Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ (καημένη μου αστική τάξη)

Στην Ελλάδα όλοι νομίζουμε πως το έθιμο των αποκριών είναι διονυσιακό. Έτσι δεν διδάσκουν στο σχολείο και στα κατηχητικά; Καρναβάλι από το carne(κρέας), οι τελευταίες μέρες που και ο ίδιος ο Θεός σου επιτρέπει να φας κρέας και να το ρίξεις λίγο έξω πριν την Σαρακοστή. Μπορεί οι καταβολές στο βάθος του χρόνου ενδεχομένως και να είναι διονυσιακές, βέβαια και η ομοιότητα των αναγκών της ανθρώπινης ψυχής και του σώματος είναι συγκλονιστική σε όλους τους αιώνες και σε όλους τους πολιτισμούς, αλλά πως καθιερώθηκε στην μεταμεσαιωνική Ευρώπη το έθιμο να φοράμε μάσκες;

Για όλα φταίει το Baroque και οι αριστοκράτες! Στην Αναγέννηση λοιπόν και συγκεκριμένη στην ύστερη Αναγέννηση έγινε το οικονομικό boom της Ευρώπης και συγκεκριμένα της αστικής τάξης. Αναπτύχθηκε ο τριτογενής τομέας, το εμπόριο και κατά συνέπεια άρχισε να συγκεντρώνεται χρήμα σε αστούς που δεν είχαν καμία σχέση με αριστοκρατικούς τίτλους και γαλάζιο αίμα. Οι αριστοκράτες τότε και επειδή ήταν αριστοκράτες γίναν ακόμα πιο πολύ φεουδάρχες, κατείχαν δηλαδή μεγάλες εκτάσεις γης στην ύπαιθρο, από ότι ήδη ήταν γιατί ήταν αριστοκράτες και έπρεπε να δείξουν την υπεροχή τους, οπότε εγκατέλειπαν σιγά σιγά τα σπίτια τους στα αστικά κέντρα ως μόνιμη κατοικία για τις επαύλεις τους στην επαρχία.

Έτσι γεννήθηκε το Rococo στην Γαλλία που στην Ελλάδα το βλέπουμε σε κάτι κεντήματα προίκας νέων κορασίδων του 60' στα χωριά που η βοσκοπούλα με τα πλούσια στήθη τραγουδάει στον σένικο νεαρό αριστοκράτη πάνω σε μια κούνια από λουλούδια πλαισιωμένοι από αμνοερίφια.'Αλλωστε η ύπαιθρος και το βουκολικό τοπίο παρείχε άπλετο χώρο για τις ξεπέτες και έρωτες της αριστοκρατίας και με την συναινετική σιωπή των καλαμιών και του γρασιδιού που δεν λέγαν τίποτα παραέξω που να διασύρει το καλό τους όνομα. Κάποτε όμως τα βαρέθηκαν και αυτά, και έφτασε στα αυτιά τους πως οι αστοί έμποροι και τεχνίτες περνούσαν καλά στην πόλη, μέρη που δεν θα μπορούσαν να εθεαθούν ανάμεσα σε αυτούς τους παρακατιανούς σπιλώνοντας την γονιδιακή τους σύνδεση με τον βασιλιά.

Οπότε τι σκέφτηκαν; Να φορέσουν ένα προσωπείο. Ανενόχλητοι και καθώς η περίτεχνη και βαριά φορτωμένη μάσκα τους έδειχνε την καταγωγή τους και το τι είναι χωρίς να προδίδει το ποιοι είναι, μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στην πόλη και στα κρασοπωλεία κάνοντας ότι γουστάρουν και να συναστραφούν με όποιον ήθελαν και σε όποιο βαθμό, χωρίς συνέπειες. H μάσκα δηλαδή είχε κοινωνική έννοια.

Δεν άργησε να τους μιμηθεί φυσικά και η μέση αστική τάξη που δεν είχε την πολυτέλεια να μην έχει την έγκριση του καλού θεού σε ότι κάνει και της διατήρησης της τιμής της, οπότε ήρθε και η περίοδος πριν από την Σαρακοστή σαν ευχάριστη ανακούφιση στην δικαιολογία που έψαχναν να βρουν για να το κάνουν και αυτοί.

Εξαίρεση αποτελεί το καρναβάλι της Βενετίας. Γενικά η Ιταλία γνώρισε πρώτη την Αναγέννηση πολύ πιο πριν από ότι όλη η Ευρώπη και το Rococo δεν την άγγιξε ποτέ. Η Βενετία σαν πόλη και σαν λιμάνι, αποτελούσε ένα καταφύγιο για διανοούμενους και καλλιτέχνες, κατοικημένη από ένα μεγάλο ποσοστό αλλοεθνών και αλλόθρησκων με πολύ μεγάλη οικονομική και εμπορική δραστηριότητα. Έτσι αυτό το κράμα διαφορετικότητας αφού ζούσε στην ίδια πόλη κιόλας, κάπως έπρεπε να συναστραφεί. Και ήθελε να συναστραφεί. Ήθελε να εκφράζει τις νεοτεριστικές ιδέες και να τις μοιραστεί, να ερωτευτεί κρυφά κάτω από τον αυστηρό καθολικισμό ή όποιας άλλης θρησκείας υπαγόρευε τα πρέπει και τα μη Ίσως σε αυτές τις βενετσιάνικες μάσκες να χρωστάμε τις συνωμοσίες των διαφωτιστών και της διάδοση της φλόγας του πνεύματος και της τέχνης.

ΚΑΛΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΚΡΥΨΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΔΗΛΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΚΡΕΠΑΛΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΣΗ ΑΜΑΡΤΙΩΝ.

Προσωπικά εγώ ντύνομαι καρναβάλι και κρεπαλιάζω ολ γίαρ λονγκ οπότε θα βάλω ένα φόρεμα που φόρεσα και τα Χριστούγεννα, λουλούδια από φτερά και κορδέλες, που και αυτές τις έχω βάλει (απλά ίσως όχι όλα μαζί πάνω στο κεφάλι) και θα πάω στο μπαρ που πηγαίνω ολ γίαρ λονγκ χωρίς μάσκα.