Drama στο Drama

Χθες δεν ξέρω τι με έπιασε. Δικαιολογώ συχνά το όνομα μου. Drama Queen.

Όταν παραπερνάς καλά δεν σου βγαίνει ξινό; Μάλλον αυτό έπαθα.

Είχα καιρό να βγω με την κολλητή μου και να κάνουμε μαραθώνιο διασκέδασης. Ήμουνα και σκασμένη από την κλεισούρα, ήρθε και έδεσε. Μια χαρά ξεκίνησε το απόγευμα μετά την δουλειά με ωραίο καφεδάκι που έγινε κρασί στο σπίτι μέχρι να αλλάξουμε και να ξαναβγούμε, με κοκτειλάκι σε champagne bar να βγάζουμε τα εσώψυχα μας, μετά με μπόμπα σε άλλο μαγαζί που έπαιζε τόσο ωραία ηλεκτρονική μουσική. Η κολλητή μου ασχολούταν με τα γκομενάκια της, εγώ με τον μπάρμαν που μου έκλεινε το μάτι και με έκανε να γελάω και χόρευα, χόρευα, χόρευα. Όλα καλά, όλα ωραία.

Ξαναπήγαμε σπίτι μου για κρασί και μετά πήγαμε σε ένα κλαμπ που βρήκε η κολλητή μου έναν γκομενάκι να την ενδιαφέρει, το παιδί ήταν πολύ συμπαθητικό και μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Ήρθε και ο φίλος του όμως. Κούκλος. Ψηλός, όμορφος, δεν έχω λόγια απλά είχε λίγο ένα αγελαδίσιο βλέμμα. Όλα αυτά ΠΡΙΝ ανοίξει το στόμα του. Εν αντιθέσει με τον φίλο του ήταν αντιπαθέστατος και ένας βλάκας και μισός. Επειδή όμως η κολλητή μου γούσταρε και χωρίς το δικό μου το φανάρι δεν γίνεται κάτι θα πάθει και η δίψα μας για διασκέδαση δεν ικανοποιείται εύκολα, πήγαμε η τετράδα και σε μπουζουκλερί για να κάνουνε το “to know us better”! Αυτό για μένα ήταν η ύψιστη θυσία στον βωμό της φιλίας που κάνω δεδομένου ότι δεν ακούω ελληνικά, δεν μου αρέσει το περιβάλλον, και ο «πρίγκηπας» που μου αντιστοιχούσε για να μιλάω είχε γίνει αμέσως βάτραχος. Πάμε στο μαγαζί και καθόμαστε έτσι ώστε φαινόταν σαν να είμαστε ζευγαράκια.

Οι γκόμενες από τον διπλανό τραπέζι σύραν την καρέκλες τους και κοιτούσαν επιδεικτικά τον βάτραχο μου. Και ωραίες γκόμενες, ειδικά η μία ήταν κουκλίτσα. Δεν τις ένοιαζε που της έβλεπα, του πετούσαν λουλούδια και τον γδύναν με τα μάτια τους. Φυσικά! Αφού δεν είχε ανοίξει το στόμα του ακόμα. Εκεί αηδίασα. Κρίμα βασικά για τις κοπέλες να είναι τόσο τελειωμένες και να κάνουν έτσι για ένα πήδημα.

Την δεύτερη αηδία την έπαθα όταν άρχισε να μου την πέφτει χοντρά και άκομψα ο βάτραχος μου. Του ζήτησα να μην μιλάει και να αλλάξουμε καρέκλες για να είναι πιο κοντά στις γκόμενες, αφού κοινό στόχο είχαν εκείνο το βράδυ. Την τρίτη όταν κοίταξα γύρω τον κόσμο και κοιτούσαν όλοι σαν ξερολούκουμο με τα σάλια να τρέχουν. Οπότε άρχισα να το διακομωδώ.

Πετούσα γαρύφαλλα στην τραγουδιάρα, χόρευα, μιλούσα, γελούσα, γελούσα, γελούσα……. και ξαφνικά έβαλα το πρόσωπο μου μες τα χέρια μου και άρχισα να κλαίω γοερά με λυγμούς. Χθες ήταν η πρώτη φορά που κατάφερα να κλάψω από τον Ιούλιο που χώρισα. Και το έκανα σε δημόσιο χώρο, στην χαρά και στην διασκέδαση των άλλων, ανάμεσα σε 2οο άτομα. Δεν έκλαιγα για τον πρώην μου, αν και μου έλειψε προς στιγμή, έκλαιγα για αυτό που έζησα και τελείωσε.

Δεν θυμάμαι καν ποιο τραγούδι έπαιζε είχα πιει πολύ, πάντως μάλλον και από απελπισία πρέπει να έκλαψα.

Συνήλθα γρήγορα αφού έκλεισε το μαγαζί και καβάτσωσα το μπουκάλι μιας και δεν το ήπιαμε και δύο ποτήρια για την «προίκα» μου. Αγαπημένη συνήθεια. Αφού κατάφερα να τα κλέψω σημαίνει ότι επανήλθα γρήγορα στα κανονικά μου, γιατί αδυνατώ να θυμηθώ τις χθεσινές μου σκέψεις σήμερα.