HOW MUCH I HATE MARKETING GUYS!!!

Τους μισώ, τους μισώ, τους μισώ!!! Όποιον έχει σπουδάσει marketing και το εξασκεί.

Σε κοιτάν περίεργα επειδή δεν κουβαλάς ΠΟΤΕ ομπρέλα, φοράω σκούφο, και στην τελική ΕΓΩ βρέχομαι, εσύ με το κοστουμάκι σου κύριος ήρθες, κύριος θα φύγεις, τι σε κόφτει;

Σε βρίσκουν αναρχοεφηβάκι στο μυαλό επειδή θες να γράφεις σε λευκές Α4 και όχι σε μπλοκ αφού βρίσκεις περιοριστικές τις μικρές στενές γραμμές για τον γραφικό σου χαρακτήρα.

Στο παίζουνε γλυκούληδες και νομίζουν ότι ψαρώνεις. Έλεος!!!!! Ποσο γλυκός μπορεί να είναι κάποιος που πληρώνεται για να κάνει την ζωή των άλλων δύσκολη;

Νομίζουν ότι δουλεύουν για την ΝΑΣΑ και έχουν το αντίστοιχο τουπέ, ενώ πουλάν αέρα κοπανιστό σε μια χώρα που guess what??? Δεν υπάρχει marketing!!!!

Τα meeting μαζί τους δεν τελειώνουν ποτέ! Ενώ δεν έχουν και τίποτα να πουν. Απλά σου λεν ότι είναι οι καλύτεροι και πόσο μαμάτος είναι ο πελάτης τους.

Στις προσωπικές τους σχέσεις κάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο. Πουλάν το εαυτό τους για πρίγκηπες μέχρι να τους φιλήσεις και να γίνουν βάτραχοι.

Τέλος εκτός του ότι πιστεύουν ότι είναι οι μαμάω και δέρνω, ζουν στο δικό τους διαπλανητικό σύστημα που ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι όλοι τους λατρεύουν και πως είναι popular.

Είπα ότι τους μισώ ή το ξέχασα;

Food for thought

Ο Καφρος και ο καφριλος (Νο. 2)

(Το post αποτελεί συνέχεια {και τέλος} του Κάφρου και Καφρίλου. Παρακαλώ διαβάστε πρώτα το ΝΟ. 1, για να εγκλιμαστείτε!)

Και αφού έχεις κάνει meditation όλο το βράδυ με την ίδια κασέτα που ακούς ΚΑΘΕ φορά που βλέπεις τον καλό σου (ναι, περισσότερο από ότι παίχτηκε το Begging),  έρχεται η ανακουφιστική για την νευρική σου υγεία, ώρα του αποχωρισμού.

-       Άντε και μην γκομενίσεις πολύ στο επόμενο νησί που θα πας τώρα.. λίιιγο!

Του λες και γελάς, γιατί πως αλλιώς να αντιμετωπίσεις τον σουρεαλισμό που ζεις.

-       Όχι μωρέ. Καθόλου δεν θα γκομενίσω.

Μένεις κόκαλο όταν το λέει αυτό γιατί

1. έκανες πλάκα, και σου απαντάει σοβαρά, λες να το εννοεί κιόλας;
2. έδωσε την σωστή απάντηση
3. είναι πολύ καλό για ναι πραγματικότητα
4. να αρχίζεις να νιώθεις τύψεις; Μήπως το αδικήσαμε το παιδί δηλαδή;

Αλλά όπως όλα τα πράγματα που μας δίνουν χαρά, έτσι και αυτό δεν κράτησε πάνω από 5 sec.

Και συνεχίσει:

 - Βαρέθηκα τόσο πολύ να γκομενίζω στο προηγούμενο νησί που πραγματικά ΔΕΝ αντέχω άλλο και θέλω να ξεκουραστώ...

.....

.....

.....

Ένας κάφρος φεύγει, κάποιος άλλος έρχεται.

Cardpostal

Είσαι μακριά από τον καλό σου 5 μέρες και δεν απάντησε στο χθεσινό μήνυμα. Ανοίγεις το κινητό σου το πρωί παράλληλα με τα μάτια σου. Σου έρχεται ένα ΜΜS.  Με ρυθμούς χελώνας. Είναι από τον καλό σου!!!!

Να ναι φεγγάρι, να ναι λουλούδια, ή να ναι τοπίο για να σου πόσο πολύ θα θελε να ήσουν και εσύ εκεί;;;

Παραδόξως το τίποτα.

Δεν υπάρχει τίτλος, δεν υπάρχει μήνυμα, παρά μόνο μια απαίσια φωτογραφία με τα μούτρα του.

Περιμένεις! Δεν μπορεί! Κάτι θα θέλει να σου πει για να επικοινωνήσει μαζί σου!

Όχι. Κι όμως.Απλά ήθελε να σου στείλει την αφεντομουτσουνάρα του.

Και αναρωτιέσαι αν τελικά χρειάζονται δύο για την εγωπάθεια του, ή θα τα καταφέρει και μετά την δική σου αποχώρηση;...

O Kάφρος και ο Καφρίλος

Επιτέλους!!! Τον βλέπεις μετά από 8 ολόκληρες μέρες!!!

- Πως πέρασες, καλέ μου, στο νησί με τον φίλο σου;

- Ε...(το λέει και βαριέται, κάθεται και λίγο πιο άνετα πίσω στον καναπέ).

  Τα κλασσικά.. ΓΚΟΜΕΝΕΣ, φαγητά, ποτά, έξω, μπάνια, έξω,.... ξέρεις τώρα...

Αναρωτιέσαι αν ακούς καλά, πείθεις τον εαυτό σου ότι κάνει πλάκα και του γελάς πονηρά, περιμένοντας να γελάσει και αυτός.

-ΤΙ; Ρωτάει σαστισμένα. Γιατί γελάς;

Εκεί καταλαβαίνεις πόσο ηλίθια είσαι για το υπέροχο ρομαντικό μήνυμα που του έστειλες, για το γκομενάκι που δεν φλέρταρες, και γιατί έχεις μείνει μουδιασμένη με ένα χαμόγελο από την προηγούμενη σκηνή. Μετά, γεμάτος αγνό ενδιαφέρον σε ρωταέι αν έχεις κάτι. Και σε εκείνο ακριβώς το σημείο, το αστρικό σου σώμα του δίνει μπουνιά.