φάννυ φώτος των μεν που θάβουν τους δε και τούμπαλιν, και παιδάκια πάλι θα τρέχουν για το καλό της Ελλάδας= το διορισμό τους στο δημόσιο και θα μοιράζουν φυλλάδια στα διόδια με 40 βαθμούς κελσίου υπό σκιά.
Τα κουμάντα της έχει κάνει ήδη η Δήμητρα Λιάνη με δύο προφίλ με κάτι λιγότερο από 10.000 φίλους, ο Γιωργάκης γονιπετής ικέτης θα βρεθεί στα λατρευτά εκ του πατρός του πόδια της μητριάς του, αν του κόβει λίγο για να την κατεβάσει στο ψηφοδέλτιο. Εγώ δεν χώνομαι πάντως στα οικογενειακά τους. Ας κάνουν ότι θέλουν.
Στις 4 Οκτώβρη πάντως εγώ δεν θα ψηφίσω. Μέχρι να βρω κάποιον κατάλληλο και αξιόπιστο της ψήφου μου ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ποτέ. Και έχω βαρεθεί να κάνω αυτή την συζήτηση και να εξηγώ τους λόγους για τους οποίους δεν φτάνω στην κάλπη. Βολικά μου ήρθε ότι θα είμαι στο εξωτερικό φέτος.
Σε μια ιδανική δημοκρατία όπως αυτής της Αθήνας του Πλάτωνα, που οι άνθρωποι ήταν πολίτες και όχι ιδιώτες, η πολιτική αρετή θεωρούταν επίκτητη κατά των Πλάτωνα στους Αθηναίους που σμιλεύαν το ήθος ασχολούμενοι από μικροί με τα κοινά.
Θέλω να βρεθεί ένας που να μου πει πως ασχολείται με τα κοινά και όχι με τα σκάνδαλα, κοιτάει το σύνολο και όχι την πάρτυ του, και το ήθος του είναι μεγαλύτερο από την τσέπη του.
Αυτός και μόνο αυτός.. όχι δεν θα πω πως αξίζει να ψηφιστεί. Θα πω πως αξίζει να ψηφίσει.

30.7.09

Σαν το κλεμμένο δεν έχει

Εδώ και μέρες διαβάζω άλλα blogs, αλλά δεν μπορώ να κάνω comment παρά μόνο σπάνια και δεν μπορώ καν να απαντήσω στο δικό μου. Συγχωρέστε με. Η εξήγηση εδώ.


Από αυτό το βήμα θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια τον γείτονα μου dlink που έναν ολόκληρο χειμώνα ευγενικά – και εν αγνοία του - μου προσέφερε λίγη ταχύτητα από την σύνδεση του, οπότε μου επέτρεψε να έχω σωστή καταναλωτική συμπεριφορά απέναντι στην εταιρία που μαλακιζόταν και με τα δύο χέρια για μήνες μέχρι να μου βάλει ίντερνετ. Ορκίζομαι πως δεν κατέβασα τραγούδια ή οτιδήποτε άλλο παρά μόνο κάτι pdfάκια που χρειαζόμουν , ε, και μερικές βιντεοκλήσεις μέσω skype, msn και gmail, αλλά κατά τα άλλα δεν τον εκμεταλλεύτηκα.

Επίσης τους γείτονες στο σπίτι της μαμάς μου, όχι τόσο εγκάρδια βέβαια γιατί το σήμα τους ήταν αμυδρό και έπρεπε να βγαίνω στο μπροστά μπαλκόνι για να πιάσω σήμα, και λαστ μπατ νοτ λιστ τους Γερμανούς γείτονες στο εξοχικό της μαμάς, που μας χτύπησαν μια ωραία πρωία το κουδούνι για να μας πουν να μην βάλουμε ίντερνετ γιατί μπορούμε να παίρνουμε από το δικό τους. Καλοί άνθρωποι. Κι ας μας πήραν τον Ο.Τ.Ε. για μια φέτα Broetchen, δικός μου ήταν;

Και έρχομαι σήμερα, αγαπητοί συνμπλόγγερς να σας πω ότι σε σπίτι που πληρώνει την συνδρομή του και τους φόρους του και τα πάντα όλα του, δεν μπορώ να κάνω COMMENT εδώ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ!

Απελπίστηκα τόσο που σκέφτηκα να ακυρώσω τις διακοπές μου (σιγά μην σου πω που, το έχω γρουσουζιά) και να κάνω τάμα στην Παναγία της Τήνου η αθεόφοβη για ένα τόσο δα javascript αρχειάκι δλδ, που σιγά δλδ πόοοοοση ώρα κάνει πια για να ανέβει; (Μπουσουλώντας, 11 το πρωί, 15αύγουστο)

Σκέφτηκα πως είναι θεία δίκη μετά από τόσο ίντερνετ που λεηλάτησα να μην μπορώ να μπω στο blogger.com τώρα που έχω δικό μου (ας πούμε). Αλλά μετά θυμήθηκα την χθεσινή είδηση πως συμμάχησαν η Microsoft (ο διάολος ο ίδιος) με την Yahoo (εταιρία για 14χρονα και χαζούς) κατά της πολυαγαπημένης μου Google.

Ο βλαμμένος δε ο Firefox που τον λάτρευα όταν πρωτοξεκίνησε αλλά τώρα απλά έχει καταντήσει ελαφρώς καλύτερος του Explorer μου βγάζει το μπλε πλαίσιο επάνω στο url και προσπαθεί προσπαθεί και δεν καταφέρνει εδώ και μέρες να μπει.

Οπότε ας βρίσουμε με ένα στόμα και μια φωνή όλοι τα πανηλίθια windows που αγοράζουμε λογισμικό adobe και δεν εκτελείται το πρόγραμμα και δεν ξέρουν γιατί, την μαλακισμένη την Microsoft που ξέρει την μάρκα από τα βρακιά μας και αγχώνεται ότι είμαστε κατάσκοποι γιατί είναι στα κινέζικα (Τζίσας! που θα’λεγε και η γιαγιά μου στο χωριό) και φυσικά τον αποτυχημένο Κούγια της Αμερικής Bill Gates.

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΝ ΗΛΙΘΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ;


Υ.Γ.1 Αυτό το ποστ το έγραψα στο word και περίμενα πότε θα έχει την καλή διάθεση το blogger να ανοίξει, αλλά ω του θαύματος τα βρισίδια μου πιάνουν σαν ευχές και έστρωσε η κατάσταση ευθύς αμέσως.


Υ.Γ.2 Όποιος θιχτεί /είναι φανατικός / έχει μετοχές / είναι ο Bill Gates, ας πάει να κάνει σεξ καλύτερα και όχι comment σε αυτό το post γιατί πάλι θα στραβώσει η κατάσταση και θα του ευχηθώ κάτι άσχημο γιατί δεν θα μπορώ να του απαντήσω.

29.7.09

"Έγκυος αυχένας φέρνει στον κόσμο μικροκρυστάλλους

Μετά από μια υπέροχη μέρα που έλιωσα στην πισίνα, διάβασα όλα τα περιοδικά για τα νέα είδη εντόμων στον Aμαζόνιο, κατέστρεψα το περιβάλλον με τόσο λάδι που έβαλα, γυρίσαμε σπίτι το βράδυ, έκανα καρμπονάρα και δεν έφαγα γιατί κάπως δεν αισθανόμουν καλά, προχώρησα το παζλ μου αλλά σταμάτησα γιατί με πόνεσε ο αυχένας, ξάπλωσα και άργησα να γυρνάνε όλα. ΌΟΟΟΟΛΑΑΑ.... Η θερμαντική απλά με έκανε να τσιρίξω από το τσούξιμο και να τρέξω σαν την δαιμονισμένη να ξανακάνω μπάνιο να το βγάλω από πάνω μου αυτό το πράγμα, ο "εργένης" να νομίζει ότι είναι αυθυποβολή επειδή δεν περνάω καλά εδώ που ήρθα, και να βγάζω σάλια από το στόμα από την ναυτία χωρίς την δύναμη να κάνω εμετό.
Σε χαμηλό φωτισμό στούκαρα στους τοίχους και η ημικρανία βαρούσε αδιάκοπα, οπότε πήγαμε στο νοσοκομείο. Το αστείο είναι ότι φαινόμουν σαν μην έχω τίποτα. Μόλις βέβαια περιέγραψα στους γιατρούς στα επείγοντα τι έχω το πήραν αρκετά σοβαρά. Στα επείγοντα με βάλαν ανάμεσα σε έναν παππού βοσκό ο οποίος ξερνούσε αδιάκοπα και έναν Ρουμάνο φυλακισμένο στις αγροτικές φυλακές.
"Μένεις εδώ;" "Όχι"
"Είσαι έγκυος;" "Όχι..." (Εκτός αν ξέρεις κάτι εσύ και ψάχνεις να μου το πεις με τρόπο)
"Δεν υπάρχει περίπτωση εγκυμοσύνης δλδ;" "Από όσο ξέρω όχι." (Γιατρός είσαι κάνε μου τεστ να ησυχάσεις."
Έρχεται ο νοσοκόμος ο οποίος ήταν ένας καθυστερημένος σπαστικός με τικ. Και φαντάσου αυτόν τον άνθρωπο να σου στοχεύει φλέβα. Δεν άντεχα να βλέπω. Στόχευσε 5 φορές και κατάφερε να μου πονέσει μέχρι πάνω το χέρι. Μου βάζουν ορό και με αφήνουν στην ησυχία μου.
Ο παππούς να φωνάζει "ΈΕΕεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεει" κάθε φορά που του ερχόταν εμετός ,κάθε μισό λεπτό δλδ, και ο φυλακισμένος να κάθεται ήσυχος για να μην τον στείλουν στην Αθήνα αλλά ο μπάτσος που τον συνόδευε να κόβει βόλτες.
Έρχεται ο σπαστικός με μια ένεση και μου λέει "Γυρίστε μπρούμυτα παρακαλώ!". Εκείνη την στιγμή θυμήθηκα τι εσώρουχο φορούσα, ένα δαντελωτό διχτάκι κεντημένο που μόνο βρακί δεν το λες καθώς είναι όλα στην φόρα και το μαυρισμένο κωλαράκι μου με τις κρέμες, λάδια, κτλ, που το πλακώνω διαρκώς σε κοινή θέα όλων αυτών + των 5 γιατρών στα επείγοντα + του όποιου άλλου έμπαινε αλλά κυριώς σκέφτηκα ότι μετά θα του έδινα μπουνιά από τον πόνο που θα μου προκαλούσε ο αγαρμπάνθρωπος. Και έτσι άρχισα να κάνω την σπαστική και εγώ.
"Αχ, όχι, δεν υπάρχει περίπτωση, δώστε μου να πιω ότι θέλετε αλλά όχι αυτό, έχω ψυχολογικό με τις βελόνες, κλαψ, κλαψ, θέλω την μαμά μου....."
"Είναι εντολή!" μου λέει κουνώντας απειλητικά την ένεση.
Και εκεί αποφάσισα να τα παίξω όλα για όλα και να στριγκλίσω και να κλάψω προκειμένου να το αποφύγω. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το τραβήξω πολύ γιατί είχα ήδη ζαλίσει το κεφάλι του γιατρού, ο παππούς και ο φυλακισμένος είχαν βγάλει τον σκασμό και είχαν στήσει για να δούνε τι θα γίνει, οπότε γρήγορα έδωσε την συναίνεση του να μου το βάλουν στον όρο. Τόσο μπούφοι! Δηλαδή ήταν τόοοοσο δύσκολο να το σκεφτούν από την αρχή!
Ξαναέρχεται η γιατρός "Αυτό που σε ρώτησα πριν...." με κοιτάει με νόημα "η απάντηση είναι όχι;;;". Στο τέλος θα με κάνεις να το πιστέψω ότι είμαι μου ήρθε να της πως αλλά κρατήθηκα και της απαντάω "Κοίτα η περίοδος μου τελειώσε πριν από 10 μέρες, εάν είμαι τότε, τι να πω...". "Καλά, καλά" μου λέει και με στέλνει για ακτινογραφίες.
Η ακτινατζού δεν πρωτοτύπισε διόλου και στο "Μήπως..." της απάντησα ένα κατηγορηματικό "ΟΧΙ" και ησυχάσαμε.
"Έχεις άλατα και μικροκρυστάλλους στον αυχένα σου για αυτό σε πιάνει ημικρανία και ίλιγγος."
Ο εργένης έξω χεσμένος.
"Έχω άλατα"
"Ουφ, και το είχα πάρει απόφαση, είπα ότι δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου, είχα αρχίσει να έχω προτιμήσεις, κοριτσάκι θέλω τελικά..."
"Κοίτα, είναι μικροκρύσταλλοι δεν είναι κοριτσάκι αλλά άμα θες το βάζουμε μπρος απόψε.." Δεν θα με τρελάνετε εσείς, εγώ θα σας τρελάνω!
"Μμμμμ.."

Περιμένοντας τις εξετάσεις έβαζα το χέρι μου με τον ορό στην κοιλιά μου για να ανακουφιστώ και η νοσοκόμα με κοιτούσε σαν να είμαι ΝΑΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ! ΜΗΝ ΜΕ ΒΑΛΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΓΡΑΨΩ!

Από σήμερα πρέπει να αρχίσω φυσιοθεραπείες αλλά θα μου έρχονται γενικά αυτοί οι πόνοι και πρέπει να μάθω να ζω με αυτό. Τουλάχιστον όμως στο επόμενο περίεργο βλέμμα θα τους έχω στο χέρι "Ιλιγγική συνδρομή" οπότε σταμάτα να με φαντάζεσαι μανούλα!

13.7.09

Μαντόνα έρχεται και η σειρά σου!

Δεν είναι αστείο. Ξέρω πως κάποιους τώρα σας λούζει κρύος ιδρώτας, κάποιοι από εσάς κλείσατε μανιασμένα αυτό το παράθυρο αρνούμενοι όσων διαβάσατε, κάποιοι έχετε βάλει ήδη τα κλάματα και θα ανεβάσετε τον εαυτό σας να κλαίει στο Γιουτιούμ αλλά η αλήθεια είναι πως και η Νίτσα (κατά τον EthanandtheCity) θα δει τα ραδίκια ανάποδα, το μόνο βέβαιο.
Και τότε θα μείνετε μόνοι σας; Ε; Τι θα κάνετε; Χωρίς καμιά θεά να πιστεύετε; Εγώ το είδα και το πίστεψα αλλιώς, θα έλεγα πως δεν γίνεται.
Ξιάχτηκε είπαν στενοί φίλοι. Άκουσε και αυτή τα βήματα να την πλησιάζουν. Για αυτό έκανε το αφιέρωμα στο live για να εξευμενίσει το κακό.


Η αλήθεια είναι πως αυτό που στα αλήθεια ήθελε να τραγουδήσει είναι αυτό αλλά που να την βαστήσει...



Έμεινε τώρα σαν καλαμιά στον κάμπο να νιώθει το τέλος να έρχεται.
Τικ τοκ τικ Τοκ τικ Τοκ...

9.7.09

Ιππο-μονή

Δεν ξέρω αν διδάσκεται, αν είναι έμφυτη πάντως είναι σίγουρα υπερεκτιμημένη, αν είναι αρετή.
Αν δηλαδή θεωρητικά είχα λιγότερη και γινόμουν συχνά έξω φρενών ίσως να είχε στρώσει και εκείνος. Αλλά από την άλλη καταλαβαίνεις ότι αυτά τα ξεσπάσματα δεν οδηγούν και πουθενά για αυτό αφήνεις το ξέσπασμα για μετά. Κρατάς τα άλογα σου δόκιμα σε μια μονή. Ναι, από εκεί βγήκε η λέξη και τώρα είμαι σίγουρη. Γιατί τα νιώθω μέσα μου να έχουν ξεφύγει από την μονή και να θέλουν να εκτονωθούν. Και άμα το ξέσπασμα δεν έρχεται ποτέ, γιατί το εξηγείς σαν πομπό στον δέκτη σου, θεωρείς ότι συνεννοείσαι με την προφορική επικοινωνία, και πως καμιά ακραία αντίδραση δεν έχει κάνει καλύτερη κάποια (οποιαδήποτε) ανθρώπινη σχέση. Το στομάχι μου μισεί την υπομονή μου καθώς κάθε φορά που την επαφέρω στην επιφάνεια μου διαμαρτύρεται. Εκτός από τα γνωστά που θα σε πουν "μαλάκα", στο τέλος θα σε κατηγορήσουν κιόλας καταπιεζόσουν και δεν έδειχνες (χειρονακτικά;) την σημαντικότητα της εξάντλησης της υπομονής σου. Γιατί έχει ένα υπό μέσα της. Είσαι υπό και μην θεωρείς τον εαυτό σου ούτε για μια στιγμή πιο ώριμο ή πιο ανώτερο γιατί αυτή η αυταρέσκεια και η αυτοεπιβράβευση δεν θα είναι αρκετή όταν ο χρόνος θα σε έχει κάνει να βλέπεις πιο καθαρά. Θα βλέπεις μόνο τα λάθη σου καθαρά και τίποτα άλλο. Είτε της εκμετάλλευσης της υπομονής σου, είτε των τύψεων σου από το ξέσπασμα, είτε του σιωπηλού συμβιβασμού σου να μην πας σε πόλεμο, για να μην τα χάσεις όλα. Μα άραγε μέρα με μέρα δεν τα αφήνεις από μόνος με την υπομονή σου;

Σήμερα ύψωσα τον τόνο της φωνής μου και είχα πολύ καιρό να το κάνω. Εννοώ μπορεί και χρόνο. Μια φορά τον χρόνο φωνάζω. Σήμερα. Και κοιμήθηκε χωρίς να μου πει καληνύχτα.

2.7.09

Μάνα η Ελληνική

Με λένε Drama Queen και είμαι πάνω από το ιδανικό μου βάρος. Όχι και για την μαμά μου.

"Μαμά, ποιο παπούτσι να βάλω;"
"Δεν μου λες, DQ, δεν τρως;"
"Μαμά, είναι ανέκδοτα αυτά που λες. Το άσπρο ή το κίτρινο;"
"Κάνεις ώρες νηστική,ε;"
"Άλλο σε ρώτησα. Λέγε."
"Ναι, DQ, μην αδυνατίσεις άλλο."
"Μαμά, για τα παπούτσια!!!!"
"Φασολάκια θα κάνω αύριο, να ρθεις να φας σπίτι!"
"Όχου, ρε μαμά δεν βοηθάς!"
"Καλά, αλλά αν πάθεις νευρική ανορεξία, θα σε κλείσουν στο νοσοκομείο καλοκαιριάτικα και θα σε ταΐζουν με το σωληνάκι..."

Επόμενη μέρα γυρνώντας από την θάλασσα το βράδυ
"DQ, δεν θα φας;"
"Θα φάω, μαμά, σε λίγο γιατί κολυμπούσα και φοβάμαι μην τα βγάλω."

Τρώω μια ολόκληρη χωριάτικη και μισό πιάτο φασολάκια, και διαπιστώνω πως έχει τούρτα καραμέλα-μπισκότο-πραλίνα στο ψυγείο. Τρώω αργά γιατί ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. Έρχεται από πίσω μου.

"Φτάνει πια... Επιτέλους...Πόσο θα φας.... Θα γίνεις χοντρέλω, εγώ στην ηλικία σου, πεταγόντουσαν τα κόκκαλα της λεκάνης. Θα παχύνεις, σου λέω, σταμάτα.... Με τρομάζεις!"

Και εσύ εμένα μαμά μου.Italic

30.6.09

Αχ Έρωτα..

Αν δεν είστε (φανατικός) καπνιστής και αν δεν έχετε υποστεί καταπίεση και δεν έχετε ακούσει μίρλα, μάλλον δεν θα καταλάβετε την σοβαρότητα του παρακάτω διαλόγου.

"Εργένης" γυρνάει με ένα μεγάλο χαμόγελο και ύφος τρυφερής ερωτικής εξομολόγησης λέει:
"Είσαι η μοναδική γυναίκα... που δεν μου γκρινιάζει για το πόσο καπνίζω."
Drama Queen έτοιμη να βάλει τα κλάμματα από συγκίνηση:
"Και εσύ μωρό μου. Είσαι ο πρώτος μου.... που δεν με πρήζει για το τσιγάρο."

Και μετά από αυτές τις συγκινιτικές δηλώσεις αγκαλιαστήκαμε, η σχέση μας ανέβηκε σε άλλο επίπεδο, νιώθοντας πάρα πολύ τυχεροί που έχουμε βρει ο ένας τον άλλον.

27.6.09

"Μαλένα" με βολιώτικο τσίπουρο

Η αλήθεια είναι πως είχα πάει μικρή κανά δυο φορές αλλά σήμερα αποφασίσαμε το πρωί να ξεκινήσουμε για Βόλο, μιας και ο "εργένης" σπούδασε εκεί και "ξέρει τα καλύτερα".
Κάναμε αισίως και "αμήν, Παναγία μου" και επιτέλους το πρώτο μπάνιο και αφού έφυγε και το προσωπικό από το beach bar, (είχε νυχτώσει κιόλας) πεινασμένοι σαν λύκοι ξεκινήσαμε για τα τσιπουράδικα.
Αν και Σάββατο βράδυ εμείς σκάσαμε μύτη με σαγιονάρα από το μπανάκι μας και στρωθήκαμε. Ο "εργένης" ενημερώνει τον σερβιτόρο- ιδιοκτήτη ποιοι από την παρέα του παντρεύτηκαν-εύονται όσο εγώ νιώθω δύο μάτια καρφωμένα πάνω μου. Στο δίπλα τραπέζι στην άκρη καθόταν ένας πιτσιρικάς γύρω στα 11 με 13 (είναι και σκασμένα τα αγοράκια σε αυτές τις ηλικίες, ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις αν είναι μικρά και ψηλά ή μεγάλα και κοντά) που σκάναρε τα πόδια μου από πάνω μέχρι κάτω με ζουμ στο σορτσάκι όσο πιο (α)διακριτικά μπορούσε. Τον κοιτάω (= "σε βλέπω!"), κοκκινίζει και μαζεύεται.
Είχανε βγει οικογενειακώς με μια αδερφή της γιαγιάς του γεροντοκόρη τρομακτική που γκάριζε, γιαγιά, παππούς, μαμά, μπαμπάς, κτλ, και ο μικρός του αδερφός απέναντι του. Δεν δίνω σημασία και ξαναγυρνάω στο πιο σημαντικό πράγμα του κόσμου εκείνη την στιγμή, το φαγητό μου. Και επειδή κρύωνα, ο "εργένης" έρχεται και κάθεται δίπλα μου οπότε αναγκαστικά καθόμουν δίπλα στον μικρό. Ο μικρός του αδερφός του λέει να παίξουν με τις κάρτες, τίποτα. Να πάνε να παίξουν με τα άλλα παιδάκια, τίποτα. Κάθεται ακόμα πιο βαθιά μέσα στην καρέκλα έτσι όπως αντιγράφαμε και εμείς μικρά για να μην φαίνεται που κοιτάμε. Γυρνάω ψάχνοντας τον σερβιτόρο, να σου τον πάλι δειλά να σκανάρει τα πόδια. Τώρα ή είχε φετίχ ή θα καρφωνόταν ακόμα περισσότερο μάλλον αν ανέβαινε το βλέμμα. Σε κάποια φάση σηκώνομαι για να πάρω την τσάντα μου από απέναντι και στο ξανακάθισμα ο "εργένης" είχε κατουρηθεί από τα γέλια (όσο πιο διακριτικά μπορούσε και χωρίς να του έχω πει τίποτα για το θέμα) μου λέει "Πάει, αυτό ήταν. Η πρώτη του .... ".
Φυσικά γελάμε χωρίς να μας καταλάβει για να μην του δημιουργήσουμε και τραύματα του παιδιού και αρχίζουμε να λέμε *(&&+κίες DQ: "Μπράβο το παιδί. Μεγαλώνει με σωστά πρότυπα", ο "εργένης": "Θα τον δείρω σαν επένδυση, γιατί όταν θα γίνει 25, εγώ θα είμαι 50 και τότε αυτόν θα κοιτάς", "Α, ρε Ηρώδη" και καρ καρ καρ και μπουχουχου και εγώ να λέω "Πιο σιγά, μην του δημιουργήσουμε τραύματα". Κάθε φορά που κοιτούσαμε διακριτικά δίπλα ο πιτσιρικάς κολλημένος εκεί. Σιγά σιγά το μεγάλο οικογενειακό τραπέζι άρχισε να αδειάζει στην μέση, ο μικρός να του μιλάνε οι θείες θείοι του και με το ζόρι να ακούει και να απαντάει, αφού είχε απορροφηθεί.
Ζητάμε λογαριασμό και πάω τουαλέτα. Στην επιστροφή βρήκα τον παππού να κάθεται στην θέση του μικρού έχοντας στραμμένη πλάτη την καρέκλα προς τα εμένα να κοιτάει αυστηρά τον μικρό, ο μικρός στην μέση του τραπεζιού σαν γδαρμένο σκυλί, η γιαγιά και θεία φανερά ενοχλημένες και με το που σηκωνόμαστε να φύγουμε με σκανάρει από πάνω μέχρι κάτω η μαμά, ο παππούς και όλο το σόι εκτός από τον μικρό.
Δεν ένιωσα άσχημα γιατί δεν με στραβοκοιτούσαν ήταν ανιχνευτικές οι ματιές τους, αν και ήταν μεγάλο σόι είναι η αλήθεια, πάντως σχεδόν λυπήθηκα για τον μικρό. Ελπίζω να μην τα άκουσε στο σπίτι.
Ο ¨εργένης" γελούσε για την επόμενη μισή ώρα. Από τότε με λέει "Μαλένα". Αύριο θα το έχει ξεχάσει ευτυχώς.

24.6.09

2μιση εβδομάδες...

Η ζωή είναι αστεία. Η ζωή είναι ένα αστείο. Και αν νομίζεις πως όλα είναι έτσι όπως τα βλέπεις είσαι πολύ γελασμένος. Γιατί 2μιση εβδομάδες αρκούν να ξεκινήσουν με ένα τηλεφώνημα για "συγχαρητήρια" και από τότε να αρχίσεις να τρέχεις πανικόβλητος.

Και αν με δεις στο δρόμο να περνάω δίπλα σου ταλαιπωρημένη, με ένα περίεργο χαμόγελο, σχεδόν σαρκαστικό, είναι επειδή δεν με νοιάζει. Ούτε τα 12 τ.μ. που θα μείνω για τα επόμενα δύο χρόνια, ούτε για αυτά που δεις και εγώ θα χάσω, ούτε για τις 4 βαλίτσες που σέρνω. Θα χαμογελάω γιατί νομίζεις ότι με ξέρεις, γιατί νόμιζες πως δεν θα τα καταφέρω, γιατί πίστεψες πως δεν θα καταφέρω να αλλάξω τίποτα επειδή βολεύτηκα.

"Δεν θέλω να χαρείς. Θέλω να μου ευχηθείς καλή τύχη."
Γιατί ούτε και εγώ ξέρω αν θα τα καταφέρω.

1.6.09

Παρεξηγήσεις - Explain when sex is fun

"Που είσαι χαμένη;"
Δεν άλλαξα κινητό, απλά δεν το σήκωσα γιατί φιλιόμουν εκείνη την ώρα και το διαβολομηχάνημα μου χαλούσε την σκηνή γαλλικής ταινίας που προταγωνιστούσα. Και είναι και πολύ φρέσκο για να σηκώσω το τηλέφωνο και να πω "Είμαι με τον τάδε. Ναι, τελικά δεν είμαστε μόνο φίλοι." Αφιέρωσα ένα απόγευμα σε ένα πάρκο, να παίρνω τηλέφωνα εκεί που ήμουν γιατί επί 10 μέρες δεν είχα σήμα.
Τα κατάφερα πάλι και παρεξηγήθηκαν αρκετοί φίλοι μου λόγω της απουσίας μου. Το ξέρω χάθηκα. Δεν έχασα τελικά κάποιο σκηνικό από την ζωή τους, γιατί και τώρα που τα λέμε, δεν είχαν χρόνο ούτε για κατούρημα, οπότε και πάλι δεν θα τους έβλεπα.
Είναι τώρα η φάση της συνέντευξης που περνάω. Πόσο χρονών είναι, τι δουλειά κάνει, πως τον γνώρισες, που πάει το πράγμα, και πραγματικά νιώθω άβολα. Ένας φίλος του παντρεμένος τον ρώτησε όταν πήγα τουαλέτα αν το πάμε για σοβαρά. Εκεί φρίκαρα.
Με ρωτάνε τι κάνω και λέω καλά, γιατί η αλήθεια είναι πως όταν περνάω καλά δεν νιώθω καμιά απολύτως ανάγκη να το ξαναπώ. Και ίσως και επειδή νιώθω και λίγες τύψεις προτιμώ να ακούω τα δικά τους νέα.

Αλλά μάλλον είμαι γαϊδούρι, γιατί δεν νιώθω τύψεις. Ή είμαι πολύ στον κόσμο μου, που πάντα είμαι. Και θα πρέπει να ζητήσω συγνώμη από μια παιδική φίλη, αν και δεν θέλω. Δεν θέλω καθόλου.

Πριν λίγο ένας φίλος μου με ρώτησε γιατί δεν άλλαξα status στο facebook.
"Μα δεν έχω ποτέ ρε, αφού όλοι κάνουν κουτσομπολιό."
"Μα αυτό θέλουμε να μάθουμε και εμείς, κουτσομπολιό θέλουμε να κάνουμε." Και είπε πάλι θεϊκή ατάκα.
"Είναι ο δικός κατά του γάμου και κατά των παιδιών όπως εσύ;"
"Ναι, Χρήστο, είναι."
"Άντε, ωραία, γιατί το σεξ δεν έχει πλάκα όταν έχει σκοπό."

29.5.09

Joey Doesn't Share Food - Στο σπίτι του Εργένη

Στο σπίτι του «εργένη» υπάρχει μόνο ένα ουίσκι και μια κέτσαπ, όλα είναι πλαστικά και στο ψυγείο υπάρχει μόνο κοκα-κόλα. Ούτε καφές. Αυτή την στιγμή γράφω σε μια καφετέρια με ένα κλαμπ κοτόπουλο δίπλα μου.


Καθώς ήταν μεγάλη βλακεία αυτό που παρήγγειλα για να φάω έξω την Κυριακή ενώ ο κύριος χόρτασε, με εξαγόρασε να φύγουμε γιατί είχαμε και ταξίδι μπροστά λέγοντας μου πως αν πεινάσω το βράδυ θα πάμε για σουβλάκια. Δέχτηκα η ανόητη καθώς δεν πεινούσα και τόσο εκείνη την στιγμή. Μετά από αρκετές ώρες που φτάνουμε στο σπίτι του, ζαλισμένοι σαν τα κοτόπουλα, ταλαιπωρημένοι και άυπνοι, διαπιστώνω πως πείνασα. Και αφού μου το έταξε, ξαναμπαίνουμε στο αμάξι και πάμε για σουβλάκι, τα λείψανα μας δηλαδή με σαγονιάρες και σχεδόν πιτζάμες. Φτάνουμε τα παίρνω πακέτο και στα 5 λεπτά της διαδρομής, τα χαϊδεύω, τα μυρίζω και τα εκθειάζω «Πω, πω, πω, τι είναι αυτό που θα φάω τώρα», και «Τι φρέσκο το ζυμωτό ψωμάκι» και «σπιτικές είναι οι πατάτες, σίγουρα!».
Τα ανοίγω στην κουζίνα και τα δοκιμάζω καθώς ετοιμάζω με δόξα και τιμή την ιεροτελεστία: τον θρόνο μου(το κρεβάτι με τον δίσκο μπροστά στην τιβί), τα σερβίτσια(πλαστικά κόκκινα πιάτα πάρτυ, δεν είχε κανονικά ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ), την μπάντα του δήμου(εγώ να λέω «άξιζε τον κόπο»), τα ποτά (την κοκα-κόλα σε πλαστικό ποτήρι) Μόνο κεριά δεν άναψα για να φάω καθώς ήταν η καλύτερη στιγμή μιας εξουθενωτικής μέρας.
Έχω ανοίξει το ψωμάκι για να φαίνεται ακόμα πιο μεγάλο και έχω ψιλοξενερώσει που δεν μου βάλαν κέτσαπ και μουστάρδα. Αλλά ,να! Δίπλα ακριβώς στο χέρι μου, μου χαμογελάει το κόκκινο μπουκάλι. Την πιάνω σαν τρόπαιο και ζωγραφίζω σαν άλλος Πόλοκ όλο το πιάτο μου. Και εκεί που πάει να ξεκινήσει ο θρίαμβος ακούγεται η φωνή του.
«Ημερομηνία λήξης είδες;»
…..
Παγώνει ο χρόνος, παγώνουν τα πάντα. Προς στιγμήν δεν απογοητεύτηκα γιατί ξέρω ότι έχουν αρκετό περιθώριο, κανένα μήνα δηλαδή αυτά τα προϊόντα. Κοιτάω και τι να δω..12/7/08. Είχε σχεδόν χρόνο που έληξε. Φυσικά τσίριξα από τον κακό μου, γιατί δεν είναι δυνατόν να μου συμβαίνει εμένα αυτό το πράγμα, έπαθα υστερία, άρχισα να χτυπάω το πόδι μου κάτω στα πλακάκια μανιασμένα σαν τα παιδάκια. Άρχισα να μυξοκλαίω «Να πας να μου πάρεις άλλο τώρα….». Φυσικά τέτοια περίπτωση δεν υπήρχε καθώς είχε ήδη στρωθεί στον καναπέ. Αντικρίζοντας το φαγητό μου και ειδικά τις πατάτες κατεστραμένες, το στομάχι μου όπλισε το χέρι αψηφώντας τις συνέπειες (όχι δεν τον έπνιξα αν και θα του άξιζε) και βούτηξα σα λυκόσκυλο που του πετάς μπριζόλα και την πιάνει στον αέρα δυο πατάτες αποφασισμένη να της φάω. Και θα της έτρωγα. Εκεί σηκώθηκε άρχισε να με κηνυγάει «Φτύστο!» και όχι ότι ποτέ ακούω αλλά είχε τόσο χάλια γεύση αυτό που πριν από ένα χρόνο ήταν κέτσαπ που το έφτυσα.
Πέταξα όλες τι πατάτες, την μισή τυροσαλάτα, το μισό ψωμάκι και έπλυνα κάτω από την βρύση το σουβλάκι και όλα αυτά πεινώντας και νιώθοντας τον παραλίγο δολοφόνο μου από πίσω να πνίγει τα γέλια του.
Φυσικά καθώς έτρωγα είχα πάρα πολλές απορίες σε πολύ καυστικό τόνο.
Πόσα χρόνια πριν μπορεί να την είχε αγοράσει για να είναι ληγμένη εδώ και ένα χρόνο; ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ να κρατάς κάτι ληγμένο ένα χρόνο στο σπίτι σου και να μην το πετάς; Τι ωραία που θα περνούσαμε στο νοσοκομείου να μου κάνουν πλύση στομάχου, κ.α.
Αφού ηρέμησε να γελάει καθώς με έβρισκε διασκεδαστικότατη μου είπε πως η κέτσαπ είχε αγοραστεί πριν από δύο χρόνια που μετακόμισε σε αυτό το σπίτι και πως θα έπρεπε να προβληματίσει πως την είδα δίπλα στο ουίσκι, αφού πίνει μόνο βότκα.
...
...

25.5.09

Τα ζώδια του Έρωτα - 1 μήνα πριν

Μια επιστημονικά άρτια και ορθά τεκμηριωμένη ανάρτηση

Κριός
Άντρες: Πουλάκια μου... Σας πάει η άνοιξη! Λες και δεν κυνηγάτε συνέχεια βέβαια, κάποια στιγμή θα στεριώνατε και κάπου, δεν γίνεται!
Γυναίκες: Στην σχέση που ήσασταν να τον τραβάτε από την μύτη και ταυτόχρονα να καταπιέζετε και τον ευατό σας - μοναδικό ταλέντο-.

Ταύρος
Άντρες: Ακόμα σκέφτεστε τι να κάνετε στην ζωή σας, τον επόμενο μήνα, την επόμενη μέρα. Φαντάζομαι πόσο δύσκολο θα σας είναι να κάνετε κάποιο βήμα απειροελάχιστο βήμα για κάποιον/α. Μπα, αφήστε το....
Γυναίκες: Οι παντρεμένες μάθαν να μην κλαίνε και οι ελεύθερες να μην τους φαίνεται η α*^μία. Μόνο μπράβο μπορώ να πω και να κρατήσουν αυτή την συμπεριφορά.

Δίδυμοι
Άντρες: Μπα; Καταλάβετε ότι κάτι έγινε τώρα που γλίστρησε μέσα από τα χέρια αυτό που θέλατε; Δείτε τον/την τώρα να φεύγει με τον Κριό και ρίξτε το (πάλι) στο ποτό!
Γυναίκες: Δεν σας έκανε πάρτε το χαμπάρι και σταματείστε να κλαίγεστε σε όλους. Το ποτό και το ξενύχτι δεν σας γέμισε τα κενά, για αυτό ξεκινάτε εργασιοθεραπεία. ΑΜΗΝ.

Καρκίνοι
Άντρες: Γλυκά πλάσματα εκ φύσεως είστε σε μια φάση που θέλετε να διασκεδάσετε με τους φίλους σας και εντάξει είναι ωραίο που έχετε και μια σχέση.
Γυναίκες: Από την βαρεμάρα σας που είστε μετά από τόσα χρόνια με αυτό τον ίδιο άνθρωπο τον τρελαίνεται στην γκρίνια για την δουλειά και πάλι κάτι δεν σας κάνει.

Λέων
Άντρες: Φαγωθήκατε όλο τον χειμώνα για αλλαγές, ποιος σας φταίει τώρα που μείνατε μόνοι σας και ξέρετε ότι ο άλλος έχει δίκιο που δεν σας έκατσε;
Γυναίκες: Μια χαρά σας βρίσκω με το άλλο μισό που έχετε βρει να περνάτε ωραία και την λαδόκολλα να σφίγγει γύρω του.

Παρθένος
Άντρες: Μια ερώτηση μόνο πότε να ραφτώ για τους αρραβώνες, απλά σταματείστε να τσακώνεστε για να μου απαντήσετε κιόλας!
Γυναίκες: Ναι τελικά το καταλαβαίνετε και μόνες σας, είστε καλά με αυτόν που είστε αν και του έχετε σκάψει ήδη οικογενειακό τάφο στις φίλες σας.

Ζυγός
Άντρες: Μια η/ο πρώην, μια η/ο επόμενη/ος, τα μπλέξατε τα μπούτια σας είχατε δεν είχατε και εκείνη/ος η/ο φίλη/ος που γουστάρατε σαν να χάθηκε κάπως.
Γυναίκες: Εγκαταλείποντας το καβούκι σας μετά από πολύ καιρό αποφασίσατε να λάβετε λίγο πιο ενεργή δράση, ασχέτως της ανταπόκρισης που είναι σπασμωδική. Καλό θα σας κάνει.

Σκορπιός
Άντρες: Σαν να βλέπετε φως στο τούνελ, ξεστραβωθήκατε για την ακρίβεια και εκτιμήσατε πόσο καλά περνάτε με την σχέση σας, αν και ακόμα έχετε εφιάλτες πως σας τα φοράει.
Γυναίκες: Το ζορίσατε μέχρι που αποφασίσατε να μην σκάτε, αλλά ποιον κοροϊδεύετε; Ακόμα το ζορίζετε.

Τοξότης
Άντρες: Μετά από το χαστουκάκι που φάγατε καταλάβατε πως τελικά αυτή/ος η/ο φίλη/ος είναι μια χαρά. Στα όλα της/του δηλαδή. Για αυτό μένετε και με αυτή. Που να τρέχετε;
Γυναίκες: Κάποιο πρόβλημα στο σεξουαλικό τομέα υπάρχει για αυτό αφήστε τα σάπια και μην το παίζετε υπεράνω, καταντάνται γραφικές.

Αιγόκερως
Άντρες: Δεν πάτε καλά. Καθόλου καλά και το ξέρετε. Εντάξει είχατε καιρό να νιώσετε έτσι αλλά με αυτά που κάνετε επιβαρύνετε ακόμα περισσότερο το ήδη εν βρασμώ μυαλό σας.
Γυναίκες: Τώρα σας έπιασε η εργατικότητα που βρέθηκε ένας άνθρωπος να σας καταλαβαίνει στον δρόμο σας; Καλή η άμυνα σας πάλι...

Υδροχόος
Άντρες: Ναι, ξέρω έχετε προβλήματα. Αλλά αυτό δεν θυμάμαι πότε σας σταμάτησε από το να πάρετε τον/την πρώην τηλέφωνο για να κλαφτείτε ενώ είστε με άλλον/η.
Γυναίκες: Πάντα σας άρεζαν τα ταξιδάκια για τον έρωτα, πόσο μάλλον τώρα που παίζετε και εκ του ασφαλούς. Άντε βρε, πάντα τέτοια! (Από επάνω εσείς δηλαδή.)

Ιχθύς
Άντρες: Ένα περίεργο πράγμα να μην σας κάθεται τίποτα αλλά ευτυχώς έχετε φίλες/ους που κάπως σαν να σας ιντριγκάρουν το ενδιαφέρον στην ζωή σας.
Γυναίκες: Ξεχάσατε πως είναι να περνάτε καλά χωρίς τον/την σύντροφο για αυτό και για το καλό των φίλων σας, συνεχίστε να βγαίνετε μόνο μαζί του/της.

13.5.09

Ο Εφιάλτης στον δρόμο με τα πεύκα (Μια παραγωγή των Depeche Mode)

Πως μια παρέα 5 ατόμων στριμώχτηκε μαζί με άλλα 30.000 στην Μαλακάσα για να τους ανακοινώσουν πως δεν θα γίνει η συναυλία.

Φτάσαμε αργά, παρκάραμε, μπροστά, μπήκαμε μέσα στηνόμαστε και πάω για πιπί μου, όπου εκείνη την στιγμή της χαλάρωσης ακούω τα μαντάτα. Βγαίνω έξω αλαφιασμένη και ρωτάω τον πρώτο άνθρωπο που πέφτει πάνω μου "Τι είπανε; Ποιοι δεν θα έρθουν οι Puressence ή οι Depeche Mode;". Κατάλαβες; Ήθελα να ακούσω και το support στις 10 το βράδυ που φτάσαμε! Η κοπέλα ήταν άσχετη και μου λέει για τους πρώτους. Με μεγάλη χαρά αλλά με ερωτηματικό γιατί φεύγαν όλοι άκουσα από πρώτο χέρι τις δικαιολογίες του κώλου, από τότε που την υπερβολική δόση την λένε προβλήματα υγείας. Εγώ και οι υπόλοιποι 30.000 έπρεπε να φύγουμε σταδιακά για να μην προκαλέσουμε και κανένα πρόβλημα. Αφού γιoυχάραμε, καθίσαμε να πιούμε μπύρες, πιούμε μπύρες, πιούμε μπύρες, απολαύσαμε τα ιπτάμενα μπουκαλάκια νερών προς την σκηνή, φάγαμε ότι σκατά είχε μείνει και αρχίσαμε να προχωράμε για το αμάξι.
Εδώ θέλω να ορκιστώ ενώπιον σας πως δεν θα ξαναπάω με γυναίκες σε συναυλία. Κάνανε shopping μπλούζα που λέει 12 MΑΥ ΑΤΗΕNS(μουχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχα), φοβούντουσαν γενικά τα πάντα, δεν θυμόντουσαν τον δρόμο, γκρίνιαζαν γιατί μου σκάσαν με μπαλαρίνες και σαγιονάρες, και γενικότερα σέρνουν τα πόδια τους. Το βρίκαμε τελικά το αμάξι, αφού στα σκοτάδια προχωρούσα πρώτη για να τους αποδείξω πως δεν υπάρχει το "ΚΑΤΙ" εκεί κάτω, μαζί με όλα τα υπόλοιπα αυτοκινητάκια που τα είχαν εγκαταλείψει φυσικά οι οδηγοί τους στην μέση του δρόμου και είχαν βγει έξω, καθώς δεν είχε κανένα απολύτως νόημα να είναι μέσα με αναμμένη την μηχανή, κολλημένη στο μποτιλιάρισμα.
Εκεί βρίκαμε και την υπόλοιπη παρέα. Στην αρχή ανάψαμε τα φώτα και το ράδιο. Μπούρδες. Μετά από λίγο και για τις υπόλοιπες 3 ώρες συνιθίσαμε να σκάει κάποιος δίπλα μας μέσα στα σκοτάδια αφού δεν βλέπαμε την μύτη μας και δεν τρομάζαμε πια. Μισοκοιμόμασταν στο πίσω κάθισμα, μιλούσαμε στο κινητό που κατά τις 12 30 έπιανε(μεγάλη επιτυχία), βρίζαμε τους Depeche Mode.
Τα τρόφιμα είχαν τελειώσει, η αλλεργία μου με αγκάλιασε τρυφερά προκαλώντας μου πολλά δάκρυα συγκίνησης, το δάσος έβγαλε κρύο και σκεπαζόμασταν με ότι είχαμε και πραγματικά εκείνες τις ώρες πίστευα πως δεν θα πάω ΠΟΤΕ σπίτι μου.

Στο τηλέφωνο
"¨Ελα τώρα βρήκα σήμα. μπουρ μπουρ μπουρ..." (εκτονώθηκα)
"Και τι θα κάνεις; Θα πας και αύριο αν γίνει;"
"Εννοείται! Τόσους μήνες πριν έκλεισα το 80άρι, έζησα όλα τα κακά της συναυλίας σήμερα, εκτός από την συναυλία την ίδια, και δεν θα έρθω;"
"Χμ..." (όταν λέει χμ ξέρω ότι έχει την τελείως αντίθετη άποψη)
"Γιατί εσύ δεν θα το έκανες;"
"Τι να σου πω; Πιστεύεις ότι αξίζει τόση ταλαιπωρία σήμερα και άλλη τόση αύριο 80 ευρώ;"

.....

Υ.Γ. Κοιμήθηκα σαν τα νεογνά με το λευκό καρτελάκι στο χέρι μου αφού δεν μπορώ ακόμα και τώρα να το βγάλω και γράφω με αυτό, για να ξυπνήσω, να το δω, και να ξανασυγχυστώ. Ο Gahan πήγε στο Υγεία, αλλά εμείς έχουμε πονοκέφαλο από τα νεύρα μας σήμερα...

UPDATE
Μετά από 6ο χρόνια

"Και για πες γιαγια DQ βρήκα ένα εισιτήριο DM στο σεντούκι σου, τους είδες live;"
"Καλό μου εγγονάκι.. την δικογραφία από την ομαδική μήνυση λίγο πιο κάτω δεν την είδες;"

9.5.09

E Γκρικ Νάιτ Άουτ - Ο Ψυχαναγκασμός της στεναχώριας που ονομάζουν διασκέδαση

Είναι από αυτά που δεν μπορείς να λείψεις ούτε να αποφύγεις γιατί τον αγαπάς πολύ τον άλλον που γιορτάζει και σας βγάζει έξω και χαίρεσαι να χαίρεται απλά.

Ρεμπετάδικο στις 11
Ψυχοπλακωτικά δωμάτια με διακόσμηση βγαλμένη από ταινία τρόμου γιατί σε περίπτωση σεισμού θα τεμαχιζόμασταν όλοι από τους μπαλτάδες/χατζάρες/και άλλα εργαλεία χασάπη που θα πέφταν πάνω μας. Ξεπερνάς τον φόβο ή μαθαίνεις να τον διαχειρίζεσαι καλύτερα και πίνεις για να χαλαρώσεις. Το κρασί ξύδι, οι πατάτες, και όλα τα τοιαύτα κατευθείαν από τον φούρνο μικροκυμάτων.
Και ξεκινάει η μουσική, το συνθεσάιζερ δηλαδή να παίζει το τέμπο "ραγίζει απόψε η πενιά". Φωτορυθμικά ντίσκο να γράφουν πολύχρωμα νερά πάνω στο σιγκούνι της καραγκούνας που ήταν καρφιτσωμένο τον τοίχο (και εκεί φαντάζεσαι τον Τζον Τραβόλτα ως η Τάσους) και μια τραγουδίστρια που δεν ξέρω από που την ανέστησαν που πρώτο της μέλημα μόλις βγήκε από τον τάφο ήταν να κάνει λίφτινγκ.
Το κέφι απογειώθηκε από τους θαμώνες που χτυπούσαν κάτι κουδούνες για πρόβατα για να γουστάρουμε και όταν βγήκε το kinder έκπληξη (η ποικιλία με τα κρέατα) κλείναμε τα μάτια για να μην βλέπουμε τι τρώμε. Φυσικά οι καούρες μετά από αυτό το δεν-θέλω-να-ξέρω-τι-έφαγα-δεν-θα-ρωτήσω-για-αυτό-μην-μου-πεις ήρθαν να κάνουν το ζορισμένο χαμόγελο στο πρόσωπο μου να γίνει κανονική ξυνίλα.
Μπήκα χαρούμενη βγήκα βρίζοντας μέσα από τα δόντια μου.

Σκυλάδικο στις 3
Πρώτο τραπέζι πίστα με λαϊκές αοιδούς να τραγουδάνε Καζαντζίδη και Μητροπάνο με τσιριχτή φωνή λες και έχεις βάλει το cd να παίζει πιο γρήγορα, σε ένα σημείο έκλεισα διακριτικά το αριστερό μου αυτί. Με τράβηξαν στην πίστα για μπέλι ντάσινγκ, αυτό που χόρευα θύμιζε πιο πολύ μάμπο αλλά ευτυχώς επειδή είχα ντυθεί ο εαυτός μου, φαινόμουν ότι δεν το είχα. Κάθισα αισίως με όλα τα άκρα μου στην θέση τους από την πίστα (πατινάζ από τα γαρύφαλα) και προσπάθησα να καπνίσω και πιω ακόμα περισσότερο.
Φυσικά για να περάσεις και καλά πρέπει να μην απειλείσαι. Να μην έχουν βάλει σκοπό να σε αφήσουν τυφλή οι διπλανοί σου από κοτσάνι γαρούφαλου. Ούτε να τινάζεσαι κάθε τρεις και λίγο από πέταλα. Με το ρεπερτόριο να μας κάνει να νιώθουμε λες και έχουμε χάσει δικό μας άνθρωπο και είμαστε στην κηδεία του, καθόμασταν σαν τις Μεγάλες Παρασκευές και δεδομένου του γαρύφαλου που έρεε ενσαρκώναμε τον Επιτάφιο της Μεγάλης Παρασκευής.
Προσπαθούσα να κάνω χαρούμενες σκέψεις όσο έπαιζε το Αλίμονο αλλά μάταια. Το γέλιο στα πρόσωπα μας ήρθε από τους θαμώνες. 5οάρηδες από γάμο να σκάνε σαν τα καρπούζια στην πίστα αφού τα δώσαν όλα στον χορό με φιγούρες που ξύπνησε ο Νουρέγεφ μέσα στο ουίσκι που πίναν, ο κλαρινατζής να κοζάρει με νόημα την φίλη μας όσο φυσάει τις νότες, και να νιώθω ότι είμαι σε κωλάδικο, καθώς είχαν σχολάσει τα κορίτσια από τα διπλανά μαγαζιά διανθίζοντας το οπτικό μας πεδίο με πολύ γυμνό.
Το πρόγραμμα δεν άργησε να κάνει στροφή στην κατάθλιψη στο σημείο που κατάλαβα πως είχα τελειώσει όλους τους ξηρούς καρπούς. Και αφού απέφυγα με τον γνωστό μου τρόπο όταν γίνομαι αντικοινωνικός άνθρωπος γνωριμίες στο σκυλάδικο στις 7 το πρωί, ήρθε η λυτρωτική ώρα γυρίσω σπιτάκι μου, στο ψαράκι μου, στις πιτζαμούλες μου, σε ένα ειρηνικό, φιλήσυχο περιβάλλον που βασιλεύει η χαρά και η γαλήνη.

30.4.09

The MEATrix (To μάτριξ για τα γουρουνάκια)

Δεν είμαι και τόσο σίγουρη για τους φορείς που βρίσκονται πίσω από αυτό και η αλήθεια είναι πως τρώω κρέας, αλλά είναι καταπληκτικό!

http://www.themeatrix.com/intl/greek/themeatrix_greek.swf

27.4.09

Η βιομαχανία γύρω από τον Μητσάρα

Δεν θα μακρολογήσω γιατί και πως πάντως ένας φίλος πολύ ορθά και έξυπνα τεκμηριωμένα βάλθηκε να μου κάνει δώρο για το Πάσχα ένα Νίμο. Εκτός του πόσο θύματα ήμαστε και οι 2 μας αυτός στα 35 και εγώ στα 24 της δυτικής χολυχουντιανής κουλτούρας, κάναμε σαν μικρά παιδιά από την χαρά μας που θα πάρουμε (θα ψωνίσουμε μαζί γιατί εκεί είναι όλη η ηδονή) το ψαράκι μου.
Βρίσκουμε ένα pet shop 100 μέτρα από το σπίτι μου. Μας ενημέρωσαν προς μεγάλη μας ξενέρα πως αυτό το ψάρι είναι τροπικό και θέλει καλοριφέρ το ενυδρείο του τον χειμώνα και air-condition το καλοκαίρι για να διατηρείται ακριβώς και αυστηρά στους 27 βαθμούς Κελσίου. Εδώ να σημειώσω πως το σπίτι που μένω τώρα όχι απλά δεν έχει θερμοστάτη τον χειμώνα αλλά ούτε καν air-condition. Δεν πτοηθήκαμε όμως, πήγαμε για ψάρι και με ψάρι θα φεύγαμε.
Με κατανόηση ο ιδιοκτήτης μας συνέστησε να στήσουμε ένα ενυδρείο και μετά σιγά σιγά αφού αποκτήσουμε εμπειρία να πάμε και για το Νίμο. Και έτσι ξεκινήσαμε να διαλέγουμε ενυδρείο. Και επειδή ήταν και δώρο άφησα στον φίλο μου όλη την χαρά του να διαλέξει. Αναμενόμενα, ήταν τόσο ενθουσιασμένος που διάλεξε το μεγαλύτερο, το ομορφότερο με τα περισσότερα κομφόρ που στο μέλλον θα μπορούσαμε να βάλουμε και αληθινά φυτά. Δεν βλεπαμε τιμές από την χαρά μας.
Μετά ήρθε το χαλίκι. Είχε εκείνα τα απαίσια φωσφορούρα πολύχρωμα ενώ εγώ σκεφτόμουν κάτι σε λευκό. Αφού μας έκαναν μια διάλεξη ότι το λευκό δεν είναι καλό για το ψαράκι και να μην βάλουμε άλλα και όλα αυτά για το καλό του ψαριού διαλέξαμε και σακούλες από χαλίκι. Δεν βλέπαμε τιμές φυσικά γιατί ήταν για το καλό του ψαριού.
Πιο πάνω ήταν τα διακοσμητικά. Φυτά, πετρούλες, παιχνιδάκια και στην άκρη... ο Νίμο!!! Αμέσω το πήραμε αφού χοροπηδήξαμε από το χαρά μας, είχε μηχανισμό που έβγαζε μπουρμπουλίθρες, άνοιγε το στόμα, χαμός! Εννοείται ότι όσο κι αν έκανε θα το παίρναμε διότι αυτό γουστάραμε.
Μας φόρτωσαν επίσης με μπουκαλάκια με διάφορα υγρά, άπειρες οδηγίες ξανά και ξανά πως να στήσουμε το ενυδρείο για να μην μας μείνει το ψάρι στον τόπο, πόσες ώρες πρέπει να μένει ανοιχτή η λάμπα του ενυδρείου, που να το βάλουμε και όλα αυτά για την ευημερία του ψαριού. Μας έδωσαν την κάρτα τους και μας είπαν για ότι χρειαστούμε να μην διστάσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους ή σε περίπτωση ανάγκης. Στο τέλος διαλέξα και ένα ψάρι.
Βγαίνοντας από το pet shop και όλο αυτό το φορτίο με το άγχος και την ευθύνη για το "παιδί", και τόση πλύση εγκεφάλου που φάγαμε ήταν σαν να βγαίναμε από το μαιευτήριο με το αληθινό παιδί μας: εγώ με τον Μητσάρα στην αγκαλιά να τον κανακεύω με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τα μάτια μου 1.014 μην τυχόν (γίνει σεισμός;) μου πάθει τίποτα, ο φίλος μου από πίσω με όλα αυτά τα πράγματα φορτωμένος και αγχωμένος για το πως θα στήσει το ενυδρείο να χαίρεται με την χαρά μου, και οι δύο με ένα ερωτηματικό αν θα φανούμε αντάξια υπεύθυνοι και αν θα τα κάνουμε όλα σωστά.

Ο λογαριασμός βγήκε με έκπτωση επειδή μας συμπάθησαν (και όχι επειδή τους κάναμε καλή μπάζα) 3ψήφιος ενώ το χρυσοψαράκι μου μας το κάναν δώρο αφού έκανε μόλις 1,5 ευρώ.

Κάντε το πείραμα μόνοι σας. Πάτε για καφέ στα Starbucks. Έχει moccafreddoccino macchiato caramelomocca light grande, γλυκά, μουσική, κούπες, βιβλία, μπρελόκ, σκεύη και δεν ξέρω πόση ώρα θα σας πάρει να καταλάβετε την ειρωνία της προηγούμενης πρότασης.

Πάτε σε έναν γάμο. Θα σχολιάσουν το φαγητό, τις μπομπονιέρες, τα λουλούδια. και όπως είπε και ο
thesa1nt
Το πιο σημαντικό είναι αυτός που διάλεξε και την διάλεξε, το νυφικό δεν είναι ούτε καν το κερασάκι στη τούρτα!

Αλλά μέσα στο πνεύμα της εποχής που ζούμε έχουμε αναγάγει τα ελάχιστα σε πρώτιστα και τα πρώτιστα δεν έχουμε μάθει να τα ακουμπάμε καν.

(Χρόνια πολλά σε όλους, υγεία, αγάπη και φροντίδα)

12.4.09

Το Μεγάλο Άγχος της Μεγάλης Εβδομάδας

Είχα ακούσει για μια φίλη φίλου πριν από τέσσερα χρόνια πως έπαθε κατάθλιψη και αυτή και ο γκόμενός της από το downloading. Ζήτησα να μου το εξηγήσουν γιατί ήταν μου ήταν αδιανόητο. Γέλασα όταν άκουσα για τις κλινικές αποτοξίνωσης από το internet. "Σιγά! Το κλείνεις και δεν μπαίνεις!" είπα η ανόητη.
Μετά έκανα και δεύτερο mail. Ξεκίνησα να κατεβάζω τραγούδια από το Internet. Να κάνω έρευνα από εκεί. Έκανα τρίτο mail για τα subscriptions μου. Έστελνα δουλειά στους καθηγητές μου έτσι. Μετά κατέβαζα όλοκληρα albums. Έβαλα msn. Έκανα myspace. Έκανα acounts από το Youtube μέχρι το GettyImages. Έβαλα skype μιας και είχα camera. Έκανα facebook. Έκανα blog. Στέλνω και μου στέλνουν δουλειά από το internet. Άνοιξα δικό μου ftp. Πλέον δεν χρησιμοποιώ τηλέφωνο αφού μπορώ να κάνω videoκλήση. Και δεν μιλώ για τους φίλους μου στο εξωτερικό. Εντός πόλης απόσταση. Κάνω chat ώρες ατελείωτες. Προτιμώ να στέλνω απάντηση γραπτά όταν πρόκειται για δουλειά και όχι μέσω τηλεφώνου. Περνάω πάνω από 4 ώρες καθημερινά στο Internet.
Εδώ και μέρες λοιπόν με έχει πιάσει βαρύ και μεγάλο άγχος. Πως θα ζήσω χωρίς net πάνω από 5 μέρες;
Εκεί που θα πάω για Ανάσταση το κινητό μου θα πιάνει όταν θέλει και πάλι μόνο sms. Για το κινητό μου δεν με νοιάζει. Μήπως θα δώσω ραντεβού και θα πάρω τηλεφωνο να τους πω αν μπήκαν στο μαγαζί ή όχι;
Το laptop θα το πάρω μαζί μου, δεν τίθεται καν θέμα επ αυτού. Για το βλέπω να μου λέει "Wireless networks are not available". Δεν θα είμαι "online".

Πραγματικά δεν ξέρω, θα είναι μια μεγάλη δοκιμασία πάντως.

7.4.09

10+1 πράγματα που δε ξέρατε για την DQ.

"Και επειδή είμαι τσογλανάκι… καλώ Μαρία, brother και Drama Queen να αποκαλύψουν 10+1 πράγματα που δε ξέραμε γι αυτούς :)"
atithasopneuma
Απριλίου 7, 2009...02:42

1. Έχω σκάσει μύτη με κοκορέτσι στο γραφείο στις 12 30.
2. Έχω πάει πολλές πενθήμερες + εξωτερικό πιτσιρίκι γιατί η μαμά μου δεν είχε που να με αφήσει και δεν χαλάει χατίρι στους μαθητές της. Πολλές γενειές θα έχουν φωτογραφίες μου στην γαλαρία με την ντουντούκα. Ένας τυχερός που μου γυάλιζε έτρώγε κλωτσιές για να καταλάβει επιτέλους πως μου αρέσει.
3. Λέω συνέχεια ψέματα σε αγνώστους για να βλέπω την φρίκη στα μάτια τους. Όταν βλέπω ότι είναι σαλταρισμένοι, έτσι; -Ταρίφας: "Αυτοί οι Αλβανοί πια!" - DQ: "Και εγώ Αλμπανή είμαι και το σύζυγκο προστασία σε μαγαζί νύχτα."
4. Είχα τον πιο όμορφο σκύλο του κόσμου κάποτε και χάθηκε. Δεν το συζητάω ποτέ.
5. Έχω σίγουρα περισσότερα ράμματα από τον JD και τον Kostas L.A. μαζί στο κεφάλι.
6. Λέω τον καφέ με μεγάλη επιτυχία. Αλλά δεν το λέω ότι το λέω για να μην με πρήζουν.
7. Μου έχουν προτείνει να γίνω παρουσιάστρια. Πριν το φανταστώ μου ήρθε η εικόνα της μάνας μου πεσμένη κάτω με 2,4 εγκεφαλικά και 5,2 εμφράγματα.
8. Κοιμάμαι πρώτα στον καναπέ με τα ρούχα και μετά πάω στο κρεββάτι και βάζω πυτζάμες.
9. Στα 17 είχα πάθει καψούρα με ποιον; (Ναι, καλά καταλάβατε. Είμαι κλασική γκόμενα εντάξει; Είχε καλό μπλα μπλα, το αντιλαμβάνομαι πως δεν είναι ωραίος αλλά τότε δεν με ένοιαζε!)
11. Θλίβομαι όταν αρχίζω μια σχέση γιατί από ένστικτο βλέπω τον λόγο που θα φέρει το τέλος. Προς το τέλος χαίρομαι για αυτά που έζησα στην αρχή. Μόλις χωρίσω τον επόμενο καταλαβαίνω πως αδίκησα τον προηγούμενο.

10. Περιμένω την μέρα που θα είμαι απόλυτα συγκεντρωμένη και δεν θα κάνω κανένα λάθος και θα τα κάνω όλα χωρίς άγχος, στην σειρά τους και όπως πρέπει.

6.4.09

Fast forward please before I make a drama out of it!

Τό ΄χω ξαναπεί πως το blogging το άρχισα για ψυχοθεραπεία. Και όντως ξαλαφρώνω κάθε φορά που γράφω και δεν με βαραίνει πια.

Όταν γεννήθηκα, δεν έκλαψα. Δεν έβγαλα κιχ. Ο γιατρός καθησύχασε την μαμά μου πως όλα είναι ΟΚ. Και όντως φάνηκε όταν πείνασα, γιατί με το κλάμα μου απαίτησα για την τροφή μου.

Δεν μίλησα ούτε στο 1 ούτε στα 2 μου. Στα 3 μου με έστειλαν στο παιδικό και όταν πήγε να με πάρει η μαμά μου άκουσε τις νηπιαγωγούς να λένε "Κρίμα τόσο όμορφο κοριτσάκι και να είναι καθυστερημένο." Αλλά δεν ανησύχησε και όντως μια μέρα που είχαμε κόσμο στο σπίτι ανέβηκα σε μια καρέκλα και άρχισα να με δόξα και τιμή τους λέω το τραγουδάκι μου μας μάθαιναν στα νήπια.
Στα 5 αρρώστησα άσχημα. Πολύ. Θυμάμαι να τρέχουμε σε παιδίατρους σε άλλες πόλεις. Τελικά ήμουν απλά αλλεργική στην αντιβίωση που μου δίναν και ήταν όλα ΟΚ. Το πρόβλημα έγινε οξύτερο γύρω στα 11 με ρινίτιδες και αλλεργίες στα μάτια. Εξετάσεις, τσιμπίματα και άλλοι γιατροί. Ποτέ δεν πήρα τα χάπια και όσο περνούσαν τα χρόνια με ενοχλούσαν όλο και λιγότερο. Σήμερα παίρνω το πρώτο λουλούδι της άνοιξης και το βάζω σχεδόν μέσα στην μύτη μου χωρίς κανένα πρόβλημα.
Στα 14 έπαθα μια βαριά κρίση δύσπνοιας στο σχολείο που πίστεψαν ότι είναι βαρύ άσθμα. Πανεπιστημιακοί γιατροί, νοσοκομειακή παρακολούθηση λόγω βεβαρημένου οικογενειακού ιστορικού με τα πνευμόνια μας. Στο τέλος κατάλαβαν πως είχα μια απλή φαρυγγίτιδα και τίποτα το μόνιμο. Μου κάναν πιο πολλές ακτινογραφίες θώρακα από ότι ίσως είχα βγει φωτογραφίες μέχρι τότε. Καπνίζω από τα 16 σαν την τρελή. Μια φορά τον χρόνο αρρωσταίνω και αν.
Στο σχολείο πάλι ένα διάλλειμμα μούδιασε το δεξί μου χερί. ΟΛΟ. Ακολούθησε μια ημικρανία που κράτησε 3 μέρες χωρίς να περνάει με χάπια, ενέσεις και όλα τα γιατροσόφια. Το ξανάπαθα. Στο άσπρο δωμάτιο του εγκεφαλογραφήματος με έπιασε ασφυξία και ζήτησα να βγω. Η γιατρός μου είπε να κάνω υπομονή. Ο πονοκέφαλος μου φάνηκε ένα τίποτα μπροστά πλάκωμα που ένιωθα και αυτό με έκανε να βάλω τα κλάμματα που δεν έβαζα τόσες μέρες από τον πόνο. Ήταν απλώς μια επιμηκειμένη υπερκόπωση. Πλέον όταν με πιάνει πίνω αλκοόλ και περνάει αμέσως.
Έπαθα και άλλα που κάθε φορά με ενοχλούσε πιο πολύ η νοσοκομειακή κατάσταση και οι εξετάσεις που ήταν πολύ πιο άσχημες από αυτό που είχα. Και στο τέλος περνούσε.

Έτσι λοιπόν θα περάσουν και οι επόμενες εβδομάδες. Δεν φημίζομαι για την υπομονή μου. Είναι απλά εξετάσεις. Ελάχιστες κι όλας. Γιατί δεν έχω τίποτα το σοβαρό. Και στο τέλος θα περάσει. Απλά δεν θέλω να ξαναβάλω λευκή ρόμπα.

I AM SUCH A DRAMA QUEEN!

5.4.09

Έβαλα στοίχημα

ότι αντέχω να χορεύω πιο πολύ από αυτόν. Κι όταν βάζω στοιχήματα μουλαρώνω. Οπότε ξεκίνησε η μάχη. Ψάχναμε χώρο να κουνηθούμε, μέσα στο μπούγιο. Εμείς εκεί. Μετά κάπως ήταν πιο άνετα. Εμείς ακόμα εκεί. Ήπια 1 λίτρο νερό εν κινήση. Τα μαγαζί άλλαζε τα τραγούδια επίσης, εμείς εκεί. Δεν έπαιζε να χάσω. Δεν θυμάμαι πόση ώρα πέρασε πάντως σε κάποια φάση δεν είχε μείνει κανένας άλλος να χορεύει. Οι υπέροχες κίτρινες γόβες μου είχαν γίνει γκρι. Το ματσ έληξε ισοπαλία γιατί έκλεισε το μαγαζί. Και είχα και παράπλευρες απώλειες. Έχασα το σκουλαρίκι μου. Μοναδικό κομμάτι σχεδιάστριας και δώρο από πολύ καλή φίλη. Δεν έχω γόνατα και πέλματα σήμερα. Άστα.
Όχι δεν είχα πάρει τίποτα αν και δεν θέλω να δω κανέναν που ήταν χθες στο μαγαζί χθες γιατί φαινόμασταν και κάναμε σαν τρελοί και οι δύο. Κάπως έτσι γα να πάρετε μια ιδέα γιατί δεν θέλω να με θυμούνται από χθες.
Faithless - Why Go? (Official Music Video) - For more funny movies, click here

1.4.09

Άγγλος Καθηγητής/Καθηγήτρια με Ελληνικό Γαϊδούρι/Μουλάρι

Οδηγίες για Έλληνες μαθητές/φοιτητές/σπουδαστές
Handbook of British teachers

Δεν ξέρω αν κάποιος από εσάς πέτυχε στο διάβα του καθηγητή από την Μεγάλη Βρετανία. Για αυτή την καλή τύχη φρόντισε η μανούλα μου από μικρή. Είτε είναι από το Λονδίνο, είτε από την επαρχία. Οι δεύτεροι απλά είναι λίγο πιο φιλικοί και λιγότερο ψώνια εκτός δουλειάς πάντα.
Με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, είναι όλοι ίδιοι. Στην αρχή τα παρουσιάζουν τόσο απλά, όλα. Με την ελληνική συμπεριφορά λες "¨Ελα, μωρέ!" . Μετά ζορίζουν τα πράγματα γιατί θέλουν να δουν δουλειά από εσένα. Λες "Εντάξει, μια ψυχή που είναι να βγει, θα τα ετοιμάσω να τελειώνουμε." Περήφανα τους τα παρουσιάζεις.
Και εκεί ξεκινάνε τα πανηγύρια. Γιατί φυσικά εντάξει καλούτσικο είναι αυτό που έκανες αλλά γιατί δεν διάβασες καλύτερα τις οδηγίες/ την υποσημείωση/ ψυχανεμίστηκες τι ήθελε να πει εδώ ο ποιητής. Στις χειρότερες περιπτώσεις κάτι που σου έχουν δώσει "χαλαρά" να το κάνεις, και το έχεις αντιμετωπίσει έτσι, γίνονται Τούρκοι (ναι, οι Άγγλοι) που δεν το ετοίμασες για την Βασίλισσα γλυμμένο και κορνιζαρισμένο. Μην διανοηθείς να πεις ότι αυτοί δεν σου τόνισαν την σοβαρότητα γιατί εκεί την έχει ^&*%$#.
Τα σχόλια που κάνουν αν είναι στα κέφια τους και αν πέσεις σε καλό άνθρωπο είναι πως αυτό που έκανες δεν κάνει την διαφορά και άλλα γλυκανάλατα βρετανικά με απαξιωτικό ύφος. Όπως πολύ σωστά λέει και ένας φίλος μου Γάλλος "οι Έλληνες σου πατάνε το κεφάλι και σου λένε πως δεν μπορείς να πας παραπέρα, οι Βρετανοί σου πατάνε το κεφάλι κάτω από το νερό για να δούνε πόσο μπορείς να μείνεις χωρίς ανάσα."
Και ξαναπροσπαθείς. Γιατί είσαι μουλάρι που ενίοτε γίνεται γαϊδούρι. Ελληνικότατο αγαπημένο ζωάκι πολύ υπομονετικό και εργατικό. Σου λένε πως κάτι έκανες αλλά εφόσον έχεις τόσο ελεύθερο χρόνο γιατί δεν εξασκείσαι και άλλο; Γιατί έχω προσωπική ζωή και δεν είμαι ξενέρωτη θες να τους πεις, αλλά τους χαμογελάς συμφωνώντας γιατί τους έχει μάθει.
Ξαναπροσπαθείς και σου λένε πως βελτιώθηκες αλλά αφού έχεις δυνατότητες γιατί δεν δοκιμάζεις και αυτό;
Μην τους ρωτήσεις τι να άλλο να κάνεις δηλαδή μπας και ξεμπλοκάρεις γιατί εκεί παίρνεις την απάντηση που μου έδινε και η μαμά μου και με εκνεύριζε γιατί ήξερα ότι ήξερε και δεν μου έλεγε. "Think! Think deeper!" Και εκεί κρασάρεις διότι ο γαϊδουράκος θέλει και το καροτάκι του για να πάει μπροστά! Και είσαι και Ελληνίδα, σου βγαίνει το "'Αι σιχτίρ, αν δεν είμαι για να το κάνω, ας μην το κάνω, τι παιδεύομαι τζάμπα;" Και είσαι και ελληνικό, κοινωνικό ζώο, μέσω του διαλόγου σου βγαίνουν όλα.
Αλλά επειδή είσαι και γαϊδούρα, περνάς στην αντεπίθεση. Τους ρωτάς με το πιο αθώο βλέμμα κάτι που δεν ξέρουν ή κάτι δύσκολο να στο εξηγήσουν. Ή μάλλον ζήτα να σου εξηγήσουν αυτό που σου είπαν. Ρώτα ΓΙΑΤΙ. Εκεί τους έχεις. Έχουν γίνει Βούδες υπομονής και θα σκάσουν μέχρι να καταλάβεις. (Έχει χαθεί βέβαια και όλος ο χρόνος του μαθήματος και δεν πρόλαβαν να σου δώσουν εργασίες, μουαχαχαχαχα!). Επίσης πούλα φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε θεωρητική βάση, κάνε κάτι απλό και τεκμηρίωσε το με φιλοσοφία. Ναιιιι.... Εκεί τό 'χεις! Βάλε και λόγια από έναν Έλληνα και έναν δυτικό φιλόσοφο και αν μη τι άλλο έχεις κάνει "έρευνα".
(Εδώ πρέπει να ευχαριστήσουμε κάποια βιβλία που από την βαρεμάρα μας πέσαν στα χέρια μας στην εφηβεία.)
Μην κάνεις τα παρακάτω θανάσιμα λάθη ως μουλάρι. Μαντέψεις τι συμβαίνει με/σημαίνει κάτι χωρίς να κάνεις έρευνα και τους το δείξεις. Μην αργήσεις σε προθεσμία, μάθημα, χρόνο. Μην χρησιμοποιήσεις απίστευτες δικαιολογίες του &*(ου, εκτός και αν είναι αληθινά καλές και είσαι ταλεντάκι στην ηθοποιία. Μην διανοηθείς να πας για το τέλειο. Απλά θα φας τα μούτρα σου. Μην πεις πως δεν κατάλαβες. Ακόμα και αν όντως δεν κατάλαβες καλά, προτίμησε να μην πεις τίποτα. Και φυσικά ΠΟΤΕ, Ποτέ, ποτέ μην το παίξεις έξυπνος ακόμα και αν είσαι. Θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου. Θα σου κάνουν παρατήρηση πως προσπαθείς λιγότερο από τους άλλους και έχεις τα ίδια αποτελέσματα. (Ναι, έχει συμβεί.)
Κάνε τα παρακάτω ως γαϊδούρι. Καταρχάς ρώτα, ρώτα, ρώτα. Ρώτα και το και, και την τελεία και ξανά τα ίδια. Θα δεις ότι θα είναι πιο προσεκτικοί από ένα σημείο και μετά. Ζήτα την βοήθεια τους. Πρήξτους. Έχουν μεγάλες αντοχές και είναι και πρόθυμοι. Και επειδή είσαι Ελληνίδα και ευχάριστο ζώο με χιούμορ από την φύση σου, στην δίνουν αφού περνάνε καλά μαζί σου και επειδή όμως μπορείς να τους σκάσεις πιο πολύ από ότι σε σκάνε εκείνοι στο τέλος θα ενδώσουν στο επιθυμητό σου αποτέλεσμα (γιούπι!). Αν σε φτάσουν στο Αμήν, βάλε τα κλάματα. Χοντρόπετσος λαός από την φύση τους σοκάρονται με τον δικό μας ευαίσθητο και περήφανο ψυχισμό. Μετά όλα θα πάρουν τον δρόμο τους (και αυτός είναι ο δικός μου).
Τέλος, κάνε και αυτό που σου λένε γιατί ότι έχω μάθει καλά είναι κάτι που ζορίστηκα είτε το να ψάξω είτε να το σκεφτώ αντί αυτών που μου φέραν μπροστά μου έτοιμα για να μάθω.

Δεν ξέρω αν οι προσπάθειες μου αυτή την φορά θα ευοδώσουν, θα σας ενημερώσω πάντως για την επιτυχία στην πράξη των θεωριών μου. Feedback to the theory το λένε (Καλά, πουρές ο εγκέφαλος αυτές τις μέρες..).

24.3.09

JOHNNY WALKER part. 1 - Σε λατρεύω όταν το αλκοτέστ σου είναι για να σου πάρουν το δίπλωμα..

DQ: Αυτός δεν είναι ο Γιάννης;
ΦΙΛΗ: Ποιος αυτός που χόρευες μαζί του και γελούσατε τις προάλλες; Ο John Travolta της βραδιάς; Μάλλον... αλλά τι μούτρα είναι αυτά που έχει απόψε;
DQ: Δεν ξέρω ρε συ.. Κάτι έχει, και προχθές που τον ρώτησα αν είναι καλά μου απάντησε όχι.
ΦΙΛΗ: Δεν είχε πιει ακόμα μωρέ. Αφού φαίνεται ότι είναι χαρούμενος μετά τα πέντε πρώτα ποτά.
DQ: Όχι ρε συ, είχε πιει. Κόκκαλο ήταν, για αυτό δεν ήταν καλά. Ή για ό,τι άλλο είχε πάρει...
ΦΙΛΗ: Πω, πω, μούτρα... Μπήκε η ηλιαχτίδα που σκόρπισε χαρά στο μαγαζί!(Ειρωνικά)

(Τελικά μας χαιρετάει όταν μας είδε, οπότε ήμασταν πλέον σίγουρες πως ήταν ο ίδιος άνθρωπος.)
ΦΙΛΗ: Αυτός δεν ήταν που μιλούσε πιο πολύ από εσένα και που είχατε πάει και για καφέ; Τι παίρνει ρε; Δεν πάει καλά!
DQ: Δεν είναι απίστευτο το ότι είναι ο ίδιος; Και στον καφέ, μπύρες έπινε!
ΦΙΛΗ: Σε πείραξε τώρα που δεν κάθησε να σου μιλήσει;
DQ: Όχι... Μα, δεν μου αρέσει αυτός.. Μου άρεσε εκείνος που χόρευα μαζί του τις προάλλες, και που δεν έβαζε γλώσσα στον καφέ. Ένα πολύ χαμογελαστό παιδί. Πάντως όχι αυτός!

(Μετά από ώρα)
ΦΙΛΗ: Πω, πω... ποτέ δεν ξέρουμε αρκετά καλά κάποιον.. Φαντάζεσαι να προχωρούσε το θέμα; Θα κοιμόσουν κάθε βράδυ με έναν πρίγκηπα που το πρωϊ θα γινόταν βάτραχος!
DG: Χαχαχα! Και τι βάτραχος, ε; ΤΟΞΙΚΟΣ!

21.3.09

DANCE WITH SOMEBODY ΟΝ FRIDAY

Είναι η ψύχωση της εβδομάδας και η χαρά μου όταν το ακούω έξω να κουνάω το κεφάλι μου μέχρι να ζαλιστώ. Λες για αυτό σήμερα να έχω πονοκέφαλο;

16.3.09

Έχω μια γλαστρούλα

που τις λέω τα μυστικά μου. Όχι αυτά τα μυστικά μου. Τα αντίθετα μυστικά μου.
Αυτά που δεν θα ξεστομίσω ποτέ σε κανέναν γιατί είναι τα αντίθετα από αυτά που πιστεύω. Τα όνειρα που με φαντάζομαι στο άλλο άκρο από ότι με ονειρεύομαι. Τις στιγμές που σκέφτομαι πως θα ήταν αλλά φοβάμαι και μόνο στην ιδέα να τις ζήσω. Ότι δεν θα κάνω ποτέ γιατί αυτό κάνουν όλα και το κάναν πάντα.

την ρωτάω. Την αλήθεια να που πει. Για το τι έκανα λάθος. Εκείνη την στιγμή. Και γιατί το συνέχισα. Ξέρω τι έκανα λάθος, αλλά για την γλάστρα μου είμαι πάντα το αγοροκόριτσο με τα μαλλιά πάντα πιασμένα ψηλά που όταν την μάλωναν έπαιρνε το ποδήλατο και εξαφανιζόταν γιατί δεν άντεχε να μην είναι αρκετά καλή.

ξέρει πως θέλω να κάνω ειρήνη με όσους δεν μιλάω.

της ζητάω να τον ψάξει. Να μου τον βρει και μου τον φέρει. Όχι αυτόν. Έναν άλλον. Που δεν λέω σε κανέναν πως με νοιάζει, μην πέσει το κακό το μάτι.

ξέρει πως κάτω από την μαύρη πανοπλία που φοράω τον χειμώνα, μέσα μου κάνω αμάν να ζεστάνει να βάλω το φόρεμα με τα λουλούδια.

της λέω κάθε μέρα ποιους αγαπάω πολύ και ξεχνάω να τους πω γιατί βιάζομαι.

ακούει τα όνειρα μου χωρίς να λέει πως αυτό δεν γίνεται.

την ποτίζω με δάκρυα και γέλια.

την παίρνω μαζί μου όπου και να πάω, αλλιώς θα μου είχε μαραθεί.

Και θέλω τόσο πολύ να την μοστράρω όταν αποφασίσει να μου ανθίσει.

Και αν τα όνειρα μου γίνουν αγκάθια και οι φόβοι μου λουλούδια θα είμαι εκεί για της πω πως ούτε και αυτή ήξερε αρκετά καλά τελικά τι θα μου βγει σε καλό.

10.3.09

Γιου αρ μπιούτιφουλ - Άϊ Λαβ γιου!

Εν έτι 2009 λοιπόν να σας ενημερώσω ποια είναι η νέα μόδα στο καμάκι. Και μιλάω για καμάκι (τάζεις μεταξωτές κορδέλες και δεν έχεις ούτε φύκια). Θύμα της οποίας ηλιθιωδώς έχω πέσει και εγώ (bless me father for I sinned) και δεν είχα πάρει πρέφα ότι δεν είναι χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου αλλά μια γενικότερη τάση των ντεμέκ μπο-μπο γιάπηδων.
Ήμουν σε ένα πάρτυ λοιπόν ημιαποτυχημένο και βαριόμουνα όταν ακούω κάποιον δίπλα μου να το λέει:
"Ο νέος τρόπος προσέγγισης είναι να το παίζεις ψυχολόγος. Χωρίς να ακούς ιδιαίτερα τον άλλον με τις δύο λέξεις που λέει τον ψυχαναλύεις. Και βγάζεις θεωρίες και λες και λες. Αναφέρεις αρκετά επίθετα χωρίς να του βγάζεις σύνδρομα(γιατί σιγά μην έχεις διαβάσει), δεν του λες και κάτι τρομακτικό για να μην τον σοκάρεις. Τον διάβασες τον άλλον; Τον έχεις! Το παίζεις ανθρωπιστής. "Εγώ αγαπώ όλο τον κόσμο". Και πάντα λες γενικότητες. Ποτέ κάτι συγκεκριμένο. Είσαι ένας νέος μικρός Μεσσίας. Για όλους και για κανέναν."
Έσκασα στα γέλια όταν έκανα το link στο μυαλό μου και κατάλαβα πόσο δίκιο είχε και του έδωσα τα θερμά μου συγχαρητήρια για την τόσο εύστοχη παρατήρηση του. (Και μουτζώθηκα για ακόμα μία φορά από μέσα μου πως με αυτές τις μπούρδες με τύλιξε ο άσχημος, έστω και για ένα μήνα, πολύ του ήταν).
Αφού μιλούσαμε με τον τύπο, είχε χιούμορ, μου είπε και αυτός πως μοιάζω με την τάδε (πάλι καλά του έκοψε πως μου το έχουν ξαναπεί), περίμενα εντυπωσιασμένη από το χιούμορ και την ευφυΐα του να πει κάτι έξυπνο. Και εκεί που κάθομαι ήσυχη και φρόνιμη στο τραπεζάκι μας μου λέει:
"Έλα Drama Queen, ανέβα! Η ζωή είναι ωραία! Ιδιαίτερα για μια κούκλα σαν και εσένα!"
Και εκεί βγήκε ο Mr Ζονγκ από την κουρτίνα μου γιατί, φίλτατε, αν η ομορφιά ήταν αντικαταθλιπτικό δεν θα γράφαν οι ψυχίατροι Prozak, θα μας στέλναν κατευθείαν στον πλαστικό!


Για αυτό μου αρέσουν οι άντρες που φοράνε μαύρα.

8.3.09

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ (Μόνες μας χαιρόμαστε!)

Όχι, δεν θα πω "Χρόνια μας πολλά κορίτσια!!!"Γιατί;

Μέσα στο μετρό τηλεφωνώ στην φίλη μου που ήταν super market να μου πάρει ταμπόν και μου λέει η άλλη μου η φίλη κοκκινισμένη "Drama Queen... σε άκουσαν όλοι..." Και; Να ντραπώ επειδή έχω περίοδο ή επειδή χρησιμοποιώ ταμπόν; Νόμιζα ότι μετά το γυμνάσιο τα είχαμε ξεπεράσαμε αυτά, αλλά και η μάμα μου ίδια σκέφτεται. Μου είπε να μην τα έχω σε τόσο εμφανές σημείο στο μπάνιο! ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ "ΕΧΩ ΠΕΡΙΟΔΟ" ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΦΟΡΑΩ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ.

Η ποιότητα σου κρίνεται από πόσους άντρες έχεις πάει και αν κάνεις ξεπέτες (στον ορό της αλήθειας το λένε "one-night stand' για να μην καταλαβαίνουν οι μαμάδες. Βάλτε λοιπόν κορίτσια ένα τεφτεράκι δίπλα το κρεβάτι της και γράψτε +1 για κάθε καινούργιο εραστή και όταν βρεθεί ο άντρας της ζωής σας θυμηθείτε να πείτε 3 όπως είχα διαβάσει κάποτε στο cosmopolitan για να μην σας κακοχαρακτηρίσει και σας περάσει για φτηνές. Επίσης μην είναι και πολύ λίγοι και τον σοκάρετε! Ένας π.χ. στα 24 είναι πρόβλημα. Για ποιον δεν έχω καταλάβει ακόμα... Και φυσικά DELETE στα one-night stand! Δεν το συζητάω! Παίξτο όσο πουτανάκι θες το Σάββατο το βράδυ και την Κυριακή παρθένα. Δυστυχώς και χθες το βράδυ έξω καταπιεσμένες σεξουαλικότητες έβλεπα. ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ "ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΞΕΠΕΤΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΝΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ SEX" ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΦΟΡΑΩ ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ.

Οι απόψεις του είναι δικές σου. Αν π.χ. δεν πιστεύει στην πλατωνική φιλία μεταξύ άντρας και γυναίκας, ξεκόβεις από τους άρρενες φίλους σου. Έχω μια απορία μόνο. Δεν μπορούσες να τους πηδήξεις και πριν αν ήθελες; Τώρα που είναι αυτός στην ζωή σου θα σου έρθει η όρεξη; Πολιτική; Μεταλλαγμένα; Μην ανοίγεις καλή μου τέτοια θέματα. ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ "ΕΧΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΟΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ".

Έκτρωση; Τι είναι αυτό; Ενημερωτικά απλά 1 στις 3 στις ελληνίδες 14 εώς 19 έχει κάνει και μέχρι τα 26 έχει γίνει 1 στις 2. Είναι μια πολύ τραυματική εμπειρία από μόνη της ας μην την κάνουμε και κοινωνικό στίγμα. Αν το διαβάζεις και δεν είσαι υπέρ των εκτρώσεων, μην κάνεις ποτέ, είναι απλό. Αλλά έχουμε το δικαίωμα να ελέγχουμε το σώμα μας και να επιλέγουμε για την ζωή μας, οπότε αν έχεις κάνει να είσαι περήφανη για τις επιλογές σου και μην ντρέπεσαι. ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ "ΕΚΑΝΑ ΕΚΤΡΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΟΥΛΑ". Υποψιάζομαι ότι θα πεθάνω από μαζικό λιθοβολισμό πριν διανύσω 300 μέτρα και η εκκλησία θα με αφορίσει.

Πλέον σταμάτησα να παίρνω το χάπι της επόμενης μέρας για φίλες μου που ντρέπονται να το αρθρώσουν στο φαρμακοποιό με την δικαιολογία "Θα με καταλάβει, δεν φαίνομαι αρκετά ευτυχισμένη ότι είχα οργασμό πριν από λίγες ώρες". Την τελευταία δε φορά που το ζήτησα για την αφεντιά μου ο φαρμακοποιός με ρώτησε "Πόση ώρα έχει που..." και ξαφνικά έπεσε νεκρική ησυχία στο μαγαζί καθώς κρεμόντουσαν όλοι από τα χείλη μου για την απάντηση. ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ "ΘΕΛΩ ΤΟ ΧΑΠΙ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ" ΚΑΙ ΜΠΩ ΕΤΣΙ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ.

Κρίμα τόσα σουτιέν που γίναν στάχτες.
Τα μπλουζάκια δεν θα τα τυπώσω προς χάρη όλων των άρρενων φίλων και πρώην που σκέφτονται σαν και εμένα.
Αλλά είμαστε εμείς οι γυναίκες που είμαστε βαθιά φαλλοκρατικές τελικά. Βάλε λοιπόν μαύρο σουτιέν με λευκό πουκάμισο προς χάρη των παλιών φεμινιστριών τουλάχιστον απόψε. Εγώ θα κάτσω να δω τον αγώνα.

1.3.09

1η του Μάρτη και ήρθε η άνοιξη - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΚΟΛΩΝΙΑ ΤΟΥ

Λένε πως οι αλλεργίες της άνοιξης είναι επειδή το σώμα μας ξυπνά και μας θυμίζουν σε ποια πράγματα έχουμε δυσανεξία. Την άνοιξη ξυπνάν οι φυσικές μυρωδιές, και μαζί της και οι φερομόνες που μας κάνουν να ερωτευόμαστε. Η πιο έντονη μνήμη είναι η όσφρηση. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που συνδέουν τον έρωτα με την όσφρηση, την φυσική μυρωδιά του κορμιού με την επιλογή ερωτικού συντρόφου, και την ικανότητα μας να ερωτευόμαστε με τις νευρικές απολήξεις την μύτης.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος.

Καλός ή κακός λίγη σημασία έχει, καθώς είχε τις στιγμές του, και αναλόγως το ποιον είχε απέναντι και την κατάσταση εκδηλωνόταν ανάλογα.

Του άρεζε πολύ να ζει με τον εαυτό του, αφού βαριόταν τον οποιοδήποτε μετά από μια μέρα. Βαριόταν όμως και τον εαυτό του την επόμενη και έψαχνε άλλον.


Και περνούσε ο καιρός και το καλοκαίρι πέρασε έτσι. Με όποιον έβρισκε κοντά του χωρίς να είναι η πρώτη του επιλογή. Χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο να τον εξιτάρει. Κάτι που να του πάρει την εσωτερική του ανία μεταμφιεσμένη σε εφηβική θλίψη. Γιατί είχε τα προβλήματα του. Και έμεινε πάλι μόνος.


Ήρθε το φθινόπωρο και ούτε τα ταξίδια του τον γέμισαν, ένιωθε την συννεφιά και την βροχή να τον πλακώνουν και του δημιουργούν τάσεις φυγής. Την ρουτίνα απειλητική και παραδεχόταν την αδυναμία του να αφοσιωθεί σε κάτι. Ονειρευόταν άλλα ταξίδια λοιπόν, άλλη ζωή σε άλλα μέρη, και έβαζε στόχους για το αύριο. Το τώρα ήταν λίγο και το δίπλα βαρετά βολικό. Και έτσι έμεινε πάλι μόνος.


Στο διάστημα που ακολούθησε είχε κάποια δικά του ζητήματα να ασχοληθεί. Τα ταξίδια ακυρώθηκαν, αφού ήταν πολύ αργά πια για φύγει. Όλα ήταν εκεί, ίδια, μόνιμα, σταθερά. Η βροχή έγινε χιόνι, και η ψύχρα κρύο και αυτός εκεί που ήταν. Το κρύο στο σώμα σου λειτούργησε αντίστροφα αναγκάζοντας την καρδιά του να ζεσταθεί. Κατάλαβε ότι ίσως τελικά και να ήθελε κάτι το μοναδικό δίπλα του να ασχολούνται μαζί με το υπέροχο εγώ του, καθώς οι εποχές διαδέχονταν η μία την άλλη. Αλλά ήταν πολύ αργά για τον χαμένο χρόνο και πολύ αργά για τον μελλοντικό χαμένο χρόνο. Γιατί η άνοιξη είχε έρθει για όσους μπορούν να μυρίσουν.

Και έτσι έμεινε (για πάντα;) μόνος.


27.2.09

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ (καημένη μου αστική τάξη)

Στην Ελλάδα όλοι νομίζουμε πως το έθιμο των αποκριών είναι διονυσιακό. Έτσι δεν διδάσκουν στο σχολείο και στα κατηχητικά; Καρναβάλι από το carne(κρέας), οι τελευταίες μέρες που και ο ίδιος ο Θεός σου επιτρέπει να φας κρέας και να το ρίξεις λίγο έξω πριν την Σαρακοστή. Μπορεί οι καταβολές στο βάθος του χρόνου ενδεχομένως και να είναι διονυσιακές, βέβαια και η ομοιότητα των αναγκών της ανθρώπινης ψυχής και του σώματος είναι συγκλονιστική σε όλους τους αιώνες και σε όλους τους πολιτισμούς, αλλά πως καθιερώθηκε στην μεταμεσαιωνική Ευρώπη το έθιμο να φοράμε μάσκες;

Για όλα φταίει το Baroque και οι αριστοκράτες! Στην Αναγέννηση λοιπόν και συγκεκριμένη στην ύστερη Αναγέννηση έγινε το οικονομικό boom της Ευρώπης και συγκεκριμένα της αστικής τάξης. Αναπτύχθηκε ο τριτογενής τομέας, το εμπόριο και κατά συνέπεια άρχισε να συγκεντρώνεται χρήμα σε αστούς που δεν είχαν καμία σχέση με αριστοκρατικούς τίτλους και γαλάζιο αίμα. Οι αριστοκράτες τότε και επειδή ήταν αριστοκράτες γίναν ακόμα πιο πολύ φεουδάρχες, κατείχαν δηλαδή μεγάλες εκτάσεις γης στην ύπαιθρο, από ότι ήδη ήταν γιατί ήταν αριστοκράτες και έπρεπε να δείξουν την υπεροχή τους, οπότε εγκατέλειπαν σιγά σιγά τα σπίτια τους στα αστικά κέντρα ως μόνιμη κατοικία για τις επαύλεις τους στην επαρχία.

Έτσι γεννήθηκε το Rococo στην Γαλλία που στην Ελλάδα το βλέπουμε σε κάτι κεντήματα προίκας νέων κορασίδων του 60' στα χωριά που η βοσκοπούλα με τα πλούσια στήθη τραγουδάει στον σένικο νεαρό αριστοκράτη πάνω σε μια κούνια από λουλούδια πλαισιωμένοι από αμνοερίφια.'Αλλωστε η ύπαιθρος και το βουκολικό τοπίο παρείχε άπλετο χώρο για τις ξεπέτες και έρωτες της αριστοκρατίας και με την συναινετική σιωπή των καλαμιών και του γρασιδιού που δεν λέγαν τίποτα παραέξω που να διασύρει το καλό τους όνομα. Κάποτε όμως τα βαρέθηκαν και αυτά, και έφτασε στα αυτιά τους πως οι αστοί έμποροι και τεχνίτες περνούσαν καλά στην πόλη, μέρη που δεν θα μπορούσαν να εθεαθούν ανάμεσα σε αυτούς τους παρακατιανούς σπιλώνοντας την γονιδιακή τους σύνδεση με τον βασιλιά.

Οπότε τι σκέφτηκαν; Να φορέσουν ένα προσωπείο. Ανενόχλητοι και καθώς η περίτεχνη και βαριά φορτωμένη μάσκα τους έδειχνε την καταγωγή τους και το τι είναι χωρίς να προδίδει το ποιοι είναι, μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στην πόλη και στα κρασοπωλεία κάνοντας ότι γουστάρουν και να συναστραφούν με όποιον ήθελαν και σε όποιο βαθμό, χωρίς συνέπειες. H μάσκα δηλαδή είχε κοινωνική έννοια.

Δεν άργησε να τους μιμηθεί φυσικά και η μέση αστική τάξη που δεν είχε την πολυτέλεια να μην έχει την έγκριση του καλού θεού σε ότι κάνει και της διατήρησης της τιμής της, οπότε ήρθε και η περίοδος πριν από την Σαρακοστή σαν ευχάριστη ανακούφιση στην δικαιολογία που έψαχναν να βρουν για να το κάνουν και αυτοί.

Εξαίρεση αποτελεί το καρναβάλι της Βενετίας. Γενικά η Ιταλία γνώρισε πρώτη την Αναγέννηση πολύ πιο πριν από ότι όλη η Ευρώπη και το Rococo δεν την άγγιξε ποτέ. Η Βενετία σαν πόλη και σαν λιμάνι, αποτελούσε ένα καταφύγιο για διανοούμενους και καλλιτέχνες, κατοικημένη από ένα μεγάλο ποσοστό αλλοεθνών και αλλόθρησκων με πολύ μεγάλη οικονομική και εμπορική δραστηριότητα. Έτσι αυτό το κράμα διαφορετικότητας αφού ζούσε στην ίδια πόλη κιόλας, κάπως έπρεπε να συναστραφεί. Και ήθελε να συναστραφεί. Ήθελε να εκφράζει τις νεοτεριστικές ιδέες και να τις μοιραστεί, να ερωτευτεί κρυφά κάτω από τον αυστηρό καθολικισμό ή όποιας άλλης θρησκείας υπαγόρευε τα πρέπει και τα μη Ίσως σε αυτές τις βενετσιάνικες μάσκες να χρωστάμε τις συνωμοσίες των διαφωτιστών και της διάδοση της φλόγας του πνεύματος και της τέχνης.


ΚΑΛΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΚΡΕΠΑΛΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ.

Προσωπικά εγώ ντύνομαι καρναβάλι και κρεπαλιάζω ολ γίαρ λονγκ οπότε θα βάλω ένα φόρεμα που φόρεσα και τα Χριστούγεννα, λουλούδια από φτερά και κορδέλες, που και αυτές τις έχω βάλει (απλά ίσως όχι όλα μαζί πάνω στο κεφάλι) και θα πάω στο μπαρ που πηγαίνω ολ γίαρ λονγκ χωρίς μάσκα.

22.2.09

HUGE fan of ΠΑΛΑΙΟΚΩΣΤΑΣ

Μόλις απέδρασε ξανά με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού ο Παλαιοκώστας. Ναι, ο ίδιος, πάλι, με τον ίδιο τρόπο, από τις ίδιες φυλακές. Έμαθε τον τρόπο, έμαθε και τον δρόμο. Και πολύ έμεινε, βαρέθηκε ο άνθρωπος εκεί μέσα...

Αν το δυς εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, και αν αυτός ο άνθρωπος έχει γίνει απειλή για την ζωή κάποιου πολίτη, και αν και η αστυνομία έχει γίνει απειλή για τους πολίτες δεν μου μένει να γίνω φαν αυτού που φοβάμαι λιγότερο.