LE SURREALISME GRANDE

Γιατί αν σε έχει "βα-φτύσει" ο Dali και επαγγελματικά τον υπέρτατο σουρρεαλισμό ζεις!

Έχεις παραιτηθεί στην εταιρεία (που είχες κλείσει από τον Οκτώβρη να πας) την 4η μέρα γιατί δεν άντεχες. Και δεν θα γκρινιάξω, γιατί σε όσους φίλους κλάφτηκα, άκουσα σκηνικά τύπου "δεν έχω πιει καφέ από τις 7 30 το πρωϊ που έφυγα από το σπίτι μου" και εκεί ένιωσα άσχημα και κακομαθημένη.
Ο κύριος λόγος που έφυγα από το τμήμα αυτού το μεγάλου ομίλου ήταν ζήτημα αξιοπρέπειας και θέμα τιμής. 'Οχι, δεν προσκάλεσα κανέναν σε μονομαχία, ούτε άνοιξα βεντέτα, απλά παραιτήθηκα.
Ως εδώ ΟΚ.
Εκεί που ίδρωσα είναι όταν με πήρε η ιδιαιτέρα του μεγάλου ΜΕΓΑΛΟΥ αφεντικού γιατί ήθελε να μου μιλήσει. Και σκέφτηκα τι μπορεί να έχει να πει σε υπάλληλο που παραιτήθηκε μετά από 3 μέρες. "Ωχ, λέω θα ακούσω κράξιμο".
Με αποκάλεσε με το βαφτιστικό και με ρώτησε αν ξέρω πως υπήρχε και μια τσαρίνα της Ρωσσίας με το όνομα μου. Του απάντησα πως ναι.
"Εσύ όμως δεν μας βγήκες τσαρίνα..." έχω μείνει κόκκαλο που το ψυχανεμήστηκε και του απάντησα ειλικρινά πως όντως είμαι δημοκρατικών πεποιθήσεων και έτσι λειτουργώ.
"Πως θα γίνει να σε κάνουμε εσένα καπιταλίστρια;;;;" (είπε ο μεγαλοκαπιτάλας στον ακαδημαϊκό προλετάριο).

Εν ολίγοις μου πρότεινε να πάμε για καφέ να συζητήσουμε για τις πολλές δουλειές που έχει να κανει μαζί μου.

Πραγματικά έχω περιέργεια να ακούσω τι δουλειές έχουν να κάνουν μαζί ο καρχαρίας με χρυσόψαρο...
Στην τελική εγώ μπορεί να θέλω μια ζωή να μείνω χρυσόψαρο!