Sweet 24

8 χρόνια από την μέρα που έγινα 16, και δεν κατάλαβα πως πέρασαν μπροστά από τα μάτια μου, είναι σαν να ναι χθες.

Είμαι το ίδιο κοινωνική και χαμογελαστή και έχω την ίδια δίψα για ζωή με τότε. Και το ίδιο κυκλοθυμική στις διαθέσεις μου. Και κλαίω ακόμα για μικροπράγματα. Και εμφανισιακά ίδια είμαι.

Τα μυαλά μου έχουν αλλάξει.

Μπήκα στον κόσμο των ενηλίκων.

Γράφω τους φίλους μου στο κινητό μου με όνομα και επίθετο, όχι με το παρατσούκλι τους.

Ξέρω πότε γίνεται ανασχηματισμός στην κυβέρνηση και ποιοι μπήκαν υπουργοί.

Πλέον δεν συναντάω κανένα φίλο μου αν έχω σκληρή μέρα στο γραφείο την επομένη. Δεν καλώ κανέναν άντρα στο σπίτι μου αν δεν έχω κάνει γενική πρώτα.

Για την ακρίβεια δεν καλώ κανέναν πλέον στο σπίτι μου, το σενάριο απλά να χτυπάνε το θυροτηλέφωνο για να ανέβουν ακούγεται επιστημονικής φαντασίας.

Με απασχολεί αληθινά η τιμή του πετρελαίου.

Κατάλαβα πως η μαμά μου είναι άνθρωπος με ελατώματα και αυτή και την ξαναγάπησα για την προσωπικότητα της.

Κρίνω τους ανθρώπους από την δουλειά τους.

Όταν βγαίνω δεν θέλω να με ενοχλεί κανένας, ούτε να μου την πέσουν, ούτε με νοιάζει αν το μαγαζί έχει κόσμο, θέλω απλά να περάσω καλά με τους φίλους μου, δεν βγαίνω για να γνωρίσω κανέναν.

Όταν κάποιος που έχει εξουσία πάνω μου λέει κάτι που με ενοχλεί, απλά τον βρίζουμε με τους φίλους μου αργότερα και μπροστά του το καταπίνω, δεν ξεκινάω εξέγερση.

Τώρα ξέρω πως η υγεία είναι το παν.

Πλέον δεν κατηγορώ κανέναν για ότι μου συμβαίνει παρά μόνο τον εαυτό μου.

Μάλλον ακούω την γνώμη των άλλων ασχέτως που μετά θα κάνω πάλι αυτό που θέλω.

Ε, μάλλον είναι καλύτερα να είσαι 24 από το να σαι 16.