Τι θες να φάμε την Πρωτοχρονιά;

Τελευταία έχει αρχίσει να επιδεικνύω οργανωτικές ικανότητες σε μία χώρα που φημίζεται για αυτό, ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο μου πρότεινε να το γυρίσω στο project&team management. Tου απάντησα πως δεν θέλω να πεθάνω στα 40 από καρκίνο.

DQ- Τι θες να φάμε την Πρωτοχρονιά;

E- Χαχαχα! Καλό! Μωρό μου, ΤΙ ΛΕΣ;

DQ- Λέω ότι όταν γυρίσουμε από το ταξίδι το ψυγείο θα είναι άδειο και όλα θα είναι κλειστά.

E- ....Πω,πω...έχεις δίκιο..

DQ- Λοιπόν κότσι γουρουνόπουλοy με πατάτες και σταφίδες στον φούρνο πως σου φαίνεται;

E- Ό,τι θες, άλλωστε εσύ τα κανονίζεις όλα καλύτερα!

DQ-...

E-Εισιτήριο έκλεισες;

DQ-Όχι... μόνο αυτό δεν έκανα ακόμα. Το βρήκα όμως, θες να το κλείσεις εσύ;

Μαλώναμε για μία ώρα στο τηλέφωνο, ποιος θα ψωνίσει ισοθερμικές φανέλες και κάλτσες(αν και προσφέρθηκε βλέπω να το κάνω εγώ), ποιος κλείνει εισιτήρια (εγώ), ποιος κλείνει ξενοδοχεία(εγώ) για τα άπειρα ταξίδια που έχουμε κάνει, ποιος κανονίζει που και τι(εγώ), ποιος ετοιμάζει πλάνο(εγώ), και επειδή σηκώθηκε από το κρεβάτι να κλείσει ένα εισιτήριο που του πήρε 10 λεπτά μου είπε ότι του γκρίνιαζα μία ώρα ενώ αν το είχα κάνει μόνη μου θα τελείωνε το θέμα νωρίτερα.

Τελευταία παρέχω γραμματειακή και ταξιδιωτική υποστήριξη στον Εργένη και σε άλλα άτομα, αναλαμβάνω καταστάσεις που σκάτωσαν άλλοι και απλά τις τελειώνω, καλά δεν περιμένω ευχαριστώ, απλά, λίγο pampering λίγη φροντίδα και προδέρμ που και που για να τραβάει ο γάιδαρος.

Και αν αναρωτιέστε πως έφτασα ως εδώ να σας πω πως ήμουν το πλέον ανοργάνωτο άτομο, ποτέ δεν είχα συγκεκριμένη ώρα που έπρεπε να πάω για ύπνο, φάω, δω τηλεόραση, διαβάσω, ενίοτε η μάνα μου δεν με άφηνε να βγω μέχρι να συμμαζέψω το δωμάτιο μου γιατί δεν μπορούσε να φτάσει στο μπαλκόνι να απλώσει ρούχα πατώντας πάτωμα, και γενικα ήμουν του παρά 3 ή του και 5.

Ψυχαναγκασμούς να ξέρω που θα θέλω να κάνω διακοπές το καλόκαίρι ή αν θα βγω το Σάββατο, ευτυχώς δεν έχω και δεν επιβάλω σε κανέναν. Ότι ταξίδια πήγαμε με τον Εργένη το κανονίζαμε 2 μέρες πριν χωρίς να έχουμε ιδέα, αλλά πλέον όσο τα οικονομικά μου στενεύουν τόσο κανονίζω πιο νωρίς. Όσο το μεταπτυχιακό τελειώνει τόσο κοιτάω το πρόγραμμα και έχω "κλείσει" μεχρι το καλοκαίρι.

Όλα ρέουν πιο ομαλά και τα πληρώνω λιγότερο. Και δεν αναγκάζομαι να φορέσω λερωμένα ρούχα γιατί η ντουλάπα μου αποτελεί υπόδειγμα. Αλλά θέλει χρόνο. Και ενίοτε γίνομαι δυσάρεστη και συχνά τσατίζομαι κρατώντας την ψυχραιμία μου. Και είναι εύκολο να βασίζονται πάνω σου για τους άλλους αλλά όχι για σένα.

Προσπαθούσα σήμερα να θυμηθώ πόσο ωραία πρέπει να ήταν να είμαι ο παλιός μου ανοργάνωτος εαυτός.