JOHNNY WALKER part. 1 - Σε λατρεύω όταν το αλκοτέστ σου είναι για να σου πάρουν το δίπλωμα..

DQ: Αυτός δεν είναι ο Γιάννης;
ΦΙΛΗ: Ποιος αυτός που χόρευες μαζί του και γελούσατε τις προάλλες; Ο John Travolta της βραδιάς; Μάλλον... αλλά τι μούτρα είναι αυτά που έχει απόψε;
DQ: Δεν ξέρω ρε συ.. Κάτι έχει, και προχθές που τον ρώτησα αν είναι καλά μου απάντησε όχι.
ΦΙΛΗ: Δεν είχε πιει ακόμα μωρέ. Αφού φαίνεται ότι είναι χαρούμενος μετά τα πέντε πρώτα ποτά.
DQ: Όχι ρε συ, είχε πιει. Κόκκαλο ήταν, για αυτό δεν ήταν καλά. Ή για ό,τι άλλο είχε πάρει...
ΦΙΛΗ: Πω, πω, μούτρα... Μπήκε η ηλιαχτίδα που σκόρπισε χαρά στο μαγαζί!(Ειρωνικά)

(Τελικά μας χαιρετάει όταν μας είδε, οπότε ήμασταν πλέον σίγουρες πως ήταν ο ίδιος άνθρωπος.)
ΦΙΛΗ: Αυτός δεν ήταν που μιλούσε πιο πολύ από εσένα και που είχατε πάει και για καφέ; Τι παίρνει ρε; Δεν πάει καλά!
DQ: Δεν είναι απίστευτο το ότι είναι ο ίδιος; Και στον καφέ, μπύρες έπινε!
ΦΙΛΗ: Σε πείραξε τώρα που δεν κάθησε να σου μιλήσει;
DQ: Όχι... Μα, δεν μου αρέσει αυτός.. Μου άρεσε εκείνος που χόρευα μαζί του τις προάλλες, και που δεν έβαζε γλώσσα στον καφέ. Ένα πολύ χαμογελαστό παιδί. Πάντως όχι αυτός!

(Μετά από ώρα)
ΦΙΛΗ: Πω, πω... ποτέ δεν ξέρουμε αρκετά καλά κάποιον.. Φαντάζεσαι να προχωρούσε το θέμα; Θα κοιμόσουν κάθε βράδυ με έναν πρίγκηπα που το πρωϊ θα γινόταν βάτραχος!
DG: Χαχαχα! Και τι βάτραχος, ε; ΤΟΞΙΚΟΣ!

DANCE WITH SOMEBODY ΟΝ FRIDAY

Είναι η ψύχωση της εβδομάδας και η χαρά μου όταν το ακούω έξω να κουνάω το κεφάλι μου μέχρι να ζαλιστώ. Λες για αυτό σήμερα να έχω πονοκέφαλο;

Έχω μια γλαστρούλα

που τις λέω τα μυστικά μου. Όχι αυτά τα μυστικά μου. Τα αντίθετα μυστικά μου.
Αυτά που δεν θα ξεστομίσω ποτέ σε κανέναν γιατί είναι τα αντίθετα από αυτά που πιστεύω. Τα όνειρα που με φαντάζομαι στο άλλο άκρο από ότι με ονειρεύομαι. Τις στιγμές που σκέφτομαι πως θα ήταν αλλά φοβάμαι και μόνο στην ιδέα να τις ζήσω. Ότι δεν θα κάνω ποτέ γιατί αυτό κάνουν όλα και το κάναν πάντα.

την ρωτάω. Την αλήθεια να που πει. Για το τι έκανα λάθος. Εκείνη την στιγμή. Και γιατί το συνέχισα. Ξέρω τι έκανα λάθος, αλλά για την γλάστρα μου είμαι πάντα το αγοροκόριτσο με τα μαλλιά πάντα πιασμένα ψηλά που όταν την μάλωναν έπαιρνε το ποδήλατο και εξαφανιζόταν γιατί δεν άντεχε να μην είναι αρκετά καλή.

ξέρει πως θέλω να κάνω ειρήνη με όσους δεν μιλάω.

της ζητάω να τον ψάξει. Να μου τον βρει και μου τον φέρει. Όχι αυτόν. Έναν άλλον. Που δεν λέω σε κανέναν πως με νοιάζει, μην πέσει το κακό το μάτι.

ξέρει πως κάτω από την μαύρη πανοπλία που φοράω τον χειμώνα, μέσα μου κάνω αμάν να ζεστάνει να βάλω το φόρεμα με τα λουλούδια.

της λέω κάθε μέρα ποιους αγαπάω πολύ και ξεχνάω να τους πω γιατί βιάζομαι.

ακούει τα όνειρα μου χωρίς να λέει πως αυτό δεν γίνεται.

την ποτίζω με δάκρυα και γέλια.

την παίρνω μαζί μου όπου και να πάω, αλλιώς θα μου είχε μαραθεί.

Και θέλω τόσο πολύ να την μοστράρω όταν αποφασίσει να μου ανθίσει.

Και αν τα όνειρα μου γίνουν αγκάθια και οι φόβοι μου λουλούδια θα είμαι εκεί για της πω πως ούτε και αυτή ήξερε αρκετά καλά τελικά τι θα μου βγει σε καλό.

Γιου αρ μπιούτιφουλ - Άϊ Λαβ γιου!

Εν έτι 2009 λοιπόν να σας ενημερώσω ποια είναι η νέα μόδα στο καμάκι. Και μιλάω για καμάκι (τάζεις μεταξωτές κορδέλες και δεν έχεις ούτε φύκια). Θύμα της οποίας ηλιθιωδώς έχω πέσει και εγώ (bless me father for I sinned) και δεν είχα πάρει πρέφα ότι δεν είναι χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου αλλά μια γενικότερη τάση των ντεμέκ μπο-μπο γιάπηδων.
Ήμουν σε ένα πάρτυ λοιπόν ημιαποτυχημένο και βαριόμουνα όταν ακούω κάποιον δίπλα μου να το λέει:
"Ο νέος τρόπος προσέγγισης είναι να το παίζεις ψυχολόγος. Χωρίς να ακούς ιδιαίτερα τον άλλον με τις δύο λέξεις που λέει τον ψυχαναλύεις. Και βγάζεις θεωρίες και λες και λες. Αναφέρεις αρκετά επίθετα χωρίς να του βγάζεις σύνδρομα(γιατί σιγά μην έχεις διαβάσει), δεν του λες και κάτι τρομακτικό για να μην τον σοκάρεις. Τον διάβασες τον άλλον; Τον έχεις! Το παίζεις ανθρωπιστής. "Εγώ αγαπώ όλο τον κόσμο". Και πάντα λες γενικότητες. Ποτέ κάτι συγκεκριμένο. Είσαι ένας νέος μικρός Μεσσίας. Για όλους και για κανέναν."
Έσκασα στα γέλια όταν έκανα το link στο μυαλό μου και κατάλαβα πόσο δίκιο είχε και του έδωσα τα θερμά μου συγχαρητήρια για την τόσο εύστοχη παρατήρηση του. (Και μουτζώθηκα για ακόμα μία φορά από μέσα μου πως με αυτές τις μπούρδες με τύλιξε ο άσχημος, έστω και για ένα μήνα, πολύ του ήταν).
Αφού μιλούσαμε με τον τύπο, είχε χιούμορ, μου είπε και αυτός πως μοιάζω με την τάδε (πάλι καλά του έκοψε πως μου το έχουν ξαναπεί), περίμενα εντυπωσιασμένη από το χιούμορ και την ευφυΐα του να πει κάτι έξυπνο. Και εκεί που κάθομαι ήσυχη και φρόνιμη στο τραπεζάκι μας μου λέει:
"Έλα Drama Queen, ανέβα! Η ζωή είναι ωραία! Ιδιαίτερα για μια κούκλα σαν και εσένα!"
Και εκεί βγήκε ο Mr Ζονγκ από την κουρτίνα μου γιατί, φίλτατε, αν η ομορφιά ήταν αντικαταθλιπτικό δεν θα γράφαν οι ψυχίατροι Prozak, θα μας στέλναν κατευθείαν στον πλαστικό!


Για αυτό μου αρέσουν οι άντρες που φοράνε μαύρα.

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ (Μόνες μας χαιρόμαστε!)

Όχι, δεν θα πω "Χρόνια μας πολλά κορίτσια!!!"Γιατί;

Μέσα στο μετρό τηλεφωνώ στην φίλη μου που ήταν super market να μου πάρει ταμπόν και μου λέει η άλλη μου η φίλη κοκκινισμένη "Drama Queen... σε άκουσαν όλοι..." Και; Να ντραπώ επειδή έχω περίοδο ή επειδή χρησιμοποιώ ταμπόν; Νόμιζα ότι μετά το γυμνάσιο τα είχαμε ξεπεράσαμε αυτά, αλλά και η μάμα μου ίδια σκέφτεται. Μου είπε να μην τα έχω σε τόσο εμφανές σημείο στο μπάνιο! ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ "ΕΧΩ ΠΕΡΙΟΔΟ" ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΦΟΡΑΩ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ.

Η ποιότητα σου κρίνεται από πόσους άντρες έχεις πάει και αν κάνεις ξεπέτες (στον ορό της αλήθειας το λένε "one-night stand' για να μην καταλαβαίνουν οι μαμάδες. Βάλτε λοιπόν κορίτσια ένα τεφτεράκι δίπλα το κρεβάτι της και γράψτε +1 για κάθε καινούργιο εραστή και όταν βρεθεί ο άντρας της ζωής σας θυμηθείτε να πείτε 3 όπως είχα διαβάσει κάποτε στο cosmopolitan για να μην σας κακοχαρακτηρίσει και σας περάσει για φτηνές. Επίσης μην είναι και πολύ λίγοι και τον σοκάρετε! Ένας π.χ. στα 24 είναι πρόβλημα. Για ποιον δεν έχω καταλάβει ακόμα... Και φυσικά DELETE στα one-night stand! Δεν το συζητάω! Παίξτο όσο πουτανάκι θες το Σάββατο το βράδυ και την Κυριακή παρθένα. Δυστυχώς και χθες το βράδυ έξω καταπιεσμένες σεξουαλικότητες έβλεπα. ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ "ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΞΕΠΕΤΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΝΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ SEX" ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΦΟΡΑΩ ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ.

Οι απόψεις του είναι δικές σου. Αν π.χ. δεν πιστεύει στην πλατωνική φιλία μεταξύ άντρας και γυναίκας, ξεκόβεις από τους άρρενες φίλους σου. Έχω μια απορία μόνο. Δεν μπορούσες να τους πηδήξεις και πριν αν ήθελες; Τώρα που είναι αυτός στην ζωή σου θα σου έρθει η όρεξη; Πολιτική; Μεταλλαγμένα; Μην ανοίγεις καλή μου τέτοια θέματα. ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ "ΕΧΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΙΟΝ ΚΟΙΜΑΜΑΙ".

Έκτρωση; Τι είναι αυτό; Ενημερωτικά απλά 1 στις 3 στις ελληνίδες 14 εώς 19 έχει κάνει και μέχρι τα 26 έχει γίνει 1 στις 2. Είναι μια πολύ τραυματική εμπειρία από μόνη της ας μην την κάνουμε και κοινωνικό στίγμα. Αν το διαβάζεις και δεν είσαι υπέρ των εκτρώσεων, μην κάνεις ποτέ, είναι απλό. Αλλά έχουμε το δικαίωμα να ελέγχουμε το σώμα μας και να επιλέγουμε για την ζωή μας, οπότε αν έχεις κάνει να είσαι περήφανη για τις επιλογές σου και μην ντρέπεσαι. ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙ "ΕΚΑΝΑ ΕΚΤΡΩΣΗ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΜΑΝΟΥΛΑ". Υποψιάζομαι ότι θα πεθάνω από μαζικό λιθοβολισμό πριν διανύσω 300 μέτρα και η εκκλησία θα με αφορίσει.

Πλέον σταμάτησα να παίρνω το χάπι της επόμενης μέρας για φίλες μου που ντρέπονται να το αρθρώσουν στο φαρμακοποιό με την δικαιολογία "Θα με καταλάβει, δεν φαίνομαι αρκετά ευτυχισμένη ότι είχα οργασμό πριν από λίγες ώρες". Την τελευταία δε φορά που το ζήτησα για την αφεντιά μου ο φαρμακοποιός με ρώτησε "Πόση ώρα έχει που..." και ξαφνικά έπεσε νεκρική ησυχία στο μαγαζί καθώς κρεμόντουσαν όλοι από τα χείλη μου για την απάντηση. ΘΑ ΤΥΠΩΣΩ ΜΠΛΟΥΖΑΚΙΑ "ΘΕΛΩ ΤΟ ΧΑΠΙ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ" ΚΑΙ ΜΠΩ ΕΤΣΙ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ.

Κρίμα τόσα σουτιέν που γίναν στάχτες.
Τα μπλουζάκια δεν θα τα τυπώσω προς χάρη όλων των άρρενων φίλων και πρώην που σκέφτονται σαν και εμένα.
Αλλά είμαστε εμείς οι γυναίκες που είμαστε βαθιά φαλλοκρατικές τελικά. Βάλε λοιπόν μαύρο σουτιέν με λευκό πουκάμισο προς χάρη των παλιών φεμινιστριών τουλάχιστον απόψε. Εγώ θα κάτσω να δω τον αγώνα.

1η του Μάρτη και ήρθε η άνοιξη - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΚΟΛΩΝΙΑ ΤΟΥ

Λένε πως οι αλλεργίες της άνοιξης είναι επειδή το σώμα μας ξυπνά και μας θυμίζουν σε ποια πράγματα έχουμε δυσανεξία. Την άνοιξη ξυπνάν οι φυσικές μυρωδιές, και μαζί της και οι φερομόνες που μας κάνουν να ερωτευόμαστε. Η πιο έντονη μνήμη είναι η όσφρηση. Υπάρχουν πολλές θεωρίες που συνδέουν τον έρωτα με την όσφρηση, την φυσική μυρωδιά του κορμιού με την επιλογή ερωτικού συντρόφου, και την ικανότητα μας να ερωτευόμαστε με τις νευρικές απολήξεις την μύτης.

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένας άνθρωπος.

Καλός ή κακός λίγη σημασία έχει, καθώς είχε τις στιγμές του, και αναλόγως το ποιον είχε απέναντι και την κατάσταση εκδηλωνόταν ανάλογα.

Του άρεζε πολύ να ζει με τον εαυτό του, αφού βαριόταν τον οποιοδήποτε μετά από μια μέρα. Βαριόταν όμως και τον εαυτό του την επόμενη και έψαχνε άλλον.

Και περνούσε ο καιρός και το καλοκαίρι πέρασε έτσι. Με όποιον έβρισκε κοντά του χωρίς να είναι η πρώτη του επιλογή. Χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο να τον εξιτάρει. Κάτι που να του πάρει την εσωτερική του ανία μεταμφιεσμένη σε εφηβική θλίψη. Γιατί είχε τα προβλήματα του. Και έμεινε πάλι μόνος.

Ήρθε το φθινόπωρο και ούτε τα ταξίδια του τον γέμισαν, ένιωθε την συννεφιά και την βροχή να τον πλακώνουν και του δημιουργούν τάσεις φυγής. Την ρουτίνα απειλητική και παραδεχόταν την αδυναμία του να αφοσιωθεί σε κάτι. Ονειρευόταν άλλα ταξίδια λοιπόν, άλλη ζωή σε άλλα μέρη, και έβαζε στόχους για το αύριο. Το τώρα ήταν λίγο και το δίπλα βαρετά βολικό. Και έτσι έμεινε πάλι μόνος.

Στο διάστημα που ακολούθησε είχε κάποια δικά του ζητήματα να ασχοληθεί. Τα ταξίδια ακυρώθηκαν, αφού ήταν πολύ αργά πια για φύγει. Όλα ήταν εκεί, ίδια, μόνιμα, σταθερά. Η βροχή έγινε χιόνι, και η ψύχρα κρύο και αυτός εκεί που ήταν. Το κρύο στο σώμα σου λειτούργησε αντίστροφα αναγκάζοντας την καρδιά του να ζεσταθεί. Κατάλαβε ότι ίσως τελικά και να ήθελε κάτι το μοναδικό δίπλα του να ασχολούνται μαζί με το υπέροχο εγώ του, καθώς οι εποχές διαδέχονταν η μία την άλλη. Αλλά ήταν πολύ αργά για τον χαμένο χρόνο και πολύ αργά για τον μελλοντικό χαμένο χρόνο. Γιατί η άνοιξη είχε έρθει για όσους μπορούν να μυρίσουν.

Και έτσι έμεινε (για πάντα;) μόνος.