Και ήρθε η ώρα να ψάξετε σπίτι με τον καλό σου.
Σου ρίχνει μια ιδέα που ΜΟΛΙΣ του ήρθε για το Χαλάνδρι. Why not? λες. Να το δούμε. Πάτε για καφέ και επί τρεις ώρες πλέκει το εγκώμιο της περιοχής. Τον ακούς και το επεξεργάζεσαι. Μετά από λίγες μέρες σε πάει για φαγητό Χαλάνδρι. Του εξηγείς ότι δεν πετάς και την σκούφια σου, αλλά να το δούμε. Το συζητάς και το σκέφτεσαι.
ΔΕΝ σου αρέσει, ούτε σε βολεύει, οπότε ποιο το νόημα;
Ξεκαθαρίζεις την θέση σου και πάτε παρακάτω.
Τυχαία πάλι ο καλός σου επισημαίνει πόσο στο στυλάκι σου είναι η αγορά του Χαλανδρίου και τι υπέροχο shopping έχεις να κάνεις.
«Είπαμε, γλυκιέ μου, άλλες!»
Μέρες μετά συναντιέστε για καφέ και τις εφημερίδες και οι δύο για να αποφασίσετε ποια σπίτια θα δείτε σήμερα. Φυσικά όλη του η εφημερίδα ήταν κύκλοι στις περιοχές κοντά στο πατρικό του, στους φίλους του αλλά με φωσφορούχο και μανία είχε κυκλώσει το Χαλάνδρι.
«Όχι Χαλάνδρι είπαμε!» τώρα είσαι αυστηρή, δεν μπορεί θα το καταλάβει!
Οι μέρες περνάς και σου έρχεται απελπισία από την όλη διαδιακασία.
Το μπλοκάκι με τα ραντεβού σου έχει γεμίσει.
Τέλος ξυπνάς ένα πρωι και ο καλός σου κόβει και ράβει κάτι. Με ενθουσιασμό στο παραδίδει.
Είναι ένα κολάζ αγγελιών για σπίτια στο Χαλάνδρι, που φιλοτέχνησε αφιλοκερδώς και με τα χεράκια του όλο το πρωί στο μπλοκ σου.
1 σχόλιο:
τρέμω στην ιδέα του τι θα πολτοποιούσαν τα χεράκια σου αν δεν είχαν το μπλοκάκι εύκαιρο...
Δημοσίευση σχολίου