Η βιομαχανία γύρω από τον Μητσάρα

Δεν θα μακρολογήσω γιατί και πως πάντως ένας φίλος πολύ ορθά και έξυπνα τεκμηριωμένα βάλθηκε να μου κάνει δώρο για το Πάσχα ένα Νίμο. Εκτός του πόσο θύματα ήμαστε και οι 2 μας αυτός στα 35 και εγώ στα 24 της δυτικής χολυχουντιανής κουλτούρας, κάναμε σαν μικρά παιδιά από την χαρά μας που θα πάρουμε (θα ψωνίσουμε μαζί γιατί εκεί είναι όλη η ηδονή) το ψαράκι μου.
Βρίσκουμε ένα pet shop 100 μέτρα από το σπίτι μου. Μας ενημέρωσαν προς μεγάλη μας ξενέρα πως αυτό το ψάρι είναι τροπικό και θέλει καλοριφέρ το ενυδρείο του τον χειμώνα και air-condition το καλοκαίρι για να διατηρείται ακριβώς και αυστηρά στους 27 βαθμούς Κελσίου. Εδώ να σημειώσω πως το σπίτι που μένω τώρα όχι απλά δεν έχει θερμοστάτη τον χειμώνα αλλά ούτε καν air-condition. Δεν πτοηθήκαμε όμως, πήγαμε για ψάρι και με ψάρι θα φεύγαμε.
Με κατανόηση ο ιδιοκτήτης μας συνέστησε να στήσουμε ένα ενυδρείο και μετά σιγά σιγά αφού αποκτήσουμε εμπειρία να πάμε και για το Νίμο. Και έτσι ξεκινήσαμε να διαλέγουμε ενυδρείο. Και επειδή ήταν και δώρο άφησα στον φίλο μου όλη την χαρά του να διαλέξει. Αναμενόμενα, ήταν τόσο ενθουσιασμένος που διάλεξε το μεγαλύτερο, το ομορφότερο με τα περισσότερα κομφόρ που στο μέλλον θα μπορούσαμε να βάλουμε και αληθινά φυτά. Δεν βλεπαμε τιμές από την χαρά μας.
Μετά ήρθε το χαλίκι. Είχε εκείνα τα απαίσια φωσφορούρα πολύχρωμα ενώ εγώ σκεφτόμουν κάτι σε λευκό. Αφού μας έκαναν μια διάλεξη ότι το λευκό δεν είναι καλό για το ψαράκι και να μην βάλουμε άλλα και όλα αυτά για το καλό του ψαριού διαλέξαμε και σακούλες από χαλίκι. Δεν βλέπαμε τιμές φυσικά γιατί ήταν για το καλό του ψαριού.
Πιο πάνω ήταν τα διακοσμητικά. Φυτά, πετρούλες, παιχνιδάκια και στην άκρη... ο Νίμο!!! Αμέσω το πήραμε αφού χοροπηδήξαμε από το χαρά μας, είχε μηχανισμό που έβγαζε μπουρμπουλίθρες, άνοιγε το στόμα, χαμός! Εννοείται ότι όσο κι αν έκανε θα το παίρναμε διότι αυτό γουστάραμε.
Μας φόρτωσαν επίσης με μπουκαλάκια με διάφορα υγρά, άπειρες οδηγίες ξανά και ξανά πως να στήσουμε το ενυδρείο για να μην μας μείνει το ψάρι στον τόπο, πόσες ώρες πρέπει να μένει ανοιχτή η λάμπα του ενυδρείου, που να το βάλουμε και όλα αυτά για την ευημερία του ψαριού. Μας έδωσαν την κάρτα τους και μας είπαν για ότι χρειαστούμε να μην διστάσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους ή σε περίπτωση ανάγκης. Στο τέλος διαλέξα και ένα ψάρι.
Βγαίνοντας από το pet shop και όλο αυτό το φορτίο με το άγχος και την ευθύνη για το "παιδί", και τόση πλύση εγκεφάλου που φάγαμε ήταν σαν να βγαίναμε από το μαιευτήριο με το αληθινό παιδί μας: εγώ με τον Μητσάρα στην αγκαλιά να τον κανακεύω με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τα μάτια μου 1.014 μην τυχόν (γίνει σεισμός;) μου πάθει τίποτα, ο φίλος μου από πίσω με όλα αυτά τα πράγματα φορτωμένος και αγχωμένος για το πως θα στήσει το ενυδρείο να χαίρεται με την χαρά μου, και οι δύο με ένα ερωτηματικό αν θα φανούμε αντάξια υπεύθυνοι και αν θα τα κάνουμε όλα σωστά.

Ο λογαριασμός βγήκε με έκπτωση επειδή μας συμπάθησαν (και όχι επειδή τους κάναμε καλή μπάζα) 3ψήφιος ενώ το χρυσοψαράκι μου μας το κάναν δώρο αφού έκανε μόλις 1,5 ευρώ.

Κάντε το πείραμα μόνοι σας. Πάτε για καφέ στα Starbucks. Έχει moccafreddoccino macchiato caramelomocca light grande, γλυκά, μουσική, κούπες, βιβλία, μπρελόκ, σκεύη και δεν ξέρω πόση ώρα θα σας πάρει να καταλάβετε την ειρωνία της προηγούμενης πρότασης.

Πάτε σε έναν γάμο. Θα σχολιάσουν το φαγητό, τις μπομπονιέρες, τα λουλούδια. και όπως είπε και ο

thesa1nt
Το πιο σημαντικό είναι αυτός που διάλεξε και την διάλεξε, το νυφικό δεν είναι ούτε καν το κερασάκι στη τούρτα!

Αλλά μέσα στο πνεύμα της εποχής που ζούμε έχουμε αναγάγει τα ελάχιστα σε πρώτιστα και τα πρώτιστα δεν έχουμε μάθει να τα ακουμπάμε καν.

(Χρόνια πολλά σε όλους, υγεία, αγάπη και φροντίδα)