LE SURREALISME GRANDE No.2

(Το post αποτελεί συνέχεια του LE SURREALISME GRANDE. Παρακαλώ διαβάστε πρώτα το ΝΟ. 1, για να εγκλιμαστείτε!)

Πήρε τηλέφωνο τελικά ο μεγαλοκαπιτάλας.

Τον περίμενα ντυμένη σινιέ αλλά φορώντας "τυχαία" μια μπλούζα με τον Τσε, μεσημέρι έξω από μια καφετέρια με 20+ κόσμο της ηλικίας μου, όπου τους είδα να τους πέφτει το σαγόνι όταν βγήκε από την λιμουζίνα ο παππούς Κος Πασχαλίτσας (έτσι θα τον λέμε από δω και πέρα) και καθίσαμε για καφέ αφού μου έκανε μια φιλοφρόνηση για το μπόι μου. (Αυτός είναι κοντός, δεν είμαι και ο Μάικλ Τζόρνταν!)
Αφού μου είπε λοιπόν πως είμαι όμορφη του λέω ειρωνικά και γελώντας "Αλήθεια;;;!!! 1η φορά το ακούω!!!!!"
Εκεί μαζεύτηκε και μου είπε πως δεν θα μου το ξαναπεί.
Αλεπού ο τύπος, αλλά 101 το αλεπουδάκι.
Του είπα πως αν ήθελα θα μπορούσαν να είχαν πέσει 10 τηλέφωνα από κοινούς μας γνωστούς που είναι φίλοι του (ΤΟ ΨΕΜΑ), πριν την παραίτηση μου για να την αποφύγω αλλά επέλεξα να μην το κάνω. Οι οποίοι βεβαίως ΔΕΝ υπάρχουν αλλά επειδή σίγουρα την έχει χεσμένη την φωλιά του ο Κος Πασχαλίτσας, ψάρωσε και ίδρωσε το αυτί του, παρακαλώντας με να μην παρεξηγήσω επουδενί την συνάντηση μας, που όντως αν εξαιρέσω τις δύο προηγούμενες φιλοφρονήσεις μόνο για δουλειά μιλούσαμε.
Είδε τις δουλειές μου λοιπόν, τις σχολίασε και μου πρότεινε δουλειά σε μια άλλη εταιρία. Μάλιστα με παρακάλεσε απλά να το σκεφτώ και να μην του δώσω αμέσως απάντηση.
Μου ανέφερε μια δουλειά που θέλει να κάνει με έναν πολιτικό κολλητό του, τον οποίο μισώ και χλευάζω και κράζω όποιον φίλο μου διανοηθεί να μου πει πως τον ψηφίζει, και επειδή έμενα σε αυτή την πόλη τι να κάνει τον χώρο. Του εξέφρασα αμέσως και τεκμηριωμένα την άποψη μου, σήκωσε το φρύδι και μου έγραψε σε μια χαρτοπετσέτα το εσωτερικό του τηλέφωνο.
Πως τα κατάφερα πάλι και η συζήτηση πήγε στο σύστημα. Δεν θυμάμαι πως αλλά παράδειγμα έπιασε την σημερινή Ρωσία. Μου εξήγησε ότι πλέον το σύστημα "υπέρ-λειτουργεί" (ε, είναι και ο δήμαρχος της Μόσχας προσωπικός του φίλος), του εξηγούσα πως το νόμιμο στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι το σωστό, αφού το σύστημα είναι διεφθαρμένο. Μυαλό δεν θα του άλλαζα στην ηλικία του, μυαλό δεν θα μου έβαζε γιατί είμαι ξεροκέφαλη, οπότε για να με πείσει και να μην πάθει εγκεφαλικό γέρος άνθρωπος του ήρθε Η ΙΔΕΑ!
"Θα σε στείλω ένα ταξίδι στην Μόσχα με μια φίλη σου!"

Εκεί απλά γέλασα και ευτυχώς τελείωσε και ο χρόνος μας.

Όταν είπα τι έγινε στην κολλητή μου άρχισε να τσιροκοπάει από χαρά:
"I do! I do! Και Πετρούπολη! Και Πετρούπολη να πάμε είναι πολύ ωραία!"
"Ναι;" την στραβοκοιτάω "Και μετά ποια θα του κάτσει; Γιατί εγώ μια φορά ΔΕΝ του κάθομαι!"
Με μιας της κόπηκαν τα γέλια και με μια αηδία μου λέει "Μπα...άσε, μια χαρά είναι και στην Χαλκίδα με τον Μιχαλάκη.."