Αγαπητό ημερολόγιο,

Θέλω σε τόσους ανθρώπους να τσιρίξω δυνατά μέσα το αυτί τους τελευταία και δεν μπορώ για αυτό το γράφω εδώ.

Μια μεγάλη ασιατική εταιρία μου ζήτησε να σχεδιάσω ένα application και απόψε όλοι οι φίλοι συζητούσαν περήφανοι για αυτό και εγώ έσφιγγα τα δόντια πως θα αντέξω τον Ασιάτη πελάτη. Και ζορίστηκα τόσο πολύ να χαμογελάσω για να μην με πουν αρνητική.

Ένας φίλος μου πρότεινε να δώσω συνέντευξη σε ένα τοπικό περιοδικό. Κόντεψα να πάθω πανικοφοβικό σοκ. Δεν τα πάω καλά στις συνεντεύξεις. Δεν κάνω καλές δημόσιες σχέσεις και το ξέρω. Η ανθρώπινη ηλιθιότητα μου την δίνει στα νεύρα. Μια ακόμα βαρετή συζήτηση για σκηνοθέτες και θα κάνω εμετό.

Δεν έχω και καλό δημόσιο προφίλ. Είμαι η νυν γκόμενα του αδερφού της φίλης της αδερφής, του σκύλου του πρώην γκόμενου, της ουράς της γάτας, που κάποτε έβγαινα. Και εκείνο το βράδυ που μπλέξαμε, εγώ ήμουν. Και αν με ρωτήσεις θα στο τρίψω και στα μούτρα, δεν θα το αρνηθώ. Και αν με διαβάζεις για να κάνεις κουτσομπολιό, δεν με νοιάζει. Ο μόνος που ασχολείσαι είσαι εσύ.

Θα γράφω και λέω ότι θέλω σε αυτό το blog. Και όταν είμαι λυπημένη, θα το λέω. Δεν είμαι προγραμματισμένη για να είμαι χαρούμενη. Είμαι χαρούμενη μόνο με ανθρώπους που με καταλαβαίνουν. Δηλαδή με που τους την σπάνε πολλά γύρω τους. Είναι πολύ λίγοι αλλά όταν τους ανακαλύπτω νιώθω τόσο καλά να μην νιώθω τόσο περιθωριακή, περίεργη και αρνητική. Και περνάω τόσο υπέροχα μαζί τους!



Αφιερωμένο στην μόνη Αμερικανίδα φίλη μου που έφυγε για Νέα Υόρκη και πραγματικά πέρασα υπέροχα μαζί της. Ήταν μια ηλιαχτίδα βαθιάς σκέψης και συναισθήματος και η ευτυχή εξαίρεση όλων των πανηλιθίων Αμερικανών που ανέχτηκα με θύματα εγκεφαλικά κύτταρα όλο τον χειμώνα.

Νέα γυναίκα μόνη ψάχνει - casting συγκατοίκων (μέρος Α')

Αποφάσισα να περάσω 2 ολόκληρους μήνες στην αφρικανική χώρα καταγωγής μου φέτος, και με τις ευλογίες του σπόνσορα μου να κάνω ΔΙΑΚΟΠΕΣ! Κέρδισα και έναν διαγωνισμό εδώ και πήρα λεφτά, οι πελάτες μου στην Ελλάδα αποφάσισαν μόνοι τους να μου αυξήσουν την αμοιβή μου , μου κάναν και δώρο τα εισιτήρια, ένα bagel το βγάζω. Στην εταιρία πάω καλά οπότε έχω το θάρρος να πω στον υπεύθυνο αν με χρειάζονται από Σεπτέμβρη.
Το άλλο άγχος ήταν το σπίτι. Άγχος που θα μείωνε τις διακοπές μου. Προτιμώ να μου κρύψετε καρφίτσα στα άχυρα. Κάποια στιγμή θα την βρω. Το ότι θα μείνεις με άγνωστους δεδομένο, το ότι θα πληρώνεις τα μαλλιοκέφαλα σου δεδομένο, το ότι θα προτιμάς το ποδηλατάκι έστω και μέχρι το μετρό δεδομένο.
Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο.
"'Ελα, τον θυμάσαι τον φίλο μου τον Q? Φεύγει η συγκάτοικος του πίσω για Σουηδία τον Σεπτέμβρη. Ενδιαφέρεσαι;"
Τον φίλο της τον Quentin τον θυμόμουνα. Ένα καχεκτικό γαλλάκι, συμπαθέστατο κατά τα άλλα που έλεγε "Πατατούα" (εκ του πατατούλα) τόσο χαριτωμένα.
"Είναι καθαρός;" Είναι γάλλος και σαν παιδί και εγώ έχω τις προκαταλήψεις μου.
"Εμ, έχουν γυναίκα που τους καθαρίζει" ελληνίδα φοιτήτρια που δεν έχει να φάει άλλα έχει καθαρίστρια, έβλεπα ήδη το post του τρωκτικού με το περίγραμμα μου και ένα ερωτηματικό."Κάτσε να τους γνωρίσεις πρώτα. Την συγκάτοικο του την Claudia την θυμάσαι; Γιατί η άλλη είναι που φεύγει."
Και τότε με χτύπησε. Είναι μια γερμανίδα όνομα και πράγμα που όταν χαμογελάει σε τρομάζει. Μια αγριόφατσα που όταν μου πρόσφερε ζάχαρη νόμιζα πως απειλούσε να με μαστιγώσει. Μια FRAU.
Ο Tarantino είναι ένα φιλήσυχο ανθρωπάκι πριν το γνωρίσεις καλά, όπως όλοι οι Γάλλοι δηλαδή, και μετά βγάζουν την λόξα τους. Λόξα που μου αρέσει πολύ όμως.
Αποφάσισα να του στείλω mail να βρεθούμε. Κανονίσαμε να βρεθούμε όλοι μαζί αύριο. Η κατάσταση μοιάζει με ραντεβού στα τυφλά - προξενιό. Όλοι ξέρουμε γιατί ήρθαμε αλλά κανένας δεν το παραδέχεται. Η αμηχανία είναι μεγάλη. Όλοι ξέρουμε τον λόγο αν κάποιος δεν θέλει να ξαναδεί τον άλλον. Και οι δύο πλευρές μπορούνε να πάνε ανά πάσα στιγμή πίσω. Και τι βαρόμετρο δημοτικότητας είναι αυτο; "Α! Η Drama Queen πολύ συμπαθητική, θέλω τόσο πολύ να μοιράζομαι το ενοίκιο μαζί της. Φαντάζομαι το γάλα της δίπλα στο δικό μου στο ψυγείο μας." Μπλιαχ δηλαδή αν το πει αυτό η Γερμανίδα. Αλλά από την άλλη το σπίτι είναι δίπλα στο κανάλι, και καινούργια πολυκατοικία.
Και από την άλλη πως τους ρωτάς αν είναι καθαροί; "Καλή η μπύρα, Claudia; Και δεν μου λες, πόσο συχνά αλλάζεις βρακί;" Και πως ρωτάς κομψά αν είναι τακτικοί "Ακούστε τι έπαθε ένας φίλος μου, σκόνταψε στο παπούτσι του συγκατοίκου και έσπασε το πόδι του! Εσείς πως τοποθετείστε πάνω στο θέμα;" Αν φέρνουν φίλους στο σπίτι συνέχεια "Έχεις γίνει τόσο λιώμα ΄ώστε να καλέσεις άγνωστους στο σπίτι για πάρτυ; Αν ναι πότε ήταν η τελευταία φορά;" Αν κάνουν θόρυθο "Έχεις μετρήσει ποτέ σε ντεσιμπέλ πόσο φωνάζεις στο σεξ;"


Υ.Γ. Να, γιατί έκανα τόσο κακό dating. Τρομοκρατώ τον εαυτό μου από πριν. Ενώ ο Εργένης με έβγαζε έξω με το πρόσχημα να διαλέγουμε μια για το ένα, μετά για το άλλο, μου έβαζε project και εγώ έκανα focus εκεί.

Stalking

Έχετε νιώσει να σας παρακολουθούν; Να σας ακολουθούν στο δρόμο μέχρι να σας μιλήσουν; Να σας κάνουν δώρα άτομα που τα ξέρετε ελάχιστα έως καθόλου; Να σας κοιτάνε επίμονα σε μια απλή συζήτηση ευγένειας;
Δεν μιλάω για φλερτ. Μιλάω για το βλέμμα του τρελού. Μιλάω για την προσοχή που δεν αρμόζει στην περίσταση. Για κάποιον πολύ κοντά σου που τον τρως στην μάπα γιατί συνεργάζεστε επαγγελματικά. Και είναι τόσο τέλειες οι αφορμές που σου μιλάει που δεν ξέρεις αν το πρόβλημα είσαι εσύ.
Στις μέρες μας είναι ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΟ χάρη στα social networks. Και τα γενέθλια σου, και οι κολλητές σου και γκόμενος σου και το CV σου και η γάτα είναι όλα εκεί. Το skype και το msn είναι για να μιλάς όταν έχεις κάτι να πεις. Και είμαι online γιατί έχω οικογένεια και φίλους σε άλλη χωρα. Μου περισσεύει το small talk που αναγκάζομαι να κάνω καθημερινά και δεν έχω χρόνο.
Μικρή έβλεπα έναν εφιάλτη ότι ένας κλόουν ήταν κολλημένος στην πόρτα και δεν με άφηνε να φύγω. Τους σιχαίνομαι τους κλόουν. Και τους ανθρώπους που δεν είναι αληθινοί σιχαίνομαι τώρα που μεγάλωσα.
Δεν γράφω άλλα, φοβάμαι.
Αν με διαβάζεις, δεν ΕΙΜΑΙ τόσο καταπληκτική όσο νομίζεις. Δουλεύω σκληρά για αυτό που βλέπεις, διαχειρίζομαι πολύ πίεση, έχω απλά κάποιους καλούς φίλους, και λίγο χρόνο για ενδιαφέροντα πράγματα και ταξίδια και ζορίζομαι πολύ περισσότερο από εσένα.

ΥΓ. Τα θερμότατα συγχαρητήρια μου στην Τρομεροοικογένεια για το νέο μέλος, μας δίνετε όλους μας χαρά! Ήταν τα καλύτερα νέα που άκουσα σήμερα!

Contemporary dance

"Και τι θα πας να δεις;"
"Σύγχρονο χορό. Είναι τόσο συναισθηματικό."
"Μπα, απέκτησες άποψη ΚΑΙ για τον χορό;" έχει τα δίκια του για έχω άποψη για πάρα πολλά θέματα.
"Μου είπε ότι είναι εμπνευσμένο από Pina Bausch και σε κλείνω γιατί θέλω να μπω μπάνιο και δεν θα προλάβω."
Προφητικό γιατί στο μπάνιο άργησα, ο ρεσεψιονίστ μου κάλεσε μεταφορική αντί για ταξί, το ταξί άργησε, βρήκα ένα άλλο και ακύρωσα το προηγούμενο, κολλήσαμε στα φανάρια και επειδή οι φίλοι μου είχαν το το εισιτήριο μου μετά από 30 τηλέφωνα θα έβρισκα την ανέλπιστα εξυπηρετική χοροθέτρια Veta. Φυσικά οι παραστάσεις ξεκινάν στην ώρα τους και έτσι μας μάζεψαν όλα τα καθυστερημένα που βλέπαμε την παράσταση στην οθόνη και μας οδήγησαν στην κορυφή. Ήταν σαν να βλέπεις την παράσταση από ελικόπτερο, χάρηκα πάρα πολύ που άργησα τελικά.
Στην αρχή είπα "Τι κάνουν; Μιμούνται τους clubbers που έχουν πάρει το καινούργιο ναρκωτικό miaw;" Ήταν σαν εφιάλτης με αυτούς τους ήχους που βγάζαν. Τα κορμιά γινόταν μάζες, κουβάρια. Μετά είχε στόρυ. Μετά μου θύμισε κάποιον. Μετά μου θύμισε όλους μας. Μετά είχε χιούμορ και γελούσαμε όλοι στο θέατρο. Μετά είχε πλάκα, στα αλήθεια είχε πλάκα. Είχε και πραγματική διάδραση. Και ήταν τόσο ευαίσθητο.
Και για πρώτη φορά στην ζωή μου (εκτός από συναυλίες) παρά την κούραση μου δεν ήθελα να τελειώσει η παράσταση.
Les balletes C de la B μια βέλγικη ομάδα του Alain Platel με χορευτές από παντού Out of Context for Pina. Απολαύστε το!

Για γερά δοντάκια!

Αν νομίζετε ότι θα σας διηγηθώ μια ιστορία τρόμου στον οδοντίατρο είστε πολύ γελασμένοι. Τον αγαπάω τον οδοντίατρο μου στην Ελλάδα. Πάντα με κερνάει τσιγάρο, κάνα ουισκάκι, έχει υπέροχη θέα στο κέντρο που όπως λέει "κάνω καλό κουτσομπολιό". Πήγαινα μέχρι πρόσφατα κάθε χρόνο για να μου δώσει απλά τα συγχαρητήρια για το πόσο γερά δόντια έχω. Και τι σέξυ χαμόγελο βεβαίως βεβαίως.
Όλα αυτά μέχρι το Πάσχα. Πήγαμε στο χωριό της γιαγιάς, ναι αυτό στην μέση του πουθενά που τα κατσίκια είναι περισσότερα από τους ανθρώπους όπου σε μια αυτοεξέταση στον καθρέφτη διαπίστωσα ένα καφέ λεκέ στο εσωτερικό δόντι. Μετά τα εγκεφαλικά έτρεξα στη μαμά μου πανικόβλητη.
"Α, έτσι θα είναι από εδώ και πέρα" είπε με μια απάθεια "Θα σου γίνουν καφέ και τα άλλα σε λίγο και πρέπει να στο βγάλει αυτό το κομμάτι γιατί είναι τερηδόνα." Αν δεν την είχα μάνα μπορεί και να την έβριζα. "Να το δεις πάνω όταν γυρίσεις" έχει μείνει ενθουσιασμένη με το σύστημα υγείας εδώ γιατί απλά λειτουργεί. ΟΥΑΟΥ.
"Α! Η τερηδόνα είναι κολλητική! Από τον δικό μου θα το κόλλησες που έχει σάπια δόντια!" γνωμάτευσε η μαμά του Εργένη όταν την ρώτησα αν ξέρει κανέναν καλό οδοντίατρο. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Ιστορικό ασθενή:
Η μαμά μου δεν μου έμαθε τίποτα για να προσέχω τα δόντια με αποτέλεσμα να κάνω 12 σφραγίσματα στα πρώτα μου δόντια. Σε ηλικία ούτε 5 ετών θυμάμαι ακόμα το ταβάνι του οδοντίατρου τις ατελείωτες ώρες που κρατούσε το μαρτύριο μου.
Μόλις μου βγαίναν τα πρώτα δόντια η μαμά μου με ξυπνούσε κάθε πρωί και μου πατούσε με δύναμη τα μπροστινά ούλα με σκοπό να μου βγούνε ίσια. Ναι η μάνα μου πήγε σχολείο και πανεπιστήμιο και τα σιδεράκια είχαν ανακαλυφθεί το 92 αλλά το κόμπλεξ είναι διαταξικό και της μάνας της έμεινε γιατί είχε στραβά δόντια και την κορόιδευαν τα παιδιά στο σχολείο. Για να με προστατέψει λοιπόν από την κακία του κόσμου τράβηξα και άλλο μαρτύριο αυτό της πρωινής πίεσης ούλων.
Το αποτέλεσμα ήταν άλλο από το αναμενόμενο καθώς τα παιδάκια στον σχολείο ουδέποτε με κορόιδεψαν για τα δόντια μου αλλά μου έμειναν 2 λευκά στίγματα στα μπροστινά δόντια καθώς από την πίεση ατρόφησαν από μαγνήσιο (νομίζω). Όλοι μου λεν ότι δεν φαίνονται αλλά εγώ τα βλέπω και αυτό μου φτάνει για να της το χτυπάω όσο συχνά θέλω.
Μετά από αυτό τίποτα. Κινητά σιδεράκια για 3 μήνες και έκτοτε ούτε σφράγισμα.

Σήμερα
Τρομοκρατημένη πήρα 3 οδοντόβουρτσες, 2 οδοντόκρεμες, στοματικό διάλυμα και νήμα στο χρονικό διάστημα μέχρι το ραντεβού που έχασα και ένα γιατί άργησα 7 ολόκληρα λεπτά.

Κοινωνικός περίγυρος
Ο Εργένης αρνείται πεισματικά να "κάτσει" στον οδοντίατρο, γιατί έχει χάλια δόντια. Μια φίλη μου έδωσε 350 ευρώ για μια απονεύρωση, ο δε μπαμπάκας μου ήθελε να τον βάλει να υπογράψει ότι δεν θα τον επισκεφτεί για τα επόμενα 2 χρόνια αν του "κάτσει". Έχω ακούσει για τρελά ποσά για γέφυρες, τούνελ και άλλες κατασκευές που νομίζω όλες τις έχουμε στην κατοχή μας στο στόμα της μαμάς μου. Γενετικά άστα δλδ.

Η επίσκεψη
Πήγα έτοιμη για όλα. Έκανα δύο τσιγάρα για αντιμετωπίσω την τερηδόνα και τις συνέπειες της. Αντί αυτού ακούστε τι ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ:

Α) 3 γεύματα την ημέρα, όχι σνακ, πολύ νερό ενδιάμεσα. ΟΚ, εύκολο, εδώ 2 κάνουμε συνήθως.
Β) Όχι ζάχαρη στον καφέ. Ότι και να πείτε εγώ μαζί σας. Εδώ δεν έβαζα ζαχαρίνη για δίαιτα και τώρα βάζω για τα δόντια μου.
Γ) Αναψυκτικά με καλαμάκι. Αποφεύγεται η επαφή με τα δόντια.
Δ) Να κόψω το τσιγάρο γιατί μειώνει το ασβέστιο στα δόντια μου. Αυτό με προβλημάτισε. Μου έδωσε και ένα ωραίο φυλλάδιο που δεν μου πάει η καρδιά να το κοιτάξω
Ε) Να συνεχίσω βούρτσισμα και νήμα. Το διάλυμα είναι επουσιώδες καθώς είναι η μηχανική του καθαρισμού που μετράει.

Κατά τα άλλα δεν υπάρχει ίχνος τερηδόνας στα δοντάκια μου, δεν θέλω σφράγισμα και αν τα προσέξω ενθουσιασμένη μου είπε η γιατρός ότι θα τα έχω για μια ζωή. Πήρα το αστραφτερό μου χαμόγελο και έφυγα πετώντας από χαρά!

Α! Ο λεκές είναι από το τσιγάρο. Μπλιαξ, με την μαλακία που αναπνέω πια γαμώτο... Αυτά. Και μην είστε αρνητικοί. Ένα βήμα την φορά.

Summer in bankrupt Greece - 1

Ναι, το ξέρω ότι δεν φαλιρίσαμε. Αλλά έτσι μας αντιμετωπίζουν όλοι, κι ας τους εξηγώ ότι θα μας συνέφερε πολύ περισσότερο να δηλώσουμε χρεωκοπία. Έχει πολύ πλάκα όμως πως ξαφνικά σε αντιμετωπίζουν σαν να είσαι από τριτοκοσμική χώρα. Συγνώμη χαμηλού εισοδήματος έτσι λέμε πλέον τις αναπτυσσόμενες χώρες που πριν τις λέγαμε υπανάπτυκτες, θυμάστε; Και μετά οι ιντελεκτουέλ αστούρες (αστοί στο μέγιστο) το χρησιμοποιούσαν για βρισιά; "Τι υπανάπτυκτος Θεέ μου...!"'Ελα μου ντε κυρά μου που για σένα λένε τώρα, εσένα με το τεριέ και το εξοχικό στην Αντίπαρο. Τι και αν ακόμα βγάζεις τα τσιγάρα σου και παίρνεις με πίστωση (όχι πιστωτική) το συνολάκι σου το βάζεις ένα βράδυ και μετά το πας πίσω στο μαγαζί γιατί και καλά δεν σου έκανε όταν το έβαλες σπίτι; Ας μην ήταν απελπισμένη η ιδιοκτήτρια και θα σου έλεγα εγώ. Και ας έχεις περισσότερα τετραγωνικά σπίτι και μπαλκόνι και ήλιο από τον μέσο ευρωπαίο. Νομίζεις θα τα έχεις για πολύ;
Έμαθα πολλές ωραίες λέξεις φέτος. Μια μέρα θα τις γράψω όλες. Αλλά έμαθα μία που μου άρεσε πολύ. Sustainable. Αν δεν το καταλάβατε δεν πειράζει, δεν πειράζει καθόλου γιατί στην Ελλάδα ήταν μια λέξη πραγματικά άχρηστη παντελώς καθώς δεν υπάρχει κανένα υπαρκτό παράδειγμα για να σας δώσω. Δεν παράγουμε τίποτα σαν χώρα το οποίο να καταναλώνουμε εμείς(το λάδι από το χωριό δεν πιάνεται) και γενικά τα ρούχα μας είναι ιταλικά, τα αυτοκίνητα μας γερμανικά, τα βρακιά μας γαλλικά, οι μπύρες μας βελγικές, και τα λεφτά μας αμερικάνικα.
Το ίδιο πρόβλημα ακριβώς έχει και η Αφρική. Όταν ζούσα στην Ελλάδα νόμιζα πως το πρόβλημα της Αφρικής είναι οι φυσικοί πόροι. Λάθος. Είναι καθαρά και μόνο πολιτικό. Παράγουν ότι δεν καταναλώνουν και καταναλώνουν ότι δεν παράγουν. Γιατί; Γιατί ο καφές που παίρνεις από τα Starbucks είναι εξευτελιστικά φτηνός για αυτά και στην ίδια γη δεν θα βάλουν ποτέ σιτάρι για να ταΐσουν τον λαό τους γιατί η Sierra Leone ... well, μάντεψε ποιος είναι ο κτηματομεσίτης; Ο Τόνυ Μπλερ! Πήραν δάνειο από το ΔΝΤ; Ναι, πήραν! Βλέπεις πόσο κοντά ήσουν στην Αφρική βρε και δεν το είχες καταλάβει παρά μόνο όταν η σκόνη έφτανε με τον καύσωνα;
Δυστυχώς όσο έχω facebook βλέπω ακόμα την μεγαλομανία και την επιδειξιoμανία του φο λαμέ επάνω στα τραπέζια στα μπουζούκια και πλέον δεν ξέρω αν το κοιτάω με ειρωνεία όπως παλιά όσο με λύπηση γιατί αν οι φωτό περιέχουν φίλους, μου έχουν πει ότι περιμένουν απόλυση ή μείωση μισθού από Σεπτέμβρη. Και ο Chivas στο μπουκάλι σου χαμογελάει όσο και ο ιδιοκτήτης που το νόθευσε γιατί σου πιάνουν τον κώλο όσο και το αφεντικό σου για να μείνεις στην δουλειά. Αλλά έχεις ακόμα ωραίο κώλο και ωραίες φωτογραφίες .Και έβρισες του πολιτικούς και αποκάλεσες τους συμπολίτες σου ζώα. Και η οργή σου ήταν πιο μεγάλη από το πουλί σου. Και τώρα που συνήθισες ότι τα λεφτά σώθηκαν βλέπω πάλι στην πηγή σύγχυσης και αιτία εγκεφαλικού μου το facebook ΠΑΣΟΚ στις πολιτικές πεποιθήσεις ή χορός της ΔΑΠ στις συγκεντρώσεις που θα παρεβρεθείς. Και φυσικά δεν μπορώ να σου πω ΕΙΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ γιατί πιστεύω ότι το ξέρεις ήδη.





Υ. Γ. Στους φίλους bloggers
Χάθηκα γιατί δουλεύω σε γραφείο, πανεπιστήμιο και από το σπίτι, ο ύπνος είναι είδος πολυτελείας. Όχι λόγω εγκυμοσύνης καθώς η πράξη της γονιμοποίησης απαιτεί χρόνο. Σας διάβαζα όλο τον χειμώνα βέβαια για να κρατήσω την πνευματική μου (εύθραυστη ομολογουμένως) ισορροπία Στο χαρτί του μεταπτυχιακού θα σας βάλω στις ευχαριστίες.

Υ. Γ. 2 Και μέσα σε όλο το global που νομίζουμε ότι είμαστε, μου στείλαν να διαβάσω και αυτό Βία και "FREE GAZA" που πραγματικά συνοψίζει την άποψη ότι οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες και ότι η Άθενς Βόις πάει για κλείσιμο και παίζουν το τελευταίο τους χαρτί. Το κείμενο μου θύμισε Παπαδόπουλο. Όποιος ξέρει περισσότερα παρακαλώ να με ενημερώσει.
Ευχαριστώ.