Βασικά είμαι με το πουλόβερ του Εργένη μες το σπίτι, εκείνα που τσιμπάνε γιατί είναι μάλλινα μάλλινα, πληκτρολογώ μέσα από τα μανίκια σχεδόν, και είμαι μία μπάλα από πάνω. Θα μπορούσα κάλλιστα να είμαι και 100 κιλά με αδύνατα πόδια με αυτά που φοράω, θα μπορούσα να γίνω ένας τόφαλος και να μην το πάρει κανείς χαμπάρι με το στυλ "boyfriend" που έχω υιοθετήσει από ανάγκη, γιατί τα γυναικεία ρούχα είναι τα πλέον αντιπρακτικά, εκτός και αν πρόκειται για στολή σκι.
Λόγω κρύου τα μαλλιά μου θέλουν λούσιμο κάθε μέρα σχεδόν επειδή λαδώνουν ενώ έχω ξηρά μαλλιά σε φυσιολογικές θερμοκρασίες. Φυσικά δεν υπάρχει χειρότερο γιατί δεν μου πάει η καρδιά να ξεβρακωθώ για να μπω στην μπανιέρα ούτε για αστείο. Πραγματικά αν δεν είχα να βγω έξω στην κενονία θα πλενόμουν ξανά με το καλό όταν ανέβαινε η θερμοκρασία. Φυσικά δεν ξέρω πόσα κιλά είμαι γιατί να ανέβω στην ζυγαριά με τα εσώρουχα, ούτε για αστείο, απλά λέω πως είμαι στα ίδια.
Εγώ ξεχάσει ότι έχω σώμα θαμμένο κάτω από φανέλες, κορμάκια, μάλλινα καλσόν και κάλτσες. Το μόνο που θυμάμαι είναι τα χέρια που ξεφλουδίζονται, έχουν κοπεί, έχουν και λίγο γράσο γιατί μου βγήκε η αλυσίδα από το ποδήλατο σε κεντρική λεωφόρο και τα θυμάμαι γιατί με "τραβάνε" ακόμα και τώρα που γράφω, όχι για κανένα άλλο λόγο. Υπάρχει και ένα καλό στην όλη υπόθεση βέβαια ότι μαζί με το σώμα μου ξέχασα και το σουτιέν καθώς είναι παντελώς άχρηστο. Χθες έβαλα έτσι για να το θυμηθώ, και ένιωσα μια καταπίεση και το πέταξα πάλι.
Φυσικά το ποδήλατο, ποδήλατο. Α... όλα και όλα! Οι μηχανές των αυτοκινήτων έχουν πρόβλημα, εσύ κύριος ζεσταίνεσαι. Το θέμα είναι να γκαζώνεις και να μην σταματάς, ούτε στο κόκκινο γιατί αν κρυώσουν τα πόδια σου και πάθεις καμιά κράμπα δεν θα μπορείς να κάνεις ποδήλατο μετά.

Μη γελιέστε. Το τσιγάρο δεν κόβεται επειδή παγώνει η ανάσα σου. Δεν καπνίζω μέσα στο σπίτι, βασικά το σιχαίνομαι να βρωμάει τσιγαρίλα, και θέλω να καπνίζω μετά τις 6 το απόγευμα. Έχω βάλει στόχους και πολύ περήφανα ανακοινώνω πως κάνω 1-5 τσιγάρα την ημέρα πλέον. Αλλά ρε φίλε με τον υπέροχο εσπρέσσο μόκα που έκανα με τα χεράκια μου και τον πασπάλισα και με κακάο από επάνω και έτσι όπως άχνιζε, βγήκα στους -3 σήμερα στις 7 το πρωί στο μπαλκόνι σαν τον τρόφιμο ψυχιατρίου που λέει και η μάνα μου να καπνίσω.
Το μόνο που με στεναχωρεί είναι ότι δεν θα μπορώ να πάω αύριο στην πλατεία που μαζευόμαστε και κάνουμε χούλα χουπ πίνοντας μπύρες. ΦΑΚ!
Υ.Γ. Θα αγοράζω παγοπέδιλα σαν κίνηση στρατηγικής! Αφού μου αρέσει το πατινάζ να έχω ένα λόγο να χαίρομαι για το παγόκρυο. Και να βγαίνω από το σπίτι επίσης για να πάω μέχρι το παγοδρόμιο...
Υ.Γ.2 Κομμένο το ποδήλατο. Ρίχνει ΤΟΣΟ ΧΙΟΝΙ όσο δεν έχω ξαναδει στη ζωή μου.
Υ.Γ.3 Στην φωτογραφία ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ.