KISMET ή αλλιώς το μεγάλο ΔΕΛΤΑ

Έχω πεταχτεί στο γραφείο της φίλης μου για κάτι δουλειές και έχει έναν πελάτη περιπτωσάρα ελληνοαμερικανό άνω των 65, με την νοοτροπία ελληνάρα "Κορίτσια να σας κεράσω καφέδες;" και με εκνευρίζει ακόμα περισσότερο γιατί καιγόμουν εκείνη την μέρα στις δουλειές και ούτως ή άλλως πάντα έχω τα νεύρα μου το πρωί. Με τα πολλά, τον βοηθάω σε κάτι για να φεύγει μια ώρα αρχύτερα και να παίρνω σειρά, "θα σου πω την μοίρα σου" μου λέει για να στο ανταποδώσω." Άνοιξε τα δάχτυλα του δεξιού σου χεριού."
Τα βλέπει, "Είσαι κριάρι" μου λέει. (Έχω μείνει λίγο μαλάκας γιατί όντως όλα τα της τύχης κτλ. στον Κριό τα έχω).
Έχω φέρει τα δάχτυλα μου σε απόσταση 5 εκατοστών από τα μάτια και ρωτάω με απορία "Όλα αυτά, εδώ τα είδατε;"
"Κοίτα τα μάτια μου" μου λέει. Ο τύπος είχε τα πιο διαφορετικά μάτια που έχω δει, κάτι σαν τον David Bowie, καστανό σκούρο το ένα, μελί ανοιχτό το άλλο.
Πήρα θάρρος και εγώ λοιπόν και ρώτησα "Αχ, δείτε να μου πείτε, στο μεταπτυχιακό θα με πάρουν;".
Όπως όλες οι Πυθίες ξεκάθαρη απάντηση δεν μου έδωσε, και το θέμα πήγε πάλι στο αναπόφευκτο.

"Θα παντρευτείς μου" μου λέει. "Θα σε χτυπήσει ο έρωτας κατακούτελα εσένα πριν τα 30 και θα κάνεις και παιδί"
Πετάγεται η φίλη μου και με αυστηρό ύφος τον αναιρεί " Μα η Drama Queen είναι κατά του γάμου!"
Ακόμα πιο εκνευρισμένος και σίγουρος για αυτό που "είδε" της λέει "Πάρε τον τηλέφωνο μου! ΓΡΑΨΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΟΥ! Μέχρι να φτάσει η φίλη σου 32 να με έχεις πάρει τηλέφωνο!"
....
Με κοιτάει μετά με δυσαρέσκεια κάπως "Είσαι κρύα γυναίκα γιατί; Έχεις όλη την θηλυκότητα πάνω σου και μέσα σου είσαι κρύα.."
Ξαναπετάγεται η φίλη μου και πάλι με υφάκι τον διορθώνει "Είναι πολύ ευαίσθητη για αυτό, και το κρύβει έτσι."
... (Άντε λέω το λύσαμε και αυτό με το μεταπυχιακό τι θα γίνει;)

"Είχες και μια αποτυχία στον έρωτα πρόσφατα, αλλά φταις εσύ!" μου λέει κατηγορηματικά.
Εκεί μου ήρθε να τον διαολοστείλω, δεν μιλούσα τόση ώρα για να μάθω αυτό που θέλω αλλά όχι να βγούμε και κουρεμένοι.

"Ναι, οκ, με το μεταπτυχιακό ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ;"
"Έχεις 2 μεγάλες τύχες επαγγελματικά και θα κάνεις λεφτά στην ζωή σου, και θα ζήσεις και πολύ."
"H Drama Queen σίγουρα θα κάνει λεφτά" ξαναπετάγεται η φίλη, "έχει όλη την αισθητική!"

Εκεί απελπίστηκα γιατί απάντηση ΔΕΝ έπαιρνα.
"Τελικά;" τον ρωτάω ξεφυσώντας.
"Ποιον Λεωνίδα ξέρεις;" με κοιτάει ανακριτικά. "Κανέναν..." απολογούμαι... "Ένα Δ" μου λέει τότε. "ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΛΤΑ!"
.....
.....
.....
.....

.... Δε Μάστερ θα είναι να δεις....

Κόπηκε το internet στο γραφείο..

... και από εκεί που δεν ακουγόταν κιχ στο γραφείο και ήμασταν όλοι προσειλωμένοι στα pc μας,
μαζευτήκαμε όλοι πηγαδάκι και αρχίσαμε να μιλάμε μεταξύ μας.

Γίναμε Βίδες

Μετά από μια φάση άρνησης που πέρασες τους τελευταίους δύο μήνες αφού χωρίσατε, σου την δίνει να βλέπεις το σπίτι μέσα στις κούτες και αποφασίζεις να πάρεις επιτέλους την κατάσταση στα χέρια σου και να το φτιάξεις. 

Ανοίγεις κούτες, τρως σκόνη, πετάς πράγματα, γεμίζεις τον τόπο κολλητική ταινία, το κοπίδι παίρνει φωτιά! Ιδρώνεις, ψοφάς αλλά νιώθεις ικανοποίηση που στήνεις μόνη σου την βιβλιοθήκη! (Βέβαια προς το παρών απλώς έχεις κάνει ένα λόφο με 1.231.023 βιβλία και άλλα τσίτζιλι-μίλιτζι στο χωλ). Και εκεί που παλεύεις μόνη ανάμεσα σε δύο σίδερα δυο φορές όσο εσύ με τρόμο συνειδητοποιείς πως ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΙΔΕΣ.

Δεν βάζεις τα κλάμματα, ούτε παθαίνεις κρίση. Απλά αν μπορούσες να εκφράσεις τα νεύρα σου εκείνη την ώρα θα μπορούσες να βρυχηθείς σαν το λιοντάρι της Paramount. 

Το ανακοινώνεις λοιπόν σε όλους όσο κάνεις το σπίτι ακόμα πιο *ώλο από ότι ήταν. Στην κολλητή σου που σου είπε ότι θα βγει με έναν καινούργιο την ώρα που μανιασμένα ψάχνεις τα ντουλάπια της κουζίνας, σε έναν φίλο που σου έστειλε μήνυμα όσο ξεσκίζεις και τις υπόλοιπες κούτες, στην μαμά σου. Και όλο αυτό το κακό για 4 μικρές βίδες. 

'Ολοι τους ξέρουν πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον πάρεις τηλέφωνο και να πεις 

"'Ελα! Εγώ είμαι, για πες, τις βίδες για την βιβλιοθήκη που τις έβαλες στην μετακόμιση;"

Το ίδιο και εσύ. Οπότε συνεχίζεις να ξεσκίζεις το σπίτι καλύτερα από το FBI στις ταινίες.

Την επόμενη μέρα όλοι σε πήραν να σε ρωτήσουν αν είσαι καλά αλλά κυρίως ΑΝ βρήκες τις βίδες.

Φυσικά και τις βρήκες. 

Καμιά προτωτυπία αυτός ο άνθρωπος. Τις είχε κολλήσει δίπλα στα σίδερα της βιβλιοθήκης με μια ετικέτα "Βίδες βιβλιοθήκης".

Κυριακή, τα μπάνια του λαού

Ναι! Είσαι αποφασισμένη να περάσεις καλά σήμερα. Οργανώνεται το πουλμανάκι της χαράς, όλα τα ζευγαράκια από την πλευρά του καλού σου (σόι, φίλοι, κτλ,)  και  από την δική σου (κολλητή, φίλοι φίλων που έχουν και άλλων φίλων) θα καταλήξουμε όλοι στην ίδια παραλία μέσω της Αγίας Αττικής Οδού.

Απλώνεις πετσέτα και την πέφτεις με freddoccino και τα τσιγάρα σου στην πετσέτα και απολαμβάνοντας όμορφα και ήσυχα το μπλε που διακόπτεται από τους άλλους 3.000 που είχαν την ίδια φαεινή ιδέα με σένα.

Ο καλός σου πάει με τα άλλα αγοράκια να παίξει (σου πετάει κάτι τύπου «θέλω να δω αν είμαι σε φόρμα και αν είναι κάποιος καλύτερος», αλλά είναι σύνδρομο καταδρομέα αυτό, οπότε κάνεις πως δεν ακούς) και εσύ χαίρεσαι γιατί μόλις κατέφτασαν οι δικές σου φιλεναδίτσες. Τι καλά!

Μετά από μία ώρα και αφού η συζήτηση έχει πάρει φωτιά – το ίδιο και τα φτυάρια μας – και φωνάζουμε τόσο που ξεχάσαμε ότι έχουμε κόσμο γύρω μας, τσιροκοπάει ο δίπλα και συνειδητοποιούμε ότι  δεν είμαστε μόνες  μας.

-       ΠΩ!!! ΜΑΚΑΚΑ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΑΥΤΟ;

Πέρασε το μπαλάκι με 40km/h και έσπασε τον καφέ ενός παιδιού που καθόταν στην άλλη άκρη της παραλίας.

Γελάμε κάτω από τα μουστάκια μας όλες και συνεχίζουμε. Μετά από λίγο ο παραδίπλα (ξέρεις είναι αυτά που βλέπουν τα πρώτα τραπέζια και μεταδίδονται από στόμα σε στόμα και σε εμάς τους πίσω):

-       ΜΑΚΑΚΑ του φύγε η ρακέτα σφαίρα και έσκασε δίπλα στο κεφάλι ενός παιδιού. Νεκρός για εκατοστά θα ταν.

Σταματάμε την κουβέντα και αναζητάμε με τα μάτια μας τον killer της παραλίας. Εμείς και οι υπόλοιποι 3.000.

-       ΝΑ! Αυτός εκεί με το μαύρο μαγιώ, (συνεχίζει o speakerman)

Και παγώνουμε όλες και όλοι στην παρέα.

Και εκεί παίζει το τραγούδι για μένα: «Αυτός ο άνθρωπος αυτός, ήταν ο άλλος μου εαυτό, ήταν το άλλο το μισό από το μισό μου».

Και γιατί ίσως θα πρεπε να του πάρεις τα κουβαδάκια του για να παίζει άλλη φορά στην παραλία. Πιο ασφαλές...